Poznań: „Dziennik” bł. Edmunda Bojanowskiego podczas Verba Sacra (zapowiedź)

Fragmenty „Dziennika” i listów bł. Edmunda Bojanowskiego w interpretacji Dariusza Kowalskiego usłyszą uczestnicy specjalnej edycji Verba Sacra w niedzielę, 3 sierpnia w podpoznańskim Luboniu. Jubileuszowa, 150. prezentacja odbędzie się w sanktuarium błogosławionego.

Błogosławiony Edmund przez całe swe życie prowadził szeroką korespondencję i osobisty „Dziennik”. Jego fragmenty „pozwalają nam odkryć i poznać niezwykłą osobowość człowieka świeckiego, który bez reszty zawierzył i ufał Opatrzności Bożej, rozmodlonego nie tylko w Kościele, lecz w każdym miejscu i każdej sytuacji. Tego, który umiłował Maryję Niepokalaną i jak Chrystus zawsze służącego drugiemu człowiekowi. Poznajemy "Sługę Opatrzności Bożej na każdy wiek” – bowiem pozostając na świecie w stanie świeckim – uświęcił się heroicznie” – zauważa w komentarzu do prezentacji s. Noemi Wyszecka Sł. M.
Przemysław Basiński zaznacza, że to, co było dla nas w Roku Jubileuszowym pięknym przeżyciem, dzisiaj, gdy doczekaliśmy 150. prezentacji, stało się konkretnym zadaniem. „Verba Sacra to wędrowanie ze Słowem Bożym, które jest wciąż „żywe i skuteczne, ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny” – zwraca uwagę twórca ogólnopolskiego cyklu.

Podczas tej specjalnej edycji uczestnicy usłyszą utwory XIX-wiecznego kompozytorów i skrzypków, Austriaka Fritza Kreislera i Belga Eugene Ysayego w wykonaniu Mateusza Makucha.

Urodzony 14 listopada 1814 r. w Grabonogu, małej wielkopolskiej wiosce oddalonej o kilka kilometrów od Gostynia i wychowywany w rodzinie o duchu i tradycjach patriotycznych Edmund będąc słabego zdrowia, szybko postanowił służyć ojczyźnie codzienną pracą i nauką.
Naukę na uniwersytecie we Wrocławiu musiał przerywać z powodu złego stanu zdrowia oraz śmierci matki w 1834 r., a potem ojca w 1836 r. Zdiagnozowana przez lekarzy poważna choroba płuc przekreśla jego dalszą karierę naukową. W 1838 r. powrócił więc do rodzinnego Grabonogu, gdzie zaangażował się w życie społeczne i dzieła charytatywne m.in. poprzez przynależność do tzw. Kasyna Gostyńskiego, stawiającego sobie za cel odrodzenie polskiej tradycji, a przez to ducha narodowego.

Z myślą o szerzeniu wśród najniższych warstw społeczeństwa oświaty i wychowania moralnego zakładał przy wiejskich szkołach czytelnie polskojęzyczne oraz udostępnił swoją prywatną bibliotekę. Siedem lat później otworzył pierwszą ochronkę dla biednych dzieci. Punkt zwrotny w życiu Edmunda nastąpił podczas epidemii cholery kilkukrotnie nawiedzającej Wielkopolskę pod koniec pierwszej połowy XIX w. Mimo coraz bardziej pogarszającego się zdrowia całkowicie oddał się opiece nad chorymi i sierotami, które pozostawiła po sobie epidemia. W 1849 r. otwiera w Gostyniu Dom Miłosierdzia, do którego sprowadza, za zgodą biskupa poznańskiego, siostry miłosierdzia. Oprócz opieki nad chorymi ów Instytut prowadził również przedszkole dla sierot, a także szkolił zawodowo dziewczęta, m.in. na wychowawczynie w powstających ochronkach. Zaledwie rok później powołał do życia Bractwo Wychowawczyń Ochronek skupiające żeński personel pracujący w ochronkach, które stanowiło zalążek Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Zmarł 7 sierpnia 1871 r. na plebanii przy sanktuarium Matki Bożej w Górce Duchownej.
Rok 2014 KEP, w którym przypada 200. rocznica urodzin błogosławionego, ogłosiła Rokiem bł. Edmunda Bojanowskiego, założyciela czterech gałęzi zgromadzenia sióstr służebniczek.