Rekolekcje dla wolontariuszy hospicjum „Wolontariusz Samarytaninem”

W dniach 20-22 czerwca w sanktuarium Matki Bożej Licheńskiej odbywają się rekolekcje dla wolontariuszy hospicyjnych pod hasłem „Wolontariusz Samarytaninem”. Rekolekcje prowadzą księża kapelani hospicyjni: ks. Krzysztof Jagoda MIC z Hospicjum im. św. Stanisława Papczyńskiego w Licheniu Starym oraz ks. Krzysztof Stąpor MIC z Ośrodka Hospicjum Domowe Zgromadzenia Księży Marianów z Warszawy.

W wydarzeniu wzięło udział około 50 osób z całej Polski, które na co dzień towarzyszą chorym, cierpiącym i umierającym, niosąc nie tylko pomoc, ale także swoją obecność, nadzieję, ciepło i wsparcie.

Wśród uczestników znalazł się pan Krzysztof z Tych, który swoją wolontariacką drogę rozpoczął w 2010 roku. – Zdecydowałem się zostać wolontariuszem, ponieważ narodziła się we mnie potrzeba niesienia pomocy. Cieszę się, że dzięki temu, co robię, służę innym i robię coś dobrego dla drugiego człowieka – wyjaśnił.

Jak podkreśla prowadzący rekolekcje ks. Krzysztof Stąpor MIC – celem spotkania było umocnienie duchowe wolontariuszy, którzy na co dzień podejmują niełatwe wyzwania.

– Rekolekcje mają na celu ukazanie wolontariusza jako Samarytanina, jako tego, który przychodzi i pochyla się nad osobą chorą, cierpiącą, aby sprawić, by przeżywanie cierpienia było zminimalizowane. Oczywiście jest to możliwe poprzez okazany czas, uśmiech, czy trzymanie za rękę – powiedział kapelan warszawskiego hospicjum.

Duchowny postanowił podzielić się także spostrzeżeniami, z jakimi trudnościami mierzają się wolontariusze.

– Stan pacjentów jest procesem bardzo dynamicznym. Jednego dnia pacjenci wykazują dużą chęć spotkania z drugim człowiekiem, a następnego są już całkowicie zamknięci. To może być właśnie taka trudność, że wolontariusz musi wciąż podążać za tym, co się dzieje z pacjentem, a tego niestety nigdy nie da się przewidzieć – dodał kapłan.

Podczas jednej z konferencji ks. Krzysztof Jagoda MIC zwrócił uwagę na wewnętrzne obciążenia, z jakimi mierzą się wolontariusze – nie tylko wynikające z samej posługi, ale także z codziennego życia.

– Dźwigamy na naszych słabych barkach problemy rodzinne, zawodowe, osobiste i hospicyjne. Często nie mamy pojęcia jak je rozwiązać, jednak Jezus mówi: „Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a ja Was pokrzepię” – mówił kapelan licheńskiego hospicjum, przypominając, że źródłem siły dla wolontariusza powinna być głęboka, żywa wiara.

Podkreślił również, że skuteczne niesienie pomocy choremu to nie tylko działania praktyczne, ale przede wszystkim duchowe wsparcie, które ma sens tylko wtedy, gdy wypływa z relacji z Bogiem. – Jeśli jakiś wolontariusz chce nieść wsparcie i pomoc dla duszy chorego – trzeba, aby miał wiarę, która będzie żywa – zaznaczył ks. Krzysztof Jagoda MIC.

Rekolekcje stanowią przestrzeń do zatrzymania się, podjęcia refleksji, modlitwy i wzajemnego wsparcia. Uczestnicy mieli możliwość udziału w codziennej Eucharystii, konferencjach duchowych, Apelu Maryjnym oraz rozmowach z kapłanami i innymi wolontariuszami.

Wolontariusze podkreślają, że możliwość spotkania z osobami, które przeżywają podobne emocje i wyzwania, daje poczucie wspólnoty, która umacnia i pomaga nieść swoje zadania z większą wytrwałością.