Poznań: promocja książki kard. Grocholewskiego o bł. Sancji Szymkowiak

„Bł. Sancja nie tyle pragnęła zostać świętą, ale ona postanowiła o tym aktem woli, że to uczyni i całe swoje życie konsekwentnie podporządkowała tej decyzji” – podkreślił kard. Zenon Grocholewski podczas spotkania połączonego z promocją jego nowej książki o bł. serafitce pt. „Bł. Sancja Szymkowiak. Postanowiła zostać świętą”. W tym roku mija 15 lat od beatyfikacji błogosławionej Wielkopolanki.

Spotkanie w Centrum Duszpasterskim im. Jana Pawła II, mieszczącym się przy poznańskim kościele pw. św. Rocha, poprzedziła Msza św., której przewodniczył kard. Grocholewski.

W świątyni tej, będącej archidiecezjalnym sanktuarium bł. s. Sancji Szymkowiak, znajdują się jej relikwie.

W homilii kard. Grocholewski, postulator w procesie beatyfikacyjnym s. Sancji, przypomniał, że każdy chrześcijanin powołany jest do świętości, niezależnie od powołania, które realizuje w swym życiu. „Świętość jest zadaniem, któremu winno być podporządkowane całe życie chrześcijanina” – zauważył kaznodzieja.

Przekonywał, że naśladowanie świętości bł. Sancji powinno być „przepajaniem naszego serca ideami, którymi ona żyła i konsekwentnym ich realizowaniem w naszym życiu”. Zaznaczył, że bł. Sancja jest wspaniałym przykładem życia modlitwą.

„Niech to sanktuarium przypomina nam, że każdy z nas powołany jest do świętości i niech uświadamia nam konieczność doskonalenia naszej codziennej modlitwy” – zaapelował kard. Grocholewski.

Po Mszy św. odbyło się spotkanie autorskie kard. Grocholewskiego z czcicielami bł. Sancji, które poprowadził ks. Piotr Garstecki, proboszcz parafii pw. św. Rocha.

Kard. Grocholewski podkreślił, że biografia błogosławionej serafitki jest niezwykle interesująca i fascynująca, a źródłem jej świętości był dom rodzinny. „To niezwykłe, ale s. Sancja wielokrotnie podkreślała, że pierwszym ojcem duchownym w jej życiu był jej rodzony ojciec, który z pamięci cytował całe fragmenty książeczki O naśladowaniu Chrystusa Tomasza á Kempisa” – zauważył gość z Watykanu. Zaznaczył, że rodzina Sancji była bardzo pobożna, a ona sama powtarzała, że wszystko co w życiu osiągnęła, otrzymała od rodziców.

„Wobec obecnego kryzysu rodziny jest czymś ogromnie wymownym zwrócenie uwagi na to, że świętość Sancji jest zakorzeniona w rodzinie, w tym, co otrzymała od rodziców, w atmosferze jej rodzinnego domu” – stwierdził.

Autor publikacji podkreślił, że obok domu rodzinnego wpływ na przyszłą zakonnicę miały też szkoła, lektura książek, studia i koleżanki. Jej charakter ukształtowało też zaangażowanie w Krucjacie Eucharystycznej oraz w charytatywnym Towarzystwie św. Wincentego.

Kard. Grocholewski przypomniał, że Sancja apostołowała już jako studentka romanistyki na poznańskim uniwersytecie. „Od początku miała duży wpływ na koleżanki, była lubiana i chętna do pomocy w nauce” – mówił.

Przekonywał, że nauka języków obcych – francuskiego, angielskiego i niemieckiego – ubogaciła ją duchowo i stała się impulsem do czynienia drugim dobra. „Ponieważ znała języki, stała się tłumaczką dla jeńców wojennych – Anglików i Francuzów więzionych w poznańskim klasztorze sióstr serafitek w czasie II wojny światowej” – zauważył kard. Grocholewski.

Przypomniał, że jeńcy nazywali ją „aniołem dobroci”, a po jej śmierci w 1942 r. z wdzięcznością całowali jej ręce. Autor publikacji zaznaczył, że s. Sancja w swoim dzienniku zapisała, że jest gotowa oddać życie za więźniów.

Kard. Grocholewski, postulator w procesie beatyfikacyjnym bł. Sancji (Janiny) Szymkowiak, w swojej najnowszej książce pt. „Bł. Sancja Szymkowiak. Postanowiła zostać świętą” dzieli się z czytelnikiem fascynującą drogą życiową i duchową Wielkopolanki, która postanowiła zostać świętą i tę decyzję konsekwentnie realizowała.

Publikacja wydana przez Wydawnictwo św. Wojciecha zawiera biografię s. Sancji oraz zbiór artykułów i kazań wygłoszonych przez kard. Grocholewskiego na jej temat. Wzbogacona jest też archiwalnymi zdjęciami błogosławionej serafitki. W książce znalazły się też bibliografia pozycji książkowych o bł. Sancji oraz tekst modlitwy o uproszenie łask za jej wstawiennictwem.

„Dla nas, obserwujących dzisiejszą rzeczywistość – przesiąkniętą dogłębnie wojnami, terroryzmem, niesprawiedliwościami, zniewoleniem człowieka, poniżaniem godności osoby ludzkiej, nieopanowaną pożądliwością seksualną itd. – niech postawa bł. Sancji będzie konkretną wskazówką, że może być inaczej. Niech będzie światłem, wyzwaniem, prowokacją. Wobec zaniku sprzed oczu tak wielu ludzi wartości nadprzyrodzonych Sancja głosi odwieczną prawdę, zawsze świeżą, że Bóg jest Miłością i jedynie On może nadać sens i pełnię wszystkim ludzkim dążeniom” – czytamy we wstępie publikacji.

S. Sancja (Janina Szymkowiak) urodziła się 10 lipca 1910 roku w Możdżanowie k. Ostrowa Wielkopolskiego. W wieku 26 lat wstąpiła do Zgromadzenia Córek Matki Bożej Bolesnej (sióstr serafitek), których charyzmatem jest troska przede wszystkim o najuboższych i niepełnosprawnych. Podczas II wojny światowej w poznańskim klasztorze, który do dziś znajduje się przy kościele pw. św. Rocha, z wielkim oddaniem opiekowała się jeńcami alianckimi. Zmarła w opinii świętości w 1942 roku. Jej życiową dewizą były słowa: „Jak się oddać Bogu, to oddać się na przepadłe”.

S. Sancję Janinę Szymkowiak beatyfikował bł. Jan Paweł II 18 sierpnia 2002 roku w Krakowie.
W każdy piątek w poznańskim kościele pw. św. Rocha odprawiana jest nowenna do bł. Sancji, a w każdą sobotę sprawowana jest Msza św. wotywna.

Kard. Zenon Grocholewski, „Bł. Sancja Szymkowiak. Postanowiła zostać świętą”, Wydawnictwo św. Wojciech, Poznań 2017, ss. 176.