Prymas do neoprezbiterów: wskazywać drogę można wtedy, gdy się tą drogą idzie

„Potrzeba dziś pasterzy zdolnych do pomocy tym wszystkim, którzy nie nadążają, którzy zostali z tyłu, którzy przeżywają trudności, są rozczarowani, zniechęceni, wyczerpani życiem” – mówił abp Wojciech Polak do diakonów, którym 30 maja udzielił święceń kapłańskich (po raz pierwszy w arcybiskupim posługiwaniu).

W szczególnym dniu neoprezbiterom towarzyszyli ich rodzice, rodzeństwo, profesorowie, księża proboszczowie i przyjaciele. Kandydaci do kapłaństwa wspólnie z księżmi biskupami przeszli w procesji z Rezydencji Arcybiskupów Gnieźnieńskiej do bazyliki prymasowskiej, gdzie sprawowana była uroczysta Msza św. Wspólnie z Prymasem Polski Eucharystię celebrowali: bp Krzysztof Wętkowski, abp senior Józef Kowalczyk, abp senior Henryk Muszyński oraz moderatorzy i profesorowie gnieźnieńskiego PWSD z rektorem ks. kan. Wojciechem Rzeszowskim na czele.

W homilii abp Wojciech Polak, nawiązując do obrazu Chrystusa Dobrego Pasterza z czytanej Ewangelii podkreślił, że właśnie do Niego mają się upodabniać kapłani – konsekwentnie przez życie i kapłańskie posługiwanie.

„Świat dziś potrzebuje pasterzy, potrzebuje dobrych pasterzy. Nasza archidiecezja potrzebuje dobrych pasterzy. Kościół potrzebuje pasterzy, aby – jak pisał w adhortacji apostolskiej o głoszeniu Ewangelii w dzisiejszym świecie papież Franciszek – wskazywali drogę i podtrzymywali nadzieję ludu. Wskazywać innym drogę można jednak tylko wtedy, gdy się samemu tą drogą idzie, gdy nie stoi się z boku. Podtrzymywać zaś w innych nadzieję, może tylko ten, kto rozpoznał, że jej źródłem i jej fundamentem nie jest jakikolwiek bóg, ale ten Bóg, który ma ludzkie oblicze i umiłował nas aż do końca” – mówił Prymas Polski.

Wskazał też na potrzebę obecności i otwartości kapłanów wobec wiernych, ich „miłosiernej bliskości” i wrażliwości na tych, którzy potrzebują pomocy, którzy zostali z tyłu, którzy nie nadążają lub czują się wykluczeni, rozczarowani, zniechęceni, wyczerpani życiem. Co zrobić, aby do tego pasterskiego zadania dorastać? Jak być dobrym pasterzem? – pytał dalej abp Polak. Odpowiedź jest jedna – trzeba głosić nie siebie, ale Chrystusa.

Po złożeniu przez kandydatów przyrzeczenia posłuszeństwa wszyscy zgromadzeni w katedrze odśpiewali Litanię do Wszystkich Świętych, w czasie której diakoni leżeli krzyżem na posadzce katedry. Później nastąpił najważniejszy moment święceń – abp Wojciech Polak, a następnie biskupi oraz wszyscy kapłani nałożyli ręce na głowy wyświęcanych i odmówili modlitwę konsekracyjną będącą prośbą do Boga o udzielenie im darów Ducha Świętego potrzebnych do pełnienia przyszłej posługi.

Neoprezbiterzy namaszczeni zostali olejem krzyżma, z pomocą starszych kolegów nałożyli stuły i ornaty oraz otrzymali z rąk abp. Polaka patenę z chlebem i kielich z winem. Na koniec otrzymali od Prymasa, biskupów oraz kapłanów pocałunek pokoju symbolizujący Chrystusową miłość i więź, jaka będzie ich łączyć z prezbiterium Kościoła gnieźnieńskiego.

Święcenia kapłańskie przyjęło sześciu diakonów gnieźnieńskiego seminarium duchownego. W szczególnym dniu towarzyszyli im rodzice, rodzeństwo, krewni, przyjaciele, księża proboszczowie, siostry zakonne oraz kapłani, którzy na uroczystość przyjechali z różnych stron archidiecezji gnieźnieńskiej. Modlitwą wspierali ich również wierni z rodzinnych parafii. W niedzielę neoprezbiterzy odprawią Mszę św. prymicyjną w swoich rodzinnych parafiach, a niebawem rozpoczną posługę jako wikariusze w parafiach, do których zostaną posłani.