Radom: średniowieczna rzeźba Madonny wpisana do katalogu zabytków

Drewniana rzeźba Matki Bożej z Dzieciątkiem, pochodząca z ok. 1400 roku, stała się oficjalnym zabytkiem. Do rejestru wpisał ją Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków. Rzeźba ma również zostać poddana konserwacji przez Kurię Diecezji Radomskiej.

Ks. Edward Poniewierski, kanclerz kurii diecezjalnej poinformował, że rzeźba pierwotnie znajdowała się w bramie krakowskiej w Radomiu, jednak na początku XIX w., kiedy rozebrano mury miejskie wraz z bramami, trafiła do radomskiej fary. Rzeźbę umieszczono na zewnątrz w niszy muru kościoła od ulicy Rwańskiej. Po 1909 r. przeniesiono ją do innej niszy w narożniku budynku kościoła, również od strony północnej.

– Rzeźba jest opisana w Katalogu Zabytków Sztuki w Polsce w tomie III, województwo kieleckie, zeszyt 10, powiat radomski, wydanym przez Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk z 1961 roku. Rozpoczęliśmy przygotowania w celu przeprowadzenia konserwacji rzeźby i okazało się, że nie jest ona umieszczona w katalogu zabytków. Nie jest w złym stanie, ale wymaga uzupełnień, ma pęknięcia – powiedział Radiu Plus Radom ks. Poniewierski.

Drewniana rzeźba to jeden z najcenniejszych, a zarazem nielicznych zabytków średniowiecznych, zachowanych w regionie radomskim. Posiada ona wartości artystyczne, historyczne i naukowe.

Rzeźba przedstawia Madonnę, trzymającą na lewym ramieniu małego Jezusa. Wspólnie podtrzymują jabłko. Na głowie Maryi znajduje się korona. Matka Boża ubrana jest w długą, drapowaną suknię i płaszcz, Chrystus w długą szatę z rękawami i przepaską na biodrach. Zespół cech definiujący charakter formalny rzeźby (m.in.: statyczność i układ przedstawienia, reliefowe i płaskie ukształtowanie szat postaci), jak również kolorystyka (błękit, czerwień oraz złocenia i srebrzenia) jednoznacznie wskazują na styl dominujący w XIV w. w rzeźbie gotyckiej na terenie ziem polskich.

Poziom artystyczny rzeźby jest dobry, a miejsce jej wykonania można łączyć z artystycznym środowiskiem małopolski.