Powszechność i synodalność

Jeszcze nigdy Kolegium Kardynalskie nie było tak liczne! Po konsystorzu z 19 listopada liczy ono 228 osób, reprezentujących 75 państw z sześciu kontynentów.

Po raz pierwszy swoich przedstawicieli mają w nim: Bangladesz, Lesotho, Malezja, Papua-Nowa Gwinea i Republika Środkowoafrykańska. Po kilku latach nieobecności wróciły do niego Albania i Mauritius. Zgodnie z zamysłem papieża peryferie zajmują coraz więcej miejsca w centrum Kościoła. A samo Kolegium Kardynalskie jeszcze nigdy nie było tak umiędzynarodowione jak obecnie. Coraz lepiej wyraża ono powszechność Kościoła.

Zwraca uwagę to, że rządcy wielu tradycyjnie kardynalskich stolic biskupich nadal nie otrzymali tej godności. Z kolei uzyskują ją rządcy niekoniecznie znaczących diecezji, którzy wybierani byli do władz krajowych lub regionalnych konferencji episkopatu. Kardynałowie są członkami dykasterii Kurii Rzymskiej, a papież najwyraźniej chce mieć w gronie swych współpracowników i doradców osoby, które nie tylko wyróżniają się zaangażowaniem duszpasterskim, lecz także zyskały zaufanie swoich współbraci w biskupstwie. Także na tym polega synodalność, do której Franciszek wzywa cały Kościół.

W nowym składzie Kolegium purpuraci z Europy po raz pierwszy w historii stanowią mniej niż 50 proc. Gdy chodzi o kardynałów elektorów, czyli tych, którzy nie skończyli jeszcze 80 lat i mają prawo uczestnictwa w ewentualnym konklawe, Europejczyków jest już tylko 46 proc. Oznacza to, że wielki wpływ na wybór następcy Franciszka będzie miała reszta katolickiego świata. Kto wie, może zbliżający się do osiemdziesiątki papież chce utorować drogę kolejnemu biskupowi Rzymu pochodzącemu „z dalekiego kraju”, tym razem Afryki lub Azji?

Paweł Bieliński