Przed beatyfikacją s. Klary Szczęsnej pobrano jej szczątki na relikwie

Specjalna komisja powołana przez kard. Stanisława Dziwisza w związku ze zbliżającą się beatyfikacją s. Klary Ludwiki Szczęsnej dokonała tzw. rekognicji czyli potwierdzenia jej tożsamości oraz pobrania doczesnych szczątków na przyszłe relikwie. Współzałożycielka zgromadzenia sióstr sercanek przed 20 laty została pochowana w bocznej kaplicy kościoła Najświętszego Serca Pana w Krakowie. Obecnie jej czciciele czekają na wyznaczenie daty beatyfikacji przez papieża.

Czcigodna Służebnica Boża, bo taki tytuł obecnie przysługuje siostrze Klarze Szczęsnej, zmarła w opinii świętości 7 lutego 1916 r. W dniu 5 czerwca 2015 r. papież Franciszek promulgował dekret o cudzie przypisywanym jej wstawiennictwu.

Ludwika Szczęsna urodziła się 18 lipca 1863 r. w Cieszkach na Mazowszu (diecezja płocka). Została ochrzczona w kościele parafialnym w Lubowidzu. Była szóstym z siedmiorga dzieci Antoniego i Franciszki, z domu Skorupskiej. W wieku 12 lat została osierocona przez matkę, której zawdzięczała wychowanie religijne oraz przygotowanie do życia.

Ludwika przez 5 lat mieszkała z ojcem i rodzeństwem oraz drugą żoną ojca – Antoniną Więckowską. Ponieważ była usilnie namawiana przez ojca do zamążpójścia, w 1880 r. zdecydowała się na ucieczkę z rodzinnego domu, pragnąc swoje życie poświęcić Bogu. Wyjechała do Mławy, gdzie przez pięć lat utrzymywała się z krawiectwa. Będąc pod duchową opieką o. Honorata Koźmińskiego OFMCap, w 1885 r. podjęła decyzję wstąpienia do ukrytego Zgromadzenia Sług Jezusa, w którym m.in. apostołowała wśród służących; w Lublinie prowadziła pracownię krawiecką i pełniła funkcję przełożonej wspólnoty sióstr.

Na prośbę ks. kan. Józefa Sebastiana Pelczara, profesora i rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego, Zgromadzenie Sług Jezusa wysłało s. Ludwikę do Krakowa, gdzie prowadziła przytulisko dla służących. Rok później s. Ludwika podjęła trudną decyzję opuszczenia zgromadzenia i po głębokim rozeznaniu, w dniu 15 kwietnia 1894 r. wraz z ks. Pelczarem założyła nowe zgromadzenie – Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego, stając się jego współzałożycielką.

W zgromadzeniu, w którym przyjęła imię Klara, została wybrana jego pierwszą przełożoną generalną. Współpracując z ks. Józefem Sebastianem, późniejszym biskupem przemyskim, wraz z nim otworzyła ok. 30 domów zakonnych, posyłając siostry do pracy wśród chorych i wśród dziewcząt, dla których tworzyła przytuliska i szkoły praktyczne na terenie Galicji i Alzacji.

S. Klara Szczęsna odznaczała się duchem ubóstwa, pokory oraz szacunkiem i miłością do drugiego człowieka. Cechowała ją miłość do Serca Bożego oraz szczególne nabożeństwo do Matki Bożej i św. Józefa. Swoje współsiostry uczyła umiłowania Serca Jezusowego i ofiarnej miłości bliźniego.

Dewizą jej życia były słowa: "Wszystko dla Serca Jezusowego!" S. Klara Szczęsna zmarła w Krakowie w opinii świętości w dniu 7 lutego 1916 r., w wieku 53 lat. Jej proces beatyfikacyjny rozpoczął się 25 marca 1994 r.

W związku z procesem jej doczesne szczątki przeniesiono 23 stycznia 1995 z Cmentarza Rakowickiego w Krakowie do bocznej kaplicy krakowskiego kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa sióstr sercanek.

20 grudnia 2012 papież Benedykt XVI podpisał dekret dotyczący jej heroiczności cnót a 5 czerwca br. papież Franciszek zatwierdził cud za jej wstawiennictwem.