Pogrzeb ks. prof. Józefa Stali, prorektora UPJPII

Uroczystości pogrzebowe ks. prof. dr. hab. Józefa Stali miały miejsce 12 lutego w parafii pw. św. Mikołaja w Borowej w powiecie mieleckim. Rozpoczęła je modlitwa różańcowa i koronka do Miłosierdzia Bożego.

Po modlitwie doradca prezydenta RP Sławomir Mazurek poinformował o przyznaniu ks. prof. Józefowi Stali pośmiertnie Złotego Krzyża Zasługi za „zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej oraz w pracy duszpasterskiej”, po czym nastąpiło uroczyste przekazanie odznaczenia na ręce p. Edwarda Stali – ojca Księdza Profesora Józefa Stali.

Mszy św. pogrzebowej przewodniczył bp diecezjalny tarnowski Andrzej Jeż. Homilię wygłosił bp sosnowiecki Artur Ważny, który odniósł się do Roku Jubileuszowego, trwającego obecnie w Kościele katolickim i do hasła jakie zgodnie z wolą papieża Franciszka mu przyświeca, czyli do Nadziei.

„By wzmacniać nadzieję potrzebujemy mocnych chwil. Jedną z nich jest śmierć. Paradoksalnie ona może wzmocnić i posilić naszą nadzieję” – mówił biskup Artur Ważny. Przypomniał, że papież Jan Paweł II napisał w swoim testamencie, że chciałby, aby jego śmierć była pożyteczna, aby jego śmierć komuś się przydała.

„Śmierć zawsze jest pożyteczna dla tego, który odchodzi, odchodzi już w wieczność. Ale może być też pożyteczna i powinna być pożyteczna dla nas. Po to abyśmy karmili nadzieję. Nadzieję, która rodzi się w istocie z miłości. Z miłości Chrystusa przybitego na krzyżu”. Biskup podążając za myślą papieża Benedykta XVI starał się, podobnie jak papież w swojej encyklice „Spe salvi”, zachęcić do refleksji nad celem życia, zarówno w wymiarze indywidualnym jak i społecznym.

Przywołał najważniejsze momenty życia śp. ks. prof. Józefa Stali, które zaczęło się właśnie w tej parafii w 1966 roku i rozwijało przez lata. W 1985 wstąpił do seminarium duchownego w Tarnowie, a 21 maja 1991 r. przyjął święcenia kapłańskie. „Tym samym każdy kapłan, także ks. Józef miał tę okazję, zwłaszcza w czasie Mszy św., karmić się słowem, karmić się Ciałem Jezusa, wchodzić w życie wieczne, w to, które dał sam Bóg i mieć tę wyjątkową relację z Bogiem, poprzez modlitwę. Bo pierwszym, istotnym miejscem, gdzie możemy uczyć się nadziei jest modlitwa” – mówił biskup Ważny, który podążając dalej za myślą Benedykta XVI przedstawił cztery „miejsca” wzmacniania i karmienia nadziei, z których pierwszym jest właśnie modlitwa. Modlący się nigdy nie jest skazany na samotność, nigdy też na brak wysłuchania i nigdy na brak pomocy. „Modlitwa niesie nadzieję, ale nadzieja w chrześcijańskim sensie jest także nadzieją skierowaną dla innych, nie tylko dla nas samych. Jeśli gromadzi nas tutaj modlitwa za śp. Księdza Józefa, to dlatego, że chcieliśmy modlitwę mu ofiarować, żeby mógł wejść już w ten świat z Bogiem na zawsze – mówił biskup – prawdziwa modlitwa otwiera się bowiem na drugiego człowieka”.

Nadzieją, jej czynnym wymiarem, jest także każde poważne i prawe działanie człowieka, które ma znaczenie dla naszego życia. I znów w kontekście życia ks. prof. Stali mówił ks. biskup – „Wiemy, że Ksiądz Józef działał w wielu kręgach naukowych – krajowych i zagranicznych, zajmował się kwestiami z dziedziny katechetyki, pedagogiki i rodziny. Pełnił też funkcję prorektora UPJPII w Krakowie i Tarnowie. Bardzo ważne jest, by zastanowić się czy to co podejmujemy – nasze działania – są rzeczywiście zgodne z Bożą wolą, czy są poważnym działaniem? I ten czas dzisiaj nas do takiej refleksji zaprasza” – mówił.

Trzecim miejscem, które karmi nadzieję jest cierpienie, którego sens najwyraźniej widać w męce Chrystusa i wołaniu z krzyża, jednak z tego cierpienia wypływa życie, cierpienie go nie ogranicza, wręcz odwrotnie. „Cierpienie jest kolejnym miejscem wzmacniania się, ćwiczenia się w nadziei. Wynika ono z naszej skończoności. Trzeba oczywiście zrobić wszystko co w naszej mocy, by cierpienie zmniejszyć, ale całkowite usunięcie go ze świata nie leży w naszych możliwościach. Dlatego, że nie możemy zrzucić z siebie naszej skończoności. To może zrobić tylko Bóg.”

