Posłowie upamiętnili 200. rocznicę urodzin Wandy Malczewskiej

Sejm na ostatnim posiedzeniu podjął uchwałę w 200. rocznicę urodzin Wandy Malczewskiej, nauczycielki i mistyczki, zaangażowanej w działalność niepodległościową i dobroczynną. Wcześniej, bo 13 maja w Sejmie odbyła się 13 maja konferencja „Wanda Malczewska. Miłość Boga i Ojczyzny”.

Posłowie w uchwale zwrócili uwagę, że „Wanda Malczewska obdarzona była charyzmatem i talentem nauczycielskim”. Przypomnieli, że szczególnie bliska była jej praca oświatowa, uczyła wiejskie dzieci czytania i pisania, przygotowywała je do nauki w szkołach, opiekowała się szkółkami ludowymi. Uczestniczyła również w jednej z pierwszych na ziemiach polskich akcji uwłaszczenia chłopów.

Sejm podkreślił, że Wanda Malczewska „jest przykładem osoby bardzo zaangażowanej w sprawę odzyskania niepodległości Rzeczypospolitej”. – W czasie Powstania Styczniowego przeciwko rosyjskiej niewoli i w okresie epidemii cholery, dzięki wiedzy i praktyce zdobytej pod okiem medyków, leczyła i pielęgnowała rannych i chorych. Uczyła wiejskie dziewczęta umiejętności, jakie mają sanitariuszki, organizowała szpitale polowe oraz brała udział w naradach powstańczych i negocjacjach przy zakupie broni. Po upadku powstania organizowała pomoc dla rodzin poległych i pomagała materialnie rodzinom zesłańców – głosi tekst uchwały.

Posłowie stwierdzili też, że „w chrześcijańskim duchu uznania godności każdego człowieka działała na rzecz niwelowania różnic społecznych i poprawy poziomu życia chłopów”. Działalność ta sprawiła, że włościanie nazywali ją „aniołem pocieszenia” i „świętą panią”. – Dzięki swojej działalności i duchowym doświadczeniom w trudnych czasach zaborów stała się dla wielu Polaków znakiem nadziei oraz wzorem miłości Boga i Ojczyzny, a także symbolem pracy i szacunku dla każdego człowieka – zaznaczyli posłowie.

Wanda Malczewska (1822-1896) urodziła się w Radomiu w rodzinie ziemiańskiej. Po opuszczeniu w wieku 24 lat rodzinnego miasta mieszkała u krewnej w Klimontowie, w klasztorze w Przyrowie. Gdziekolwiek się znalazła, uczyła ubogie dzieci, katechizowała je, rozdawała modlitewniki. Najzdolniejszym pomagała kontynuować naukę. Była mistyczką, przeżywała Mękę Pańską, miała dar przewidywania przyszłości, pojednania osób skłóconych i rozeznawania powołań. Miała wizje wydarzeń z życia Jezusa, przewidziała też wiele faktów z dziejów Polski, jak zwycięstwo nad bolszewikami w sierpniu 1920 r. Zmarła w opinii świętości w Parznie, gdzie na plebanii spędziła ostatnie trzy lata życia jako rezydentka. Pochowana jest w tamtejszym kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa. Do jej grobu pielgrzymują wierni, będący w drodze do dwóch najsłynniejszych polskich sanktuariów maryjnych – na Jasną Górę i do Lichenia.

Proces beatyfikacyjny trwa już długo. Na przeszkodzie stanęły okupacja hitlerowska i czasy komunistyczne. W tym czasie zaginęły akta z zeznaniami 25 naocznych świadków. Odnaleziono je dopiero w 1962 r. Trybunał do przeprowadzenia procesu informacyjnego powołany został w 1939 roku. Proces beatyfikacyjny Wandy Malczewskiej osiągnął już etap końcowy. W 2006 r. Stolica Apostolska ogłosiła dekret o heroiczności cnót Wandy Malczewskiej i odtąd przysługuje jej tytuł „czcigodnej sługi Bożej”. Brakuje jedynie potwierdzonego kanonicznie cudu, dokonanego za jej wstawiennictwem.

Wanda Malczewska była córką Stanisława Malczewskiego i Marii Julii z domu Żurawskich. Pochodziła z rodu Malczewskich, do którego należy poeta Antoni Malczewski oraz jej bratanek, malarz Jacek Malczewski. Siostra Juliana i Marcina.