Polscy i niemieccy biskupi i młodzież modlili się we Wrocławiu w intencji pojednania

Biskupi z Polski i Niemiec, a także wierni świeccy wzięli udział w modlitwie w intencji pojednania we wrocławskim kościele pw. NMP na Piasku animowanej przez braci z ekumenicznej Wspólnoty z Taizé, Macieja i Christopha. Wzięli w niej udział także biskupi greckokatoliccy, a ponadto przedstawiciel Kościoła ewangelicko-augsburskiego.

W centrum świątyni ustawiono ikonę krzyża. Modlitwa rozpoczęła się odśpiewaniem słów Pana Jezusa: „Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam” (J 14,27). W słowie wprowadzającym przypomniano, że intencją tej modlitwy jest odwaga wyciągniętych rąk. Następnie brat Maciej przypomniał, iż Wrocław trzy razy gościł Europejskie Spotkanie Młodych organizowane przez Wspólnotę z Taizé.

Modlono się psalmem 122 i odczytano także po polsku, niemiecku i ukraińsku w obydwu językach fragment Listu św. Pawła Listu do Efezjan 2,13-20 mówiący o powołaniu do jedności w Chrystusie. Odnosząc się do tych słów brat Maciej w medytacji przywołał opinie biblistów i stwierdził, że w jego sercu znajdują się dwa zdania. Jedno z nich to: „Z dwóch, stworzył On w sobie, jednego nowego człowieka, wprowadzając pokój”. Ten nowy człowiek to nie jakieś jego odnowiona wersja, po liftingu, lecz człowiek stworzony na nowo z dwóch różnych od siebie. „Nie możemy być NOWI samemu, nowy człowiek istnieje tylko we wspólnocie, tylko w relacji z drugim, tylko z dwóch różnych i innych od siebie, w Chrystusie tworzy się jeden. I właśnie wtedy dwóch, trzech, tysiąc, milion różnych żyje pojednaniem i pokojem, bo są nowym człowiekiem, jednym i w Jednym” – stwierdził zakonnik z ekumenicznej Wspólnoty z Taizé. Przytoczył słowa jej założyciela, Brata Rogera z 2001 roku: „W Chrystusie każdy człowiek jest stworzony na nowo, zdolnym do pojednania, bo pojednanie nie jest ideą, lecz życiem wspólnym”.

Następnie brat Maciej zwrócił uwagę, iż św. Paweł pisze, że to nowe stworzenie dzieje się w niezwykłym miejscu, którym jest Chrystus. Przytoczył słowa słynnego szwajcarskiego teologa, Hansa Ursa von Balthasara: „rozłam między Bogiem i człowiekiem, między niebem i ziemią, między Żydem i poganinem zostaje przezwyciężony w Jego osobie” . „To On jest miejscem pojednania, miejscem spotkania, Boga z człowiekiem ale i ludzi między sobą. W Nim dokonuje się zjednoczenie wertykalne, Bóg–człowiek, i horyzontalne między ludźmi. Jak dwie belki Jego krzyża, wertykalna i horyzontalna, które symbolizują właśnie to pojednanie. W miejscu gdzie te dwie linie się przecinają jest On. On jest w miejscu i On jest miejscem” – podkreślił zakonnik.

Na zakończenie brat Maciej postawił pytanie: „Kiedy stajemy się pojednaniem?”. W odpowiedzi wskazał: „wtedy, gdy dzięki darom Ducha, o którym pisze św. Paweł, robimy konkretny fizyczny gest, konkretny krok i podejmujemy świadomą decyzję, że abyśmy mogli być nowym człowiekiem w Chrystusie, potrzebujemy drugiego, innego niż my człowieka, do którego wyciągamy rękę”. Przytoczył słowa urodzonego we Wrocławiu ewangelickiego teologa Dietricha Bonhoeffera: „Kościół jest Kościołem tylko wtedy, gdy jest dla innych”.

Po jego słowach proszono o dary Ducha Świętego i dłuższą chwilę trwała modlitwa w milczeniu.

W modlitwie wiernych modlono się po polsku, niemiecku i ukraińsku o dar pojednania rozczyniającego się w sercach ludzi, za sprawujących władzę, biskupów, kraje ogarnięte wojnami i konfliktami oraz poszczególne rodziny i wspólnoty archidiecezji wrocławskiej.

Zwieńczono ją śpiewem „Ojcze nasz”. Następnie długo trwała modlitwa śpiewami i adoracja ikony krzyża.