„Maryja wzorem pobożności” – pod takim hasłem przebiegała 164. Piesza Pielgrzymka do Skępego, gdzie czczona jest cudowna figura Matki Bożej. Wzięło w niej udział ponad 300 pątników, dziękując Maryi za ocalenie Płocka przed zarazą, która panowała w mieście 164 lata temu oraz prosząc o błogosławieństwo dla kraju.

Pątnicy wyruszyli z płockiej Fary 6 września, po Mszy św., którą sprawował dla nich ks. infułat Aleksander Pasternakiewicz. Zgodnie z tradycją wyjściu oraz powrotowi pielgrzymki towarzyszyły dźwięki tarabanu – zabytkowego bębna. Ponad 300 pątników wzięło udział w uroczystościach odpustowych w sanktuarium maryjnym z okazji uroczystości Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Odnowili także złożone przed laty przez przodków przyrzeczenia.

W trakcie pielgrzymki podczas Mszy św. przed obrazem Matki Bożej w Żurawinie modlili się za zmarłych pielgrzymów. Mszy św. przewodniczył ks. kan. Stefan Cegłowski, proboszcz parafii katedralnej w Płocku. Poza tym pątnicy uczestniczyli w uroczystych Apelach Jasnogórskich w Bożewie, przygotowanych m.in. przez harcerzy z ZHR.

Pielgrzymi szli w dwóch grupach, błękitnej i białej, ich przewodnikami byli księża Wojciech Nikodymczuk z parafii farnej i Paweł Biedrzycki z parafii Świętego Ducha. Przez całą drogę pielgrzymom towarzyszyło kilku duchownych, relacje na bieżąco do Katolickiego Radia Diecezji Płockiej nadawał jego dyrektor ks. Krzysztof Jończyk.

Głównym kierownikiem pielgrzymki skępskiej był Wojciech Popielski – pełnił tę funkcję już ponad 30 razy. Każdego dnia pątnicy pokonywali około 30 km. Najwięcej pielgrzymów do Skępego szło z parafii św. Jadwigi (39), farnej (33), Świętego Ducha (25). Byli też pojedynczy pielgrzymi spoza Płocka: z Warszawy, Nowego Dworu Mazowieckiego, Pruszkowa, Torunia. W gronie pątników były zarówno dzieci na wózkach, jak i seniorzy.

Tegoroczne pielgrzymowanie nie było łatwe: przed dwa pierwsze dni niemal nieustannie padał deszcz. Dopiero w drodze powrotnej pątnikom towarzyszyło ciepło i słońce.

Na zakończenie pielgrzymki pątnicy wzięli udział w Mszy św. w Farze. Przewodniczył jej i homilię wygłosił ks. inf. prof. Wojciech Góralski. Przekonywał wiernych, że „bez wysiłku nie da się postępować w duchu Ewangelii”. Wysiłku wymagają: dobra modlitwa, rzetelna spowiedź, pogłębione uczestniczenie w Eucharystii, uporządkowane życie rodzinne, spokojne przyjmowanie niepowodzeń, walka z wadami, przełamywanie uprzedzeń czy obojętności wobec braci.

„Jak często w naszej codzienności ma miejsce ociężałość duchowa, lenistwo i zwlekanie z poprawą życia. Jak często brak nam nadziei na to, że ducha pielgrzymki można wprowadzić do codziennego życia; że pielgrzymie zdobycze ducha można pielęgnować i pomnażać, że wypowiedziane przed wizerunkiem Maryi pragnienia, a może i postanowienia uda się zrealizować na co dzień. Chodzi o to, by nie zmarnować łask otrzymanych podczas pięciu dni tych swoistych rekolekcji”, akcentował kaznodzieja.

Pielgrzymkę do Skępego organizuje parafia farna pw. św. Bartłomieja w Płocku.
Tradycja pielgrzymowania do słynącego z łask najstarszego na Ziemi Dobrzyńskiej sanktuarium maryjnego w Skępem sięga XVII wieku. Czczona jest tam figura Matki Bożej Skępskiej: wykonana z drewna, o wysokości 96 centymetrów, z datą na cokole 1496, zwanej także Panią Mazowsza i Kujaw. Pierwszą płocką „kompanię” (tak nazywają ją najstarsi pątnicy) do Matki Bożej Skępskiej zorganizowali w 1631 r. członkowie bractwa św. Różańca oo. dominikanów. Kiedy w 1851 r. epidemia cholery dziesiątkowała mieszkańców Płocka, ci wyruszyli z płockiej Fary, aby błagać o ocalenie dla ludności miasta.

Gdy modlitwy i prośby zostały wysłuchane, pątnicy płoccy złożyli przysięgę, że co roku będą pielgrzymować do Skępego, dziękując za łaskę ocalenia Płocka. Od tamtych lat o pielgrzymce mówi się, że jest „zaprzysiężona”. Mieszkańcy Płocka co roku wypełniają przyrzeczenia przodków, a zarazem wypraszają łaski potrzebne w codziennym życiu. Przerwę w pielgrzymowaniu płocka „kompania” miała tylko w czasie II wojny światowej w latach 1940-1944.

„Rodzina Bogiem silna. Maryja wzorem rodzicielstwa” – pod takim hasłem przebiegała 163. Piesza Pielgrzymka do Skępego, gdzie czczona jest cudowna figura Matki Bożej Skępskiej. Wzięło w niej udział 320 pątników, dziękując Matce Bożej za ocalenie Płocka przed zarazą, która panowała w mieście 163 lata temu oraz prosząc o zdrowie dla płockich kapłanów, borykających się z ciężkimi chorobami.

