Radom: najstarszy parafialny klub seniora obchodzi jubileusz dziesięciolecia funkcjonowania

Najstarszy parafialny klub seniora, działający przy kościele św. Kazimierza w Radomiu, obchodzi jubileusz dziesięciolecia funkcjonowania. Działalność klubu doceniły władze Radomia. W sumie w mieście działa dziesięć klubów seniora, a w zajęciach uczestniczy prawie pół tysiąca osób. Na spotkania zapraszani są ludzie kultury i środowisk twórczych.

„Starzeć się trzeba, ale powoli. Tak, aby starczyło na całe życie!” – brzmi motto klubu seniora „Kazimierzówka” i ono odzwierciedla ideę przyświecającą jego działalności. Seniorzy podkreślają, że dzięki klubowym spotkaniom organizowanym pod gościnnym dachem parafii na radomskim Zamłyniu, wspólnym imprezom, wycieczkom, dziesiątki osób, których udziałem mogłaby być samotność i wyobcowanie, zyskuje radość dnia codziennego wynikającą z kontaktów międzyludzkich i obcowania z osobami w podobnej sytuacji i o podobnych potrzebach.

– Samorządowe władze Radomia doceniają działalność Klubu „Kazimierzówka” na rzecz społeczności lokalnej, dostrzegając ich spójność z zadaniami publicznymi realizowanymi przez Gminę Miasta Radomia – powiedziała dyrektor Wydziału Zdrowia i Spraw Społecznych Elwira Skoczek, w imieniu władz miasta składając gratulacje członkom klubu z okazji dziesiątej rocznicy funkcjonowania „Kazimierzówki”.

Pierwsze spotkanie odbyło się 10 października 2002 roku z inicjatywy Anny Ozgi i Gabrieli Marzec. Spotkania emerytów, rencistów, a także czynnych jeszcze zawodowo seniorów, odbywają się w każdą środę o godzinie 15.00.

Klub seniora powstał, by zapewnić ludziom starszym możliwość przebywania w grupie, wyjścia z domu, dzielenia się swoimi spostrzeżeniami z osobami, które widzą świat w takich samych barwach. Potrzeba bycia komuś potrzebnym, dla kogoś ważnym jest siłą, która jednoczy wszystkich klubowiczów. Ponadto seniorzy dbają o swój ciągły rozwój kulturalny, bywają w teatrze, muzeach, urządzają zabawy i przedstawienia.

Wycieczki, które organizują dostarczają tematów do rozmów w najchłodniejsze nawet listopadowe wieczory, a zapraszani goście zawsze uczą czegoś nowego. Dla Klubowiczów nie ma granicy, za którą „już nie wypada” albo „już nie można”. Swojego życia nie zamykają w czterech ścianach, bo nic nie postarza człowieka bardziej niż ciągłe myślenie o jego starości.