Relikwie bł. Honorata Koźmińskiego w Panteonie Wielkich Polaków

Do Panteonu Wielkich Polaków w Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie uroczyście wprowadzono relikwie bł. Honorata Koźmińskiego OFMCap. To charyzmatyczny założyciel 26 zgromadzeń zakonnych, z których 17 nadal istnieje i działa w Kościele.

Mszę świętą, podczas której dokonano tego aktu, sprawował w południe kard. Kazimierz Nycz oraz kapucyni – współbracia zakonni Błogosławionego.

Metropolita warszawski przypomniał w homilii, że by przynieść owoce, należy trwać w winnym krzewie, którym jest Chrystus.

„Jesteśmy słabymi ludźmi, którzy noszą w sobie wielką miłość Boga, która jest rozlana w naszych sercach i powinna promieniować” – wskazywał kard. Nycz. Przypominając, że w Kościele trwa obecnie Rok Życia Konsekrowanego podkreślił, że zgromadzenia i zakony powołane są do tego, by nieść innym miłość Chrystusa.

Wskazując na bł. Ojca Honorata, założyciela wielu zgromadzeń zakonnych, kard. Nycz mówił o odwadze, którą należy mieć, by z radością i otwarcie nieść innym Dobrą Nowinę. Nie należy narzekać na „trudne czasy”.

Kaznodzieja przestrzegł przed postawą „swoistego, taktycznego wyczekiwania” zamiast robić swoje. „Poczekam aż się czasy uspokoją, aż będą łatwiejsze, wtedy zacznę skuteczniej głosić Ewangelię, przepowiadać Chrystusa” – charakteryzował takie myślenie kard. Nycz, dodając: „Nie ma takich czasów, które byłyby łatwe dla Kościoła, łatwe dla głoszenia Ewangelii”.

Panteon Wielkich Polaków to część Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie, przeznaczona na miejsce pochówku i upamiętnienia najbardziej zasłużonych polskich patriotów. Znajdują się w nim m.in. relikwie św. Andrzeja Boboli, bł. ks. Jerzego Popiełuszki i św. Jana Pawła II.

Honorat Koźmiński urodził się 16 października 1829 r. w Białej Podlaskiej. W 1848 r. wstąpił do zakonu kapucynów w Lubartowie. Święcenia kapłańskie przyjął w 1852 r. W 1855 r. razem z Zofią Truszkowską założył w Warszawie Zgromadzenie Sióstr Felicjanek, którego zadaniem była działalność charytatywna. Po upadku powstania styczniowego rząd rosyjski skasował wszystkie klasztory katolickie.

Po kasacie klasztoru kapucynów w Warszawie w 1864 r. zamieszkał w Zakroczymiu w diecezji płockiej, a w latach 1892-1916 w Nowym Mieście. W celu ominięcia zakazu rosyjskiego Koźmiński zaczął zakładać w Kongresówce skryte zgromadzenia zakonne – tzw. skrytki, oparte na regule trzeciego zakonu św. Franciszka.

W latach 1872-1898 założył 14 żeńskich zgromadzeń zakonnych skrytych. Ich zadaniem miało być uświęcenie osobiste, działalność charytatywna i akcja apostolska w rodzinach, fabrykach, szpitalach itd. Uzyskał w 1889 r. aprobatę Stolicy Apostolskiej dla zgromadzeń bezhabitowych. Dzięki temu powstało 26 stowarzyszeń tercjarskich, a z nich powstało 16 zgromadzeń zakonnych. Powołał wówczas do życia m.in. Zgromadzenie Sióstr Serafitek w Warszawie.

O. Koźmiński zmarł 16 grudnia 1916 r. w Nowym Mieście nad Pilicą, w zakonie, wśród współbraci kapucynów. Został beatyfikowany 16 października 1988 r. przez Jana Pawła II. Kościół katolicki w Polsce wspomina bł. Honorata 13 października.