Prowincjał franciszkanów: bł. Jakub Strzemię wzorem do naśladowania

Błogosławiony Jakub Strzemię powinien być dla franciszkanów wzorem do naśladowania, punktem odniesienia do ich działań i kierunkiem wszystkich wysiłków na następne sto czy setki lat – powiedział dziś w Krakowie prowincjał o. Jarosław Zachariasz.

Gośćmi sesji naukowej z okazji setnej rocznicy ogłoszenia Misjonarza Rusi Czerwonej patronem krakowskiej prowincji franciszkanów był metropolita krakowski kard. Stanisław Dziwisz. Listy z życzeniami wystosowali również były metropolita lwowski kard. Marian Jaworski i obecny – abp Mieczysław Mokrzycki.

„W procesie kanonizacyjnym bł. Jakuba Strzemię pierwszoplanową rolę do odegrania mają teraz historycy i archiwiści” – mówił o. prof. dr hab. Wiesław Bar, kurator Katedry Prawa Kanonizacyjnego KUL. „Na podstawie ówczesnych dokumentów, autentycznych świadectw z okresu życia franciszkanina, arcybiskupa Halicza, należy dowieść heroiczności cnót zakonnika” – dodał.

Podczas całodniowej konferencji zaproszeni goście przypomnieli postać błogosławionego. O. dr Zdzisław Gogola ukazał najważniejsze wydarzenia z życia franciszkanina, misjonarza, arcybiskupa, błogosławionego. Ks. mgr lic. Stanisław Burda mówił o kulcie bł. Jakuba Strzemię w XX w. Wymienił kościoły, kaplice i ołtarze poświęcone błogosławionemu, a także wspomniał, że jego imię noszą Dom Pielgrzyma i Pustelnia w Kalwarii Pacławskiej, aule u franciszkanów w Krakowie i Sanoku, Wydawnictwo Archidiecezji Lwowskiej. Bł. Jakub jest patronem miasta Lwowa i archidiecezji lwowskiej.

Bł. Jakub Strzemię, franciszkanin, arcybiskup i organizator życia religijnego na Rusi, współpatron krakowskiej prowincji franciszkanów urodził się ok. roku 1340 w Małopolsce. Pochodził z rodu szlacheckiego herbu Strzemię. Pisał o nim m.in. Jan Długosz w „Rocznikach”. Do zakonu franciszkanów wstąpił pociągnięty ideałami św. Franciszka z Asyżu. Miał bardzo bliskie związki z rodziną Tarnowskich, a zwłaszcza z Janem – wojewodą sandomierskim i starostą Rusi. Dlatego sakrę biskupią przyjął w Tarnowie, w obecnej katedrze.

Jako zakonnik ewangelizował Ruś Halicką, zwaną Czerwoną, a także Wołyń, Podole, Wołoszczyznę. Był przełożonym klasztoru we Lwowie. Pod koniec XIV w. – na wniosek pary królewskiej Jadwigi i Jagiełły – papież mianował go arcybiskupem halickim, choć mieszkał w klasztorze we Lwowie.

W bulli nominacyjnej Bonifacy IX wymienia przymioty i zalety Jakuba: gorliwość apostolska, wysokie wykształcenie, czystość życia, szlachetność obyczajów, przezorność i wytrwałość w sądzie i zarządzie sprawami duchowymi, jak i świeckimi. Miał wielką cześć do Najświętszego Sakramentu i NMP oraz świętych franciszkańskich. Katechizował dzieci. Otaczał opieką chorych i ubogich. Wspierał instytucje charytatywne – dobroczynne.

Bł. Jakub umarł 600 lat temu – 20 października 1409 r. Pogrzeb odbył się w kościele franciszkanów pw. Świętego Krzyża we Lwowie i tam został pochowany. W XVIII w. ciało przeniesiono do katedry. Beatyfikowany 11 września 1790 r. Od stu lat, od 16 marca 1910 r. jest patronem krakowskiej prowincji franciszkanów.

Więcej na specjalnej stronie poświęconej błogosławionemu: www.jakubstrzemie.pl