Biskup przypomniał, że ks. Stala od wielu lat zmagał się z poważną chorobą, której się nie poddawał. „W ostatnim czasie zaatakowała go jednak z innej strony, niespodziewanie i w sposób już ostateczny. Ks. Józef miał zdolność akceptacji i to cierpienie próbował zamknąć w sobie. Bo jak pisał w encyklice Benedykt XVI: Nie unikanie cierpienia ani ucieczka od bólu uzdrawia człowieka, ale zdolność jego akceptacji, zmężnienia w nim, prowadzi do odnajdywania sensu przez zjednoczenie z Chrystusem, który cierpiał z nieskończoną miłością, Popatrzmy, jak my przeżywamy cierpienie czy rzeczywiście przekształca ono nas i innych w nadzieję.

I co może niejednemu wydawać się dziwne – mówił biskup – czwartym miejscem wzmacniania, ćwiczenia się w nadziei jest ostatecznie Sąd Boży. Bóg przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych. Jednak jego miłość przewyższa całe zło istniejące w świecie i zło w nas samych.

Nie tyle Bóg nas sądzi, ile przekazał władze wykonywania sądu Synowi Człowieczemu. Temu, który będąc człowiekiem doskonale nas zna. Temu, który będąc człowiekiem doskonale nas rozumie. Rozumie nasze słabości, nasze ograniczenia, nasz strach, nasze błędy. Rozumie, że jesteśmy słabi i grzeszni i on nas będzie sądził, sądził najsprawiedliwiej. Śmierć jest szczególnym momentem, w którym powinniśmy sobie o tym przypomnieć.

Obraz sądu ostatecznego nie jest obrazem wyłącznie przerażającym, ale dla nas powinien być obrazem nadziei. Zwłaszcza teraz w czasie pogrzebu.

Prośmy, by Jego miłosierdzie ogarnęło ks. Józefa. Pamiętajmy, że nadchodzi godzina, w której wszyscy, którzy spoczywają w grobach usłyszą Jego głos. Ci którzy popełniali dobre czyny pójdą na zmartwychwstanie życia, którzy popełnili złe czyny – na zmartwychwstanie potępienia” – zakończył homilista.

Na zakończenie Eucharystii został odczytany list Wielkiego Kanclerza UPJPII Marka Jędraszewskiego, metropolity krakowskiego, skierowany do rodziny śp. ks. prof. Józefa Stali, rektora i senatu Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie oraz uczestników uroczystości pogrzebowej. „Dziękujemy dziś panu Bogu za dar życia śp. Księdza Profesora Józefa Stali, za jego mądrość, życzliwość, talenty otrzymane od Pana Boga oraz osobistą pracę, które pozwoliły Księdzu Profesorowi wykształcić i wychować rzesze studentów. Z głębokiej wiary w Boga i siły intelektu śp. Księdza Profesora wypływała wrażliwość na wartości chrześcijańskie i jego zaangażowanie w różnych gremiach w wymiarze wspólnoty Kościoła i naszej Ojczyzny”.

Następnie Rektor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie ks. prof. dr hab. Robert Tyrała przypomniał o niezwykłym doznaniu duchowym św. siostry Faustyny Kowalskiej, która w swoim „Dzienniczku” zapisała widzenie, w którym ujrzała Jezusa wystawionego w monstrancji, a z Hostii wychodzące dwa promienie przechodzące przez dłonie kapłanów, docierające do ludzi i powracające do Hostii. „To był pierwszy czwartek tego miesiąca, gdy po namaszczeniu świętym olejem i podczas modlitwy Pan nasz przeniknął swymi promieniami miłosierdzia ks. Profesora Józefa i wezwał do siebie. Taki jest sens kapłańskiego życia, by przekazywać z Hostii świętej promienie miłosierdzia do powierzonych naszej pasterskiej pieczy wiernych Boga. Nie z nas bowiem jest ta moc, nie z naszych rąk, ale z Boga.

Tak ufam starał się prowadzić swoje kapłańskie życie – dar i tajemnicę – nasz zmarły Ksiądz Profesor, prodziekan wydziału w Tarnowie, prorektor Uniwersytetu Papieskiego w Krakowie.
Tyle publikacji o katechezie i rodzinie, w których głosił Ewangelię; tyle konferencji, pisania i prowadzenia prac naukowych, które myślę, że zmierzały jedynie do tego, by Bóg Miłosierny był lepiej poznany.

