Przemyśl: Msza św. w 9. rocznicę śmierci bp. Bolesława Taborskiego

– Kochał Kościół i chciał być na bieżąco z wszystkimi wydarzeniami w Kościele – mówił ks. Krzysztof Chudzio, ojciec duchowny seminarium duchownego w Przemyślu o bp. Bolesławie Taborskim – wieloletnim biskupie pomocniczym archidiecezji przemyskiej, uczestniku Soboru Watykańskiego II. W archikatedrze przemyskiej w poniedziałek została odprawiona Msza św. w 9. rocznicę jego śmierci.

Ks. Chudzio zauważył, że bp. Taborskiego można było często spotkać na ulicach miasta wśród zwykłych ludzi, ale równie często na cmentarzu, „gdzie wydeptywał ścieżki do grobów zmarłych kapłanów, za których się modlił”.

– Troską otaczał kleryków, starał się im przekazywać wiedzę o Kościele. Uczestniczył w Soborze Watykańskim II, z wielkim trudem zdobywał L’Osservatore Romano, aby dzielić się Kościołem powszechnym – opowiadał ojciec duchowny WSD w Przemyślu i uczeń bp. Taborskiego.
Ks. Chudzio wspominał, że zawsze o 20.00 bp Taborski słuchał Radia Watykańskiego, nawet gdy jego fale trudno było wyszukać w radioodbiorniku. – Chciał być na bieżąco z życiem Kościoła. Tę miłość do Kościoła nam przekazywał – mówił.

Bp Bolesław Łukasz Taborski urodził się 18 października 1917 r. w Jarosławiu. Od 1919 r. ojciec Bolesława – Ignacy ze względu na otrzymaną w Przeworsku pracę, zamieszkał z rodziną właśnie w tym mieście. Od najmłodszych lat Bolesław był ministrantem w kościele parafialnym. W 1935 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Przemyślu. 25 października 1938 r. wraz z Janem Jakubczykiem i Janem Lisowskim, starszym kolegą, który studiował w Rzymie, został skierowany przez bpa Franciszka Bardę, ordynariusza diecezji przemyskiej, do Rzymu w celu kontynuowania studiów IV roku na Uniwersytecie Gregoriańskim. Wobec narastającej groźby wybuchu wojny z Niemcami, 25 sierpnia 1939 r. został wezwany wraz ze wszystkimi alumnami po IV roku teologii do Seminarium Duchownego w Przemyślu. Następnego dnia rozpoczęto przyśpieszone studium przed przyjęciem święceń kapłańskich, które 26 alumnów przyjęło wczesnym rankiem 10 września. Pierwsze lata posługi kapłańskiej ks. Bolesława Taborskiego upłynęły w cieniu II wojny światowej.
Ks. Bolesław przez kilka dni przebywał w rodzinnym domu, potem aresztowany trafił na tereny okupowane przez Sowietów. Został wikariuszem, a później administratorem w Sądowej Wiszni. Dramatyczne przeżycia wojenne spowodowały u niego chorobę serca.

Po wojnie ks. Taborski ukończył studia na Wydziale Prawa Kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Był wykładowcą w seminarium duchownym, notariuszem Kurii Biskupiej, pracownikiem Sądu Biskupiego. Brał czynny udział w przygotowaniu i pracach Synodu diecezjalnego, który odbył się w 1955 r. w diecezji przemyskiej. Miał również wkład w przeprowadzenie procesów beatyfikacyjnych Sług Bożych z terenu diecezji przemyskiej: bpa Józefa Sebastiana Pelczara (obecnie świętego) i bł. ks. Jana Balickiego.
31 października 1963 r. został mianowany przez papieża Pawła VI biskupem pomocniczym diecezji przemyskiej. Wiadomość ta została publicznie ogłoszona 6 stycznia 1964 r. Konsekracja odbyła się 2 lutego 1964 r. w katedrze św. Jana Chrzciciela i Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Przemyślu. Głównym konsekratorem był ordynariusz przemyski bp Franciszek Barda. Jako herb biskupi bp Taborski przyjął wizerunek św. Łukasza Ewangelisty, a na swoje zawołanie słowa: „In veritate” (W prawdzie). Bp Taborski brał udział w III i IV sesji Soboru Watykańskiego II.

Po ukończeniu 75. roku życia 19 października 1992 r. złożył na ręce Ojca Świętego Jana Pawła II oficjalną rezygnację z pełnienia obowiązków biskupa pomocniczego, która została przyjęta 27 lutego 1993 r. Zmarł w wieku 87 lat, 18 listopada 2004 r. Pochowany został w rodzinnym grobowcu na cmentarzu w Przeworsku.