Relikwie św. Kazimierza Jagiellończyka w najstarszym radomskim kościele

Relikwie świętego Kazimierza Jagiellończyka, patrona miasta Radomia i diecezji radomskiej, zostały wprowadzone do kościoła na Starym Mieście. To najstarsza świątynia w Radomiu. Mszy świętej przewodniczył w środę wieczorem, 15 maja biskup Henryk Tomasik.

W homilii biskup Tomasik mówił, że relikwie, które stoją na ołtarzu będą nam zawsze przypominać człowieka, który chodził po tej ziemi, promieniował wiarą, miłością bliźniego, wielkim zatroskaniem o ojczyznę, bronił sprawiedliwości, ale przede wszystkim żył Ewangelią. – Święty Kazimierz potrafił jeszcze przed świtem iść do kościoła, aby powiedzieć: "wybieram Chrystusa" i trwał na modlitwie. Bronił sprawiedliwości, służył ojczyźnie i został świętym. Na dworze królewskim niełatwo być świętym. Ale św. Kazimierz życiem mówił: "wybieram Chrystusa" – powiedział ordynariusz radomski.

W dalszej części nawiązał do Jana Pawła II, którego relikwie również znajdują się w kościele św. Wacława. – To wspaniały przewodnik młodzieży. Mówił, że tylko Chrystus poznany, pokochany i wyznany, będzie waszym prawdziwym przyjacielem – mówił biskup radomski.

Relikwie do kościoła wniosła Aneta Nowak, dyrektor Publicznego Gimnazjum nr 1 im. św. Kazimierza Jagiellończyka na Starym Mieście. – Chcemy czerpać z naszego patrona wzór i tę postawę pokory i miłości zaszczepić naszym wychowankom. Niech bliskość relikwii świętego Kazimierza Królewicza przyczynia się do tego, by nasza młodzież upodobniała się do Niego – powiedziała dyrektor Nowak.

Podczas uroczystości młodzież z dwóch parafii: św. Wacława i Matki Bożej Bolesnej przystąpiła do sakramentu bierzmowania. – Posiadanie tak blisko relikwii Świętego jest dla nas nie tylko powodem do dumy, ale zobowiązaniem i inspiracją do naśladowania. Patron to ktoś, kto jest wzorem, ułatwia nam wyznaczanie celu w życiu, a co najważniejsze utwierdza nas w wierze – mówiła młodzież.

Kościół pod wezwaniem św. Wacława jest najstarszym obiektem sakralnym w Radomiu. Wzniesiono go jako drewniany kościół w II połowie XII w. Pod koniec XIII wybudowano na tym miejscu kościół z cegły palonej, rozbudowany najpierw w XV, a później w XVI w.