Pogrzeb znanego duszpasterza par niesakramentalnych o. Mirosława Paciuszkiewicza SJ odbędzie się w czwartek 9 września o godz. 11.00 w sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie. Mszy św. będzie przewodniczyć abp Kazimierz Nycz, metropolita warszawski.

Już od środy 8 września trumna z ciałem jezuity będzie wystawiona na widok publiczny w krypcie pod prezbiterium. Będzie można modlić się tam do czwartku do godz. 11. Duchowny zmarł w piątek 3 września w Warszawie, miał 79 lat.

O. Paciuszkiewicz był znanym duszpasterzem osób żyjących w związkach niesakramentalnych, b. redaktorem naczelnym „Przeglądu Powszechnego” i moderatorem Stowarzyszenia „Przymierze Rodzin” w Warszawie. W kapłaństwie przeżył 56 lat.

Urodził się 8 sierpnia 1931 r. W Kłódce k. Grudziądza w rodzinie rzemieślniczej. Po studiach w Wyższym Seminarium Duchownym w Płocku, 8 sierpnia 1954 r. przyjął święcenia kapłańskie.

Już jako ksiądz uczył języka polskiego uczniów Niższego Seminarium Duchownego w Płocku. Prowadził też katechezę. W latach 1963-1971 był rektorem kościoła św. Jana Chrzciciela w Płocku, prowadził tam duszpasterstwo akademickie i duszpasterstwo pracowników Petrochemii. Wykładał też homiletykę i literaturę w Wyższym Seminarium Duchownym.

Dopiero po 17 latach pracy jako kapłan diecezji płockiej, w 1971 r. wstąpił do Towarzystwa Jezusowego. Jako jezuita korzystał ze swojego duszpasterskiego i naukowego doświadczenia, zdobytego w pierwszych latach kapłaństwa. Prowadził duszpasterstwo akademickie w Lublinie i wykłady z homiletyki na KUL.

W 1973 roku przeniesiono go do klasztoru jezuitów w Warszawie. Tu wykładał homiletykę na Wydziale Teologicznym Towarzystwa Jezusowego „Bobolanum”. W latach 1981-1986 był redaktorem naczelnym miesięcznika „Przegląd Powszechny”, a od 1986 roku proboszczem parafii św. Andrzeja Boboli w Warszawie i moderatorem „Przymierza Rodzin”.

Od 1987 roku zaczęła się jego przygoda z duszpasterstwem dla par niesakramentalnych.
Ks. Paciuszkiewicz był jednym z pierwszych duszpasterzy, którzy zajęli się opieką duchową rozwiedzionych i żyjących w powtórnych związkach.

Doświadczenia z pracy w duszpasterstwie par niesakramentalnych ks. Paciuszkiewicz zawarł w kilku książkach, dzięki którym stał się znany w całej Polsce. Na ten temat pisał m.in. w książkach „Tęsknota i głód”, „Kocha mimo wszystko”, „Jesteście w Kościele”, „Słabość i moc”, „Drogi powrotu” i „Rozmowy, zdarzenia, przełomy. Jak sam podkreślał, życzliwość pozwala ludziom łatwiej uwierzyć w miłosierną miłość Jezusa i Kościoła.

„Nie sądzę, żeby życzliwe zainteresowanie się losem par niesakramentalnych oraz ich rodzin usypiało tych ludzi, rozgrzeszało ich, prowadząc do wniosku, że wszystko jest w porządku. Człowiek potrafi przyjąć trudną prawdę i nawet pewne sankcje, jeśli się je podaje z zatroskaniem i życzliwością. Niczego nie trzeba zamazywać, zakłamywać, rozcieńczać, żeby było łatwiejsze do przyjęcia” – pisał w „Drogach powrotu”.

Wśród ulubionych pisarzy wymieniał Gołubiewa, Lwa Tołstoja, Camusa, św. Augustyna, św. Jana od Krzyża.

