Płock: trwa 162. pielgrzymka do Skępego

„Maryja wzorem wiary” – pod takim hasłem 6 września z parafii farnej w Płocku, przy dźwiękach bębna – tarabanu, wyruszyła 162. Piesza Pielgrzymka do sanktuarium Matki Bożej Skępskiej. Bierze w niej udział ponad 250 osób. Pątnicy będą dziękować Matce Bożej za ocalenie Płocka przed zarazą, która panowała w mieście 162 lata temu oraz modlić się o pokój w Syrii. Mszy św. na rozpoczęcie pielgrzymki przewodniczył bp Piotr Libera. W homilii podkreślał, że każda pielgrzymka jest aktem pokuty i wyrzeczenia.

„Życie każdego z nas jest pielgrzymką. Zaczyna się ona w chwili poczęcia i urodzenia, a kończy się w momencie śmierci. Piesza pielgrzymka do Matki Bożej Skępskiej jest przede wszystkim aktem religijnym. To nie jest jakieś zwykłe wędrowanie, ale rekolekcje w drodze, towarzyszy jej modlitwa. Pielgrzymka jest aktem pokutnym, a łączy się z wyrzeczeniem. Na pielgrzymce nie ma wygód, doświadcza się ciężaru wędrowania. Cierpliwe przyjęcie niewygód, zmęczenia, utrudzenia rzeczywiście może stać się wielką pokutą” – przekonywał biskup płocki.

Zaznaczył, że w pielgrzymkę należy włączyć wiele ważnych intencji. Prosił, by szczególnie pamiętać o Ojcu Świętym Franciszku, który w tych dniach jest zatroskany o losy pokoju w świecie i dlatego ogłosił w Kościele dzień 7 września dniem postu i modlitwy dla uproszenia pokoju w zagrożonej wojną Syrii. Sobotni dzień pielgrzymki zalecał przeżyć w modlitewnej łączności z papieżem.

Bp Libera stwierdził, że także na polski naród czyhają zagrożenia: wielu złych, przewrotnych ludzi próbuje innym dyktować „bezbożne zasady życia”. Dlatego chrześcijanie powinni składać Ojczyźnie i Kościołowi „dar wielkiej modlitwy”. Prosił o pamięć o Roku Wiary i trwającym Synodzie Diecezjalnym, o modlitwę o umocnienie wiary w Kościele lokalnym i dobre owoce nowej ewangelizacji, podejmowanej w ramach prac synodalnych.

„Czasami chcemy pójść za nowym, ale równocześnie do upadłego bronimy bastionów naszych starych nawyków. Chcielibyśmy Jezusa i Jego Ewangelię wtłoczyć w ramy tych naszych starych nawyków. Chcielibyśmy zrobić z Bogiem układ: «pół na pół». Jak trudno nam się oddać Bogu całkowicie. Prośmy Boga o świeżość i pasję życia, byśmy zawsze byli otwarci na nowość życia, którą Jezus przynosi nam codziennie w swoim Słowie” – podkreślił hierarcha.

W Roku Wiary pielgrzymka skępska odbywa się pod hasłem „Maryja wzorem wiary”. Poza tym pątnicy modlą się o pokój w Syrii. Podczas Mszy św. przed obrazem Matki Bożej w Żurawinie będą wspominać zmarłych pielgrzymów, a Apel Jasnogórski w Bożewie przygotują dla nich harcerze z ZHR przy parafii pw. Świętego Ducha w Płocku.

Pielgrzymka tradycyjnie wyruszyła przy dźwiękach tarabanu – zabytkowego bębna. Ponad 250 pątników dotrze do celu swej wędrówki 8 września, w uroczystość Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, aby wziąć udział w uroczystościach odpustowych w sanktuarium pw. Zwiastowania NMP, w którym posługują oo. bernardyni. Odnowią tam także złożone przez ich przodków przed laty przyrzeczenia. Do Płocka powrócą również pieszo, 10 września.

Pielgrzymi idą w dwóch grupach: błękitnej pod przewodnictwem ks. Wojciecha Kruszewskiego z parafii farnej (on jest także przewodnikiem całej pielgrzymki) oraz białej, której przewodnikami są dwaj księża: ks. kanonik Stanisław Kaźmierczak, proboszcz parafii pw. św. Jadwigi Królowej w Płocku oraz ks. prał. prof. dr hab. Ireneusz Mroczkowski, wykładowca w płockim Seminarium Duchownym. Kierownikiem całej pielgrzymki jest Wojciech Popielski. Każdego dnia pątnicy pokonywać będą do 30 km. W modlitwie towarzyszą im pielgrzymi duchowi.

Pielgrzymkę do Skępego organizuje parafia farna pw. św. Bartłomieja) w Płocku. Tradycja pielgrzymowania do słynącego z łask najstarszego na Ziemi Dobrzyńskiej sanktuarium maryjnego w Skępem sięga XVII wieku. Czczona jest tam figura Matki Bożej Skępskiej: wykonana z drewna, o wysokości 96 centymetrów, z datą na cokole 1496, zwanej także Panią Mazowsza i Kujaw.

Pierwszą płocką „kompanię” (tak nazywają ją najstarsi pątnicy) do Skępego zorganizowali w 1631 r. członkowie bractwa św. Różańca oo. dominikanów. Kiedy w 1851 r. epidemia cholery dziesiątkowała mieszkańców Płocka, ci wyruszyli z płockiej fary, aby błagać o ocalenie dla ludności. Gdy modlitwy i prośby zostały wysłuchane, pątnicy płoccy złożyli przysięgę, że co roku będą pielgrzymować do Skępego, dziękując za łaskę ocalenia miasta.

Od tamtych lat o pielgrzymce mówi się, że jest „zaprzysiężona”. Mieszkańcy Płocka co roku wypełniają przyrzeczenia przodków, a zarazem wypraszają łaski potrzebne z codziennym życiu. Przerwę w pielgrzymowaniu płocka „kompania” miała tylko w czasie II wojny światowej (w latach 1940-1944).