Płock: rocznica lokacji miasta Płocka przez biskupa Piotra

Unikatowy dokument lokacyjny miasta Płocka z 1237 roku mieli okazję zobaczyć płocczanie podczas inauguracji Dni Historii Płocka. Pokazowi w Opactwie Pobenedyktyńskim – Muzeum Diecezjalnym towarzyszyła prelekcja doc. dr. Leszka Zygnera, rektora Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Ciechanowie. „Dzięki biskupowi Piotrowi doszło do rozwoju miasta Płocka” – podkreślał historyk.

Dokument lokacyjny Płocka został podpisany w 1237 roku, przez biskupa płockiego Piotra I, a nie księcia Konrada Mazowieckiego – relacjonował historyk. Biskupa tego nazywano Rzymianinem, wielokrotnie przebywał na dworze papieskim, nazywano go magistrem – mistrzem, więc prawdopodobnie ukończył studia. Jego droga do biskupstwa wiodła przez kancelarię książęcą, podlegał kanclerzowi księcia Konrada.

Do niewątpliwych sukcesów jego władzy biskupiej historyk zaliczył sprowadzenie do Płocka dominikanów czy działalność zakony bożogrobców (miechowitów). Ponadto Piotr I uchodził za „człowieka europejskiego”. Za jego czasów Płock był doskonałym przykładem koegzystencji różnych przybyszów, w tym z krajów niemieckich i Żydów. Jako przedstawiciel nowego pokolenia, biskup ten uczynił z Płocka „w pełni europejskie miasto”.

Zachowany dokument lokacyjny Płocka z 1237 roku jest unikatem – to jedyny zachowany dokument lokacyjny na wczesnośredniowiecznym prawie polskim.

Ks. kan. dr Dariusz Majewski, dyrektor Archiwum Diecezjalnego w Płocku, w którym na co dzień znajduje się unikatowy dokument zaznaczył, że został on publicznie pokazany po raz pierwszy od 1987 roku. Wskazywał też, że
dokument zachował się w tak dobrym stanie, ponieważ został wykonany na pergaminie niemieckim a napisany został dobrym atramentem.

Uczestnicy prezentacji wysłuchali także koncertu w wykonaniu Brass Quintet Canzona – spadkobierców Płockiej Kapeli Katedralnej

Piotr I, herbu Półkozic był biskupem płockim w latach 1232–1239 (zmarł prawdopodobnie w 1239 r.), wcześniej kanonikiem płockim od 1207 r.

Był popierany przez księcia mazowieckiego Konrada I Mazowieckiego, u którego sprawował urząd podkanclerzego. Dzięki jego wsparciu uzyskał prowizję od papieża Grzegorza IX.

Prowadził szeroko zakrojoną działalność mediacyjną w sporach piastowskich książąt dzielnicowych.

Wspierał rozwój gospodarczy swojej diecezji. W 1237 wydał przywilej lokacyjny dla miasta Płocka, przyczyniając się tym do jego późniejszego rozwoju. Natomiast w 1239 uzyskał ze strony książąt mazowieckich: Konrada I i Bolesława I przywileje zwalniające dla Kościoła płockiego. Został pochowany w katedrze płockiej.