Poręba Wielka: modrzewiowa świątynia odzyskuje blask

Modrzewiowa świątynia p.w. św. Bartłomieja Apostoła w Porębie Wielkiej koło Oświęcimia – jedna z najcenniejszych w małopolskiej części diecezji bielsko-żywieckiej – odzyskuje blask dzięki pracom konserwatorsko-restauratorskim. Fundatorem XVI – wiecznego kościoła był sekretarz króla Zygmunta Starego. Rozpoczęcie prac konserwatorsko-restauratorskich przy bryle kościoła w Porębie Wielkiej było możliwe dzięki finansowemu wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego i Małopolskiego Konserwatora zabytków oraz składek parafian.

Wcześniej poddano konserwacji wyposażenie wnętrza oraz polichromię wykonaną w okresie międzywojennym przez Adama Giebułtowskiego, ucznia Jana Matejki. Udało się też już przeprowadzić remont drewnianej sygnaturki.

Jak poinformował ks. dr Szymon Tracz, konserwator architektury i sztuki sakralnej diecezji bielsko-żywieckiej, zakończono również wymianę dachu nad prezbiterium oraz częściowo nad nawą główną. – Dotychczasową blachę położoną u początku wieku XX zastąpiono modrzewiowym, specjalnie impregnowanym gontem. Dzięki temu zabiegowi przywrócono właściwą estetykę bryle świątyni – zaznaczył i zapowiedział, że w tym roku wymienione zostanie jeszcze oszalowanie ścian prezbiterium. – Na kolejny rok zaplanowano dalsze prace przy dachu nad nawą oraz wieży i sobotach okalających świątynię – dodał naukowiec z UPJPII.

Pierwsze wzmianki o parafii w Porębie Wielkiej pojawiają się około 1285 r., a informacje o kościele pochodzą z lat 1325-1327. Pierwszy kościół, wykonany z drzewa dębowego, spłonął. Budowa nowej świątyni w miejscu starej rozpoczęła się w 1502 roku. Prace ukończono w 1506 roku. Fundatorem był hrabia Zygmunt Porębski, sekretarz króla Zygmunta Starego.

Modrzewiowa świątynia otoczona jest sobotami i ogrodzeniem z belek. Wieża ma konstrukcję słupową. We wnętrzu zachowały się późnogotyckie portale z nadprożami wyciętymi w tzw. ośle grzbiety. Ze starych renesansowych ołtarzy zachowała się tylko jedna deska, którą użyto do budowy ołtarza głównego. Ściany i stropy pokryte są polichromią z okresu Młodej Polski. W rokokowym ołtarzu znajduje się wizerunek Matki Bożej Częstochowskiej. Ołtarze i ambona pochodzą z końca XVIII w. Chrzcielnica jest klasycystyczna, a prospekt organowy rokokowy, z XVIII w.

9 lat temu, w roku jubileuszu 500. rocznicy konsekracji, rozpoczął się gruntowny remont świątyni.