Przemyśl: obchody 5. rocznicy śmierci ks. Tadeusza Białego

– Jego życie było pielgrzymowaniem ku wartościom, ku tej najważniejszej wartości dla nas wierzących, jaką jest Chrystus – mówił abp Adam Szal podczas Mszy św. sprawowanej 15 listopada w archikatedrze przemyskiej w związku z 5. rocznicą śmierci ks. Tadeusza Białego. Eucharystię poprzedziło spotkanie, podczas którego wspominano ks. Białego, a także zaprezentowane dwie książki poświęcone życiu i działalności kapłana.

Pierwszym punktem spotkania był program poetycki „Zakochany w bieli”. Przyjaciele księdza Tadeusza, gromadzący się od lat na grupie Emaus, prowadzonej przez ks. Białego, przygotowali poetycko-muzyczną zadumę nad jego życiem i duszpasterską pracą. – Spotkaliśmy się dziś, by słowem i modlitwą uczcić człowieka niezwykłego. Kapłana, który był świadkiem radości i Ewangelii. Rozmodlonego i rozśpiewanego duszpasterza młodzieży – zaznaczono we wstępie. Teksty poetyckiej medytacji przygotowała Maria Szulikowska, muzykę natomiast ks. Tomasz Hryniak.

Program poprzedzały słowa bp Edwarda Białogłowskiego, emerytowanego biskupa pomocniczego diecezji rzeszowskiej. Hierarcha wspominał ks. Białego jako młodego kapłana, mówił o jego oddaniu, rzetelnym przygotowywaniu się do posługi oraz radości celebrowanej każdego dnia.

Druga część spotkania dotyczyła prezentacji książek o ks. Białym. Pierwsza, autorstwa Krzysztofa Fila pt. „Kapłan radości i nadziei”  szeroko przedstawia życiorys kapłana szczegółowo opisując jego młodość, życie w seminarium w tym pobyt w jednostce wojskowej w Bartoszycach, jego kapłańskie życie i posługę, a także świadectwa ludzi, którzy go znali i cenili. Drugą publikację przygotował ks. Waldemar Janiga, długoletni współpracownik ks. Tadeusza w Wydziale Nauki Katolickiej Kurii Metropolitalnej w Przemyślu. W swojej książce pt. „Nieśmy radość” zawarł obszerny biogram ks. Białego, świadectwa ludzi, a także osobiste wspomnienie pracowitości, człowieczeństwa i zaangażowania ks. Tadeusza.

Zwieńczeniem spotkania była Eucharystia. Homilię wygłosił ks. Zbigniew Suchy rocznikowy kolega ks. Białego. Kaznodzieja wspominał dzień śmierci kapłana i wskazywał na poczucie bezdomności jakie zostawił po śmierci u swych znajomych: – pamiętam ten telefon z 5 listopada do brata księdza Tadeusza, Józefa, kiedy musiałem poinformować go o tym, że nie ma już brata. Do dzisiaj słyszę ten śmiertelny ciężki płacz, bo straciło się kogoś bliskiego. My zgromadzeni wtedy w pokoju księdza Tadeusza również byliśmy bezdomni, nie wiedzieliśmy co robić – wspominał ks. Suchy.

Odnosząc się do spotkania odbywającego się przed Msza św. zauważył, że pamięć po zmarłym kapłanie jest wciąż żywa w ludziach, którzy byli mu bliscy.

Ks. Tadeusz Biały zmarł 5 listopada 2020r. Był archidiecezjalnym duszpasterzem młodzieży, duszpasterzem akademickim, wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu, pracownikiem Wydziału Katechetycznego Kurii Metropolitalnej, organizatorem Spotkań Młodych Archidiecezji Przemyskiej, a nade wszystko niezwykle radosnym, oddanym i pogodnym kapłanem.