Prymas Polski o dzieleniu z młodymi ich drogi

„Dziś trzeba mieć oczy otwarte, nie tylko na fizyczne peryferie ludzi młodych, ale zwłaszcza na te duchowe, gdzie panuje wyobcowanie, zamknięcie się w sobie, utrata nadziei i wiary w siebie” – powiedział 31 stycznia u salezjanów w Lądzie nad Wartą abp Wojciech Polak. Prymas Polski przewodniczył Mszy św. z okazji wspomnienia założyciela zgromadzenia św. Jana Bosco.

W wygłoszonej homilii metropolita gnieźnieński zwrócił uwagę na aktualność systemu wychowawczego św. Jana Bosco. Jak mówił, w spuściźnie jaką pozostawił, odnaleźć można przesłanki ułatwiające odpowiedź na pytania, które pozostają niezmienne mimo upływu czasu: kim są młodzi? do czego w swoim życiu dążą? gdzie szukają odpowiedzi i gdzie mają ją znaleźć?

Prymas wskazał także na konieczność towarzyszenia młodym ludziom i to nie tyle w charakterze głosicieli Ewangelii, co jej świadków. Pójście do młodych – tłumaczył – stanowi pierwszy i podstawowy wymóg wychowawczy. Zawiera się w nim wciąż obecny postulat, aby być z młodymi. Nie wystarczy więc – jak zaznaczył – „tylko głosić im czy przypominać zbawcze orędzie Ewangelii. Trzeba nauczyć się dzielić z nimi ich drogę. Trzeba po prostu z nimi i dla nich być, mieć dla nich czas, wewnętrznie akceptować ten wybór” – dodał.

Przyznał również, że współczesnym dopełnieniem powyższego podstawowego wymogu wychowawczego jest wezwanie do szukania młodych na duchowych peryferiach ich życia, do czego niestrudzenie zachęca papież Franciszek. I tutaj inspiracją może być św. Jan Bosco, który przecież docierał do młodych wyzyskiwanych, zagubionych i niepewnych siebie, wyobcowanych i pozostawionych samym sobie.

„I dziś trzeba mieć oczy otwarte nie tylko na te konkretne fizyczne peryferie ludzi młodych, ale zwłaszcza, a może jeszcze bardziej na te duchowe, gdzie panuje wyobcowanie, zamknięcie się w sobie, utrata nadziei i wiary w siebie” – tłumaczył, zaznaczając jednocześnie, że w tym towarzyszeniu ludziom młodym, w naszym wychowawczym działaniu, Jezus zawsze musi być na pierwszym miejscu, tak „abyśmy ukazywali młodym Jego miłujące oblicze”.

Prymas powtórzył też za św. Janem Pawłem II, że młodzi są przyszłością Kościoła, dodając jednakże za obecnym papieżem, że są też jego teraźniejszością.

„Trzeba więc wykorzystać już dziś ten potencjał, który mają – podkreślił. – Trzeba już dziś szukać sposobów, aby byli żywą i ożywczą cząstką Kościoła. Trzeba już dziś ukazywać im miłujące oblicze Jezusa. Trzeba prowadzić młodych do przyjaźni z Jezusem. Trzeba samemu stawać wobec nich z żywym świadectwem tej miłości i tej przyjaźni” – dodał Prymas.

Na koniec życzył salezjańskiej wspólnocie w Lądzie, by za wstawiennictwem swojego patrona, wciąż wierna swemu powołaniu, „kontynuowała swoją drogę – dla młodych i z młodymi – i podejmowała ją na nowo z ufnością w Panu”.

Wspólnie z Prymasem Polski w zabytkowym pocysterskim kościele w Lądzie n. Wartą modliła się wspólnota salezjańska, parafianie i klerycy istniejącego w opactwie od 1952 r. Wyższego Seminarium Duchownego Towarzystwa Salezjańskiego. Jego podstawowym celem jest przygotowanie młodych salezjanów do kapłaństwa i pracy wychowawczej wśród dzieci i młodzieży. Absolwenci seminarium pracują w parafiach, ośrodkach wychowawczych i szkołach zarówno w Polsce, jak i w świecie. W okresie niemal 60 lat działalności z lądzkiego seminarium ukończyło je blisko sześciuset kapłanów.