Pogrzeb znanego duszpasterza par niesakramentalnych o. Mirosława Paciuszkiewicza SJ odbędzie się w czwartek 9 września o godz. 11.00 w sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie. Mszy św. będzie przewodniczyć abp Kazimierz Nycz, metropolita warszawski.

Już od środy 8 września trumna z ciałem jezuity będzie wystawiona na widok publiczny w krypcie pod prezbiterium. Będzie można modlić się tam do czwartku do godz. 11. Duchowny zmarł w piątek 3 września w Warszawie, miał 79 lat.

O. Paciuszkiewicz był znanym duszpasterzem osób żyjących w związkach niesakramentalnych, b. redaktorem naczelnym „Przeglądu Powszechnego” i moderatorem Stowarzyszenia „Przymierze Rodzin” w Warszawie. W kapłaństwie przeżył 56 lat.

Urodził się 8 sierpnia 1931 r. W Kłódce k. Grudziądza w rodzinie rzemieślniczej. Po studiach w Wyższym Seminarium Duchownym w Płocku, 8 sierpnia 1954 r. przyjął święcenia kapłańskie.

Już jako ksiądz uczył języka polskiego uczniów Niższego Seminarium Duchownego w Płocku. Prowadził też katechezę. W latach 1963-1971 był rektorem kościoła św. Jana Chrzciciela w Płocku, prowadził tam duszpasterstwo akademickie i duszpasterstwo pracowników Petrochemii. Wykładał też homiletykę i literaturę w Wyższym Seminarium Duchownym.

Dopiero po 17 latach pracy jako kapłan diecezji płockiej, w 1971 r. wstąpił do Towarzystwa Jezusowego. Jako jezuita korzystał ze swojego duszpasterskiego i naukowego doświadczenia, zdobytego w pierwszych latach kapłaństwa. Prowadził duszpasterstwo akademickie w Lublinie i wykłady z homiletyki na KUL.

W 1973 roku przeniesiono go do klasztoru jezuitów w Warszawie. Tu wykładał homiletykę na Wydziale Teologicznym Towarzystwa Jezusowego „Bobolanum”. W latach 1981-1986 był redaktorem naczelnym miesięcznika „Przegląd Powszechny”, a od 1986 roku proboszczem parafii św. Andrzeja Boboli w Warszawie i moderatorem „Przymierza Rodzin”.

Od 1987 roku zaczęła się jego przygoda z duszpasterstwem dla par niesakramentalnych.
Ks. Paciuszkiewicz był jednym z pierwszych duszpasterzy, którzy zajęli się opieką duchową rozwiedzionych i żyjących w powtórnych związkach.

Doświadczenia z pracy w duszpasterstwie par niesakramentalnych ks. Paciuszkiewicz zawarł w kilku książkach, dzięki którym stał się znany w całej Polsce. Na ten temat pisał m.in. w książkach „Tęsknota i głód”, „Kocha mimo wszystko”, „Jesteście w Kościele”, „Słabość i moc”, „Drogi powrotu” i „Rozmowy, zdarzenia, przełomy. Jak sam podkreślał, życzliwość pozwala ludziom łatwiej uwierzyć w miłosierną miłość Jezusa i Kościoła.

„Nie sądzę, żeby życzliwe zainteresowanie się losem par niesakramentalnych oraz ich rodzin usypiało tych ludzi, rozgrzeszało ich, prowadząc do wniosku, że wszystko jest w porządku. Człowiek potrafi przyjąć trudną prawdę i nawet pewne sankcje, jeśli się je podaje z zatroskaniem i życzliwością. Niczego nie trzeba zamazywać, zakłamywać, rozcieńczać, żeby było łatwiejsze do przyjęcia” – pisał w „Drogach powrotu”.

Wśród ulubionych pisarzy wymieniał Gołubiewa, Lwa Tołstoja, Camusa, św. Augustyna, św. Jana od Krzyża.