Płock: zwiedzający muzeum chętnie zatrzymują się przy hermie św. Walentego

Pochodząca z końca XVII w. herma św. Walentego jest jednym z najchętniej oglądanych eksponatów w Muzeum Diecezjalnym w Płocku. „Przy tym zabytku zawsze zachęcam zwiedzających do modlitwy o szczęśliwą miłość” – mówi ks. kan. Andrzej Milewski, dyrektor placówki, w której znajduje się herma, czyli naturalnych rozmiarów relikwiarz wykonany ze srebra.

Znajdująca się z zasobach Muzeum Diecezjalnego (w siedzibie Opactwa Pobenedyktyńskiego) w Płocku herma ma kształt popiersia świętego w stroju liturgicznym. Przez wiele lat była składowana w skarbcu katedralnym, więc dla zwiedzających ukryta. Od kiedy w Muzeum Diecezjalnym utworzono skarbiec, jest publicznie dostępna.

– Gdy zatrzymują się przy tym zabytku z różnymi grupami, nawet małymi dziećmi, mogą się zastanawiać, ile wynosi dwa razy dwa, ale na pytanie o datę Walentynek zawsze odpowiadają poprawnie – mówi ks. Andrzej Milewski. – Zachęcam wszystkich do tego, aby modlili się w tym miejscu o szczęśliwą miłość i żeby swoim najbliższym organizowali Walentynki przez całe życie. Nie wiem, czy to robią, ale z pewnością uważnie przyglądają się św. Walentemu – relacjonuje dyrektor placówki muzealnej.

Płocka herma św. Walentego jest popiersiem naturalnych rozmiarów, o wysokości około 40 cm, przedstawia. świętego w stroju liturgicznym. Została wykonana pod koniec XVII w. ze srebra, z elementami złoceń.

Oglądający ją płocczanie i turyści dowiadują się od przewodników także tego, że św. Walenty był księdzem (na wizerunkach przedstawiany jest w ornacie) i najpierw był patronem chorych na epilepsję. – Żartuję, że jedno z drugim ma wiele wspólnego, bo objawy są podobne… – żartuje ks. Milewski. – W ikonografii św. Walenty pokazywany jest jako błogosławiący, ratujący chorych” – dodaje gospodarz muzeum.

Herma to nie jedyny eksponat w Muzeum Diecezjalnym, poświęcony św. Walentemu. W „starym” budynku muzeum przy ul. Tumskiej 3a, w sali ks. Ksawerego Ziemieckiego, oglądać można także XVIII-wieczny obraz tego świętego, który uzdrawia omdlałe, chore dzieci.