Rada Naukowa KUL za integracją z UE

Rada Naukowa przy Wielkim Kanclerzu KUL wydała oświadczenie w sprawie integracji europejskiej. Dokument ma na celu uświadomić znaczenie obecnej sytuacji dziejowej Polski i zachęcić do podjęcia „historycznej decyzji”. „Po wielu doświadczeniach dziejowych wracamy na swoje miejsce w Europie” – głosi pierwsze zdanie oświadczenia.

Oto tekst dokumentu:
*Oświadczenia Rady Naukowej przy Wielkim Kanclerzu KUL w sprawie chrześcijańskiej odpowiedzialności Polaków za jedność Europy*
Po wielu doświadczeniach dziejowych wracamy na swoje miejsce w Europie. Powracamy do wspólnoty narodów, która współtworzyliśmy, której wiele zawdzięczamy i która także ma wiele do zawdzięczenia Polsce. Pomimo historycznych podziałów i waśni, wojen i kataklizmów, do tej wspólnoty od początku swoich dziejów należymy – na dobre i na złe. Pamiętamy o tragediach powodowanych przez imperialną przemoc, zwłaszcza dwudziestowiecznych totalitaryzmów. Ta właśnie pamięć nie tylko pogłębia nasz polski patriotyzm, lecz także skłania do poszukiwań nowych wzorców patriotyzmu europejskiego.
Powracamy do swych historycznych korzeni, ale także podejmujemy nowe wyzwania w rodzinie narodów. Przyszłe dzieje Europy, w duchowym i materialnym wymiarze, od nas również zależą. Stajemy przed dziejową szansą, by stać się równoprawnymi uczestnikami wielkiej debaty oraz współtwórcami przyszłego kształtu europejskiej wspólnoty. Zyskujemy ważny głos w Parlamencie Unius Europae.
Nie możemy być „samotną wyspą”, gdyż stanowimy integralną cześć „stałego lądu”. Jego stałość – pamiętając o względności wszelkich ziemskich, doczesnych i ludzkich dokonań – zależy od *jakości integracji*. Dla nas oznacza to budowanie wspólnoty na fundamencie wartości ewangelicznych, które przez stulecia kształtowały oblicze Europy. W trosce o to *dobro wspólne* i godność wolnych współobywateli europejskiego świata, o dziedzictwo Jerozolimy, Aten i Rzymu, z nadzieją i dobrą wolą wnieśmy nasz polski wkład w budowanie europejskiej integritas. Niech doświadczane obecnie trudności, rozczarowania i obawy nie przesłaniają nam doniosłości historycznej decyzji, którą niebawem mamy podjąć.
Lublin, 26 lutego 2003 r.