Potrójny jubileusz trzech elżbietanek

Za dar powołania zakonnego dziękowano w kościele św. Elżbiety w Cieszynie. Okazją do uroczystej modlitwy pod przewodnictwem biskupa pomocniczego i wikariusza generalnego archidiecezji katowickiej Adama Wodarczyka były jubileusze – diamentowy i dwa złote – ślubów zakonnych trzech elżbietanek cieszyńskich. 60 lat temu swą profesję zakonną złożyła siostra Róża, a 50 lat temu siostra Agnieszka i siostra Maksymiliana.

„Chcemy wyśpiewać chwałę Bogu za dar wierności naszych sióstr” – mówiła w imieniu całej wspólnoty zgromadzenia matka przełożona elżbietanek cieszyńskich Alberta Jasek CEOF. Siostry jubilatki odnowiły swe śluby w obecności wspólnoty zakonnej, kapłanów, najbliższej rodziny i zaproszonych gości.

Jubilatki, klęcząc przed ołtarzem, odczytały tekst profesji zakonnej. Otrzymały specjalnie przygotowane i poświęcone wianki – „zadatek chwały niebieskiej za wierną służbę Chrystusowi”.

Maria Róża Remiszewska pochodzi z Suwałk. Do zgromadzenia wstąpiła w grudniu 1961 roku. Profesję czasową złożyła 26 kwietnia 1964 roku, a profesję wieczystą 3 lata później. Posługiwała w Tarnawie, Zabrzegu. Ukończyła szkołę medyczną w Zabrzu. W Cieszynie pracowała jako salowa, a potem przez 25 lat jako pielęgniarka – do 2004 roku. Obecnie pomaga w refektarzu zakonnym.

Maria Agnieszka Brzoza urodziła się w Kielcach. Do zgromadzenia wstąpiła w grudniu 1970 roku, a profesję czasową złożyła 17 lutego 1974 roku, zaś 5 lat później profesję wieczystą. Pracowała m.in. opiekując się chorymi, pomagając w zakrystii w Bobrownikach Śląskich, Bytomiu-Łagiewnikach, Zabrzu, Tarnawie i Cieszynie.

Maria Maksymiliana Śliwak urodziła się w Końskich. Profesję czasową złożyła 17 lutego 1974 roku, a w 1979 roku – profesję wieczystą. Była przełożoną w Bytomiu-Łagiewnikach, Tarnawie, radną generalną. Pracowała jako zakrystianka w Zabrzegu, Tarnawie i Miotku.

Zgromadzenie Sióstr Świętej Elżbiety Trzeciego Zakonu Regularnego Świętego Franciszka – bo tak brzmi pełna nazwa zakonu elżbietanek cieszyńskich – powstało w 1622 roku w Aachen w Niemczech. Do Cieszyna siostry trafiły z Wrocławia w 1753 roku. Rok później poświęcony został ich pierwszy klasztor, szpitalik i kaplica. Pod koniec XIX wieku elżbietanki rozpoczęły budowę nowego szpitala w Cieszynie. Został on oddany do użytku wraz z budynkami klasztornymi i kościołem 16 lipca 1903 roku.

Zgromadzenie Sióstr Świętej Elżbiety jest instytutem zakonnym na prawie papieskim o ślubach prostych, agregowanym do I Zakonu Świętego Franciszka. Siostry składają trzy śluby: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Tworzą jedną rodzinę zakonną, mają jednakowe prawa i obowiązki. Głównym celem zgromadzenia jest pielęgnowanie chorych i pomoc w duszpasterstwie parafialnym.

Elżbietanki cieszyńskie mają placówki w Cieszynie (dom generalny), Zabrzegu, Miotku, Bytomiu-Łagiewnikach, Tarnawie, Skarżysku-Kamiennej i Dortmundzie.