Radom: poświęcono pomnik 72. Pułku Piechoty

W Radomiu odsłonięto pomnik 72. Pułku Piechoty im. Dionizego Czachowskiego oraz uczczono pamięć poległych i walczących. Monument poświęcił biskup Henryk Tomasik. Uroczystość wpisała się w obchody 77. rocznicy wybuchu drugiej wojny światowej. Po Mszy św. której przed kościołem garnizonowym przewodniczył ks. mjr Krzysztof Smoleń, odbył się apel poległych, a na płycie Pomnika Nieznanego Żołnierza złożono kwiaty.

– Wyruszyli stąd 26 sierpnia 1939 r. gotowi ponieść najwyższą cenę, ofiarę życia. Było ich 3 tys. Po ostatnim boju zostali nieliczni. Pułk przestał istnieć, ale nie umarła idea walki o niepodległość – mówił w trakcie obchodów Andrzej Mędrzycki, jeden z inicjatorów budowy pomnika. Stanął on przy ul. Malczewskiego, za Rogatką, a obok kamienicy, w której do 1939 r. mieszkali oficerowie tego pułku.

Karol Semik, wiceprezydent Radomia przypomniał, że już kilka godzin po ataku na Westerplatte 1 września 1939 r. celem niemieckiego nalotu stało się miejscowe lotnisko wojskowe. Mówił, że ucierpiały przy tym obiekty cywilne, a kilka dni potem rozpoczęła się okupacja. – Do dziś nie jest znana liczba radomian, którzy zginęli podczas II wojny światowej – mówił Karol Semik.

Pomnik poświęcił bp Henryk Tomasik. Modlili się także ks. Wojciech Rudkowski, proboszcz parafii ewangelickiej i ks. Tomasz Rubczewski, proboszcz parafii prawosławnej. Ekumeniczny wymiar modlitwy był przypomnieniem, że w Pułku służyli żołnierze tych wyznań.

Początki 72. Pułku Piechoty sięgają grudnia 1918 r., gdy w obozie jenieckim spośród Polaków, żołnierzy armii austro-węgierskiej, w La Mandria di Chivasso pod Turynem powstał 6 Pułk Piechoty im. Zawiszy Czarnego. Żołnierze wrócili do Polski w czerwcu 1919 r. Walczyli podczas wojny polsko-bolszewickiej w 1920 r. Po licznych reorganizacjach w 1922 r. zaczęli stacjonować w Radomiu.

W ramach mobilizacji 26 sierpnia 1939 r. żołnierze 72. Pułku wyruszyli z Radomia w kierunku Wielunia, by stać się częścią Armii „Łódź”. Podczas wojny obronnej Pułk walczył pod Rychłocicami, Konopnicą, Grabnem, Józefowem, Rogóźnem, Chechłem i Milanówkiem.

13 września do niewoli niemieckiej dostał się ppłk Karol Chrobaczyński, dowódca 72. Pułku Piechoty, i część podległych mu żołnierzy. Z 3 tys. żołnierzy 72. Pułku Piechoty pozostało jedynie ok. 50 żołnierzy. Walczyli dalej, po wycofaniu się do Puszczy Kampinoskiej.