Pątnicy wyruszyli z płockiej Fary 6 września, po Mszy św., którą sprawował dla nich biskup pomocniczy w Płocku Roman Marcinkowski. Zgodnie z tradycją wyjściu oraz powrotowi pielgrzymki w dniu 10 września towarzyszyły dźwięki tarabanu – zabytkowego bębna. Około 320 pątników (pieszą drogę powrotną pokonały 102 osoby) w poniedziałek 8 września, w uroczystość Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, wzięli udział w uroczystościach odpustowych w sanktuarium maryjnym, przewodniczył im biskup płocki Piotr Libera. Odnowili także złożone przez ich przodków przed laty przyrzeczenia.

W trakcie pielgrzymki podczas Mszy św. przed obrazem Matki Bożej w Żurawinie, której przewodniczył ks. prof. Andrzej Gretkowski, wspominali zmarłych pielgrzymów. Uczestniczyli także w Apelu Jasnogórskim w Bożewie, przygotowanym przez harcerzy z ZHR z płockich parafiach, pod kierunkiem Katarzyny Stangret i Olgi Kratkowskiej. Poświęcony był roli matki w społeczeństwie, w programie znalazło się m.in. świadectwo lekarskiego małżeństwa, które wychowuje pięcioro dzieci.

Pielgrzymi szli w dwóch grupach, błękitnej i białej, ich przewodnikami byli księża Wojciech Nikodymczuk z parafii farnej i Piotr Oszczyk z parafii Świętego Ducha. Poza tym znaczną część trasy razem z pątnikami na pieszo pokonali księża: Andrzej Gretkowski, Marek Czajkowski, Stanisław Kaźmierczak – proboszcz parafii św. Jadwigi i Wiesław Gutowski – proboszcz parafii farnej.

Najwięcej pielgrzymów do Skępego szło z parafii św. Jadwigi, farnej, Świętego Ducha, św. Stanisława Kostki, św. Andrzeja Apostoła w Brwilnie, św. Wojciecha, św. Jakuba w Płocku-Imielnicy. Byli też pojedynczy pielgrzymi spoza Płocka: z Gdańska, Warszawy, Nowego Dworu Mazowieckiego, Ostrowitego. W gronie pątników były zarówno dzieci na wózkach, jak i osoby po 80. roku życia.

Kierownikiem pielgrzymki skępskiej był Wojciech Popielski, który zajmował się całą stroną organizacyjną wydarzenia. Każdego dnia pątnicy pokonywali około 30 km. W modlitwie towarzyszyli im pielgrzymi duchowi. Kilka razy w ciągu dnia relacje z trasy na żywo przekazywało Katolickie Radio Diecezji Płockiej.

Na zakończenie pielgrzymki 10 września, wprowadzeni do miasta przy dźwiękach orkiestry z Bożewa, pątnicy wzięli udział w Mszy św. w kościele parafii farnej. Homilię wygłosił ks. inf. prof. Wojciech Góralski. Podkreślał, że Maryja, która kilkakrotnie w swym życiu była pątniczką, towarzyszy człowiekowi na pielgrzymim szlaku jego życia. W ludzkim ziemskim życiu Maryja jest orędowniczką u Tego, do którego podąża człowiek.

„Tak wielu naszych braci w ostatnich latach zeszło z właściwej drogi, upajając się różnymi powabami tej ziemi: pieniądza, władzy, zmysłowości. Tak wielu opowiada się dzisiaj przeciw niewinnemu i bezbronnemu życiu, przeciw wizji małżeństwa określonej przez Stwórcę, przeciw obecności krzyża w przestrzeni publicznej, przeciw kierowaniu się w postępowaniu sumieniem. Ogarniamy ich wszystkich modlitwą, by co rychlej zreflektowali się i dołączyli do rzeszy pielgrzymów idących we właściwym kierunku, pod patronatem Matki Bożej Skępskiej, która `nikogo nie opuszcza i nikim nie gardzi`” – mówił kaznodzieja.

Pielgrzymkę do Skępego każdego roku organizuje parafia farna pw. św. Bartłomieja w Płocku. „Kiedyś pielgrzymce towarzyszyły wozy konne, nie było nagłośnienia, więc niemożliwe było głoszenie konferencji, wierni przede wszystkim śpiewali pieśni, a wracających witały tłumy na ulicach. Teraz wiele rzeczy się zmieniło, ale jedno jest wspólne: piesza pielgrzymka to nie przygoda, ale braterstwo w grupie modlących się ludzi” – powiedział na zakończenie Wojciech Popielski, który już ponad 30 razy pełnił funkcję kierownika pielgrzymki.

Tradycja pielgrzymowania do słynącego z łask najstarszego na Ziemi Dobrzyńskiej sanktuarium maryjnego w Skępem sięga XVII wieku. Czczona jest tam figura Matki Bożej Skępskiej: wykonana z drewna, o wysokości 96 centymetrów, z datą na cokole 1496, zwanej także Panią Mazowsza i Kujaw. Pierwszą płocką „kompanię” (tak nazywają ją najstarsi pątnicy) do Matki Bożej Skępskiej zorganizowali w 1631 r. członkowie bractwa św. Różańca oo. dominikanów. Kiedy w 1851 r. epidemia cholery dziesiątkowała mieszkańców Płocka, ci wyruszyli z płockiej fary, aby błagać o ocalenie dla ludności.

Gdy modlitwy i prośby zostały wysłuchane, pątnicy płoccy złożyli przysięgę, że co roku będą pielgrzymować do Skępego, dziękując za łaskę ocalenia miasta. Od tamtych lat o pielgrzymce mówi się, że jest „zaprzysiężona”. Mieszkańcy Płocka co roku wypełniają przyrzeczenia przodków, a zarazem wypraszają łaski potrzebne z codziennym życiu. Przerwę w pielgrzymowaniu płocka „kompania” miała tylko w czasie II wojny światowej w latach 1940-1944.