Prof. Suchocka: pojednanie było kategorią kluczową dla pontyfikatu Jana Pawła II

„Człowiek, który przebacza, staje się silniejszy niż ten, który żywi nienawiść” – te słowa Jana Pawła II, wygłoszone w 1987 r. w Gdańsku uczyniła prof.  Hanna Suchocka motywem przewodnim swojego wystąpienia pt. „Pojednanie jako kategoria kluczowa dla pontyfikatu Jana Pawła II”. Była premier oraz wieloletnia ambasador RP przy Stolicy Apostolskiej wygłosiła wykład podczas konferencji zorganizowanej z okazji 60. rocznicy listu biskupów polskich do biskupów niemieckich. Sesja odbywa się na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu.

Prof. Suchocka rozpoczęła swoje wystąpienie od wspomnianego cytatu: „Człowiek, który przebacza, staje się silniejszy niż ten, który żywi nienawiść”. Temat pojednania był kluczową kategorią pontyfikatu Jana Pawła II nie tylko w jego nauczaniu ale również w działaniach. Zwróciła uwagę, że wyrażało się to również w podejmowaniu wątków takich jak otwarcie, przebaczenie i dialog – takich, które tworzą to, co możemy nazwać pojednaniem.

Prelegentka podkreśliła, że pierwsze słowa Jana Pawła II po wyborze były wezwaniem do otwarcia, otwarcie drzwi Chrystusowi, na wielu płaszczyznach. Przypomniała, że był on papieżem dialogu, który nie zamykał się tylko w obszarach dialogu ekumenicznego i międzyreligijnego ale dotykał również sfery polityki i relacji między narodami.

Zwróciła uwagę m.in. na zaangażowanie Jana Pawła II w rozwiązywanie konfliktu między Argentyną i Chile w 1978 r., tuż po wyborze. Zaznaczyła, że miało to istotny wpływ na ostatecznie wypracowane pokojowe rozwiązanie.

Przypomniała rok 1983, po zamachu, gdy Jan Paweł II odwiedzał swojego niedoszłego mordercę w więzieniu szukając dialogu i ofiarowując przebaczenie.

Cytowała pamiętne zdanie „przebacz, a zaznasz spokoju”, które Jana Paweł II zawarł w orędziu na Światowy Dzień Pokoju w 1997 r.

Przywoływała jubileuszowy rok 2000, gdy papież mówił o grzechach Kościoła, wyznawał winy z prośbą o przebaczenie i pojednanie. Jak podkreśliła, było w tym akcie pewne odwołanie do ducha listu biskupów polskich do biskupów niemieckich.

Zwracała też uwagę na zabiegi Ojca Świętego o uniknięcie wojny w Iraku.

Mówiła również o jego gestach, takich jak wejście do synagogi, podkreślając, że był to jeden z wielu gestów, których celem było łączenie i pojednanie.