Dziękujemy dzisiaj Tobie Księże Profesorze za Twoje działania dla naszej uczelni oraz Twój naukowy i kapłański trud, przenikania z Hostii promieni miłosierdzia do powierzonych Ci przez Boga wiernych. Niech Pan da Ci odpoczynek w Nim, niech ogarną Cię na wieki jego promienie miłosierdzia i sam dopełni w Tobie dzieła, które rozpoczął – zakończył Rektor UPJPII.

Po Mszy św. pogrzebowej uczestnicy uroczystości pożegnalnej odprowadzili zmarłego Księdza Profesora Józefa Stalę na miejsce wiecznego spoczynku na cmentarzu parafialnym św. Mikołaja w Borowej.

W uroczystości pogrzebowej uczestniczyły władze Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie z dziekanami wydziałów krakowskich UPJPII i Wydziału Teologicznego Sekcja w Tarnowie oraz z wieloma pracownikami naukowymi i administracyjnymi UPJPII w Krakowie i w Tarnowie.

***

Ks. Józef Stala urodził się 6 grudnia 1966 roku w Mielcu, jako syn Edwarda i Heleny z domu Gajek. Pochodził z parafii Borowa k. Mielca. Egzamin dojrzałości złożył w 1985 roku w Mielcu. Po ukończeniu studiów filozoficzno–teologicznych w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie przyjął święcenia kapłańskie przez posługę biskupa tarnowskiego Józefa Życińskiego w dniu 25 maja 1991 roku w Tarnowie.Jako wikariusz pracował w parafiach: Bolesław (od 15 lipca 1991 roku) i Nowy Sącz – św. Kazimierza (od 30 czerwca 1992 roku).

W latach 1993 – 1998 odbył studia specjalistyczne na Wydziale Teologicznym Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, które zwieńczył tytułem doktora nauk teologicznych. W 2005 roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk teologicznych w zakresie katechetyki na Wydziale Teologicznym Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W 2008 roku Rektor Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie powierzył mu stanowisko profesora nadzwyczajnego w tejże uczelni. W 2011 roku otrzymał tytuł profesora nauk teologicznych.

Był pracownikiem naukowo-dydaktycznym Instytutu Teologicznego w Tarnowie, a później Wydziału Teologicznego Sekcja w Tarnowie oraz Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. W związku z pracą naukową pełnił, m.in., następujące funkcje: kierownika pedagogizacji w Instytucie Teologicznym oraz Wydziale Teologicznym Sekcja w Tarnowie, drugiego sekretarza Instytutu Teologicznego w Tarnowie, starszego asystenta w tymże Instytucie, adiunkta w Wydziale Teologicznym Sekcja w Tarnowie, kierownika katedry nauk pedagogiczno-katechetycznych Wydziału Teologicznego Sekcja w Tarnowie, redaktora naczelnego międzynarodowego periodyku naukowego „The Person and the Challenges”.

W latach 2010 – 2014 pełnił funkcję prodziekana do spraw nauki, rozwoju i współpracy zagranicznej Wydziału Teologicznego Sekcja w Tarnowie, a w latach 2014 – 2020 prorektora ds. nauki i współpracy międzynarodowej Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie.

Ponadto był członkiem następujących gremiów: Europejskiej Ekipy Katechetycznej (EEC), Europejskiego Stowarzyszenia Teologii Katolickiej (ESTK), Stowarzyszenia Katechetyków Polskich, Polskiego Stowarzyszenia Familiologicznego, Polskiego Towarzystwa Teologicznego, Tarnowskiego Towarzystwa Naukowego, Zespołu ds. opracowania kierunków rozwoju nauk o rodzinie w Ministerstwie Edukacji i Nauki, Rady Fundacji Rozwoju Systemu Edukacji, Zespołu dla opracowania programu katechezy parafialnej dla młodzieży. Był ekspertem Polskiej Komisji Akredytacyjnej w zakresie nauk teologicznych i nauk o rodzinie, rzeczoznawcą Komisji Wychowania Katolickiego Konferencji Episkopatu Polski do spraw oceny programów nauczania religii i podręczników katechetycznych.

Ponadto pełnił następujące funkcje i urzędy w diecezji tarnowskiej: członka Rady Programowej Radia „Dobra Nowina”, diecezjalnego wizytatora nauki religii (w latach 1998-2005), członka i sekretarza zarządu Fundacji im. Arcybiskupa Jerzego Ablewicza, delegata Biskupa Tarnowskiego do oceny ksiąg treści religijnej, członka Rady Kapłańskiej Diecezji Tarnowskiej, członka V Synodu Diecezji Tarnowskiej.

W dowód wyróżnienia za gorliwie pełnioną posługę kapłańską dnia 9 sierpnia 2014 roku został mianowany Kanonikiem Honorowym Kapituły Kolegiackiej w Wojniczu.