Rocznica beatyfikacji Klary Szczęsnej – założycielki sercanek

Nie ma sprzeczności między kontemplacją i działalnością, bo jedna i druga postawa jest nieodzowna w życiu chrześcijańskim – mówił kard. Stanisław Dziwisz w Sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie podczas Mszy św. w trzecią rocznicę beatyfikacji bł. Klary Szczęsnej – założycielki sióstr sercanek. To właśnie z tego zgromadzenia pochodzą siostry, które współpracowały z Karolem Wojtyłą – Janem Pawłem II.

Beatyfikacja matki Klary Szczęsnej odbyła się trzy lata temu w Sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie, a w imieniu papieża Franciszka dokonał jej prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kard. Angelo Amato.

W homilii podczas Mszy św. w rocznicę tego wydarzenia kard. Dziwisz mówił, że charyzmatem bł. Matki Klary była miłość, która jest „motorem najszlachetniejszych postaw i dokonań człowieka, który nie żyje dla siebie, nie zamyka się w sobie, ale który pragnie ze swego życia uczynić dar dla bliźnich i ostatecznie dla Boga”.

Podkreślał, że prawdziwej miłości nie zniszczy żadna nienawiść, egoizm czy grzech. „W naszym podzielonym i niespokojnym świecie, naznaczonym grzechem, trwa walka dobra ze złem. Od człowieka, od decyzji podjętej w jego sercu zależy, po jakiej stronie opowie się w tej walce. Jedno jest pewne. Ostatnie słowo należy do miłości” – mówił hierarcha.

Dodał, że tę prawdę dobrze poznała bł. Matka Klara i dlatego wybrała Jezusa, stawiając przed powołanym przez siebie zgromadzeniem sióstr sercanek dalekosiężny cel: „uwielbienie Boga w Trójcy Świętej Jedynego w Tajemnicy Najświętszego Serca Jezusowego i szerzenie Królestwa Miłości Bożego Serca w życiu codziennym”. „Te szlachetne i inspirujące słowa siostry przekładają na codzienny język modlitwy i pracy, miłości i służby w prowadzonych przez zgromadzenie dziełach, zgodnie ze swoim charyzmatem” – zauważył krakowski metropolita senior.

„Cała rzecz polega na harmonijnym połączeniu tych obu rzeczywistości: miłości Boga i bliźniego, modlitwy i pracy” – wyjaśniał, dodając, że przykładem łączenia kontemplacji i działania jest ideał życia zapisany w konstytucjach Zgromadzenia Sióstr Sercanek, które podkreślają wartość modlitwy i apostolstwa wyrażającego się w opiece roztaczanej nad służącymi, robotnicami, ubogimi, chorymi w domach i szpitalach, a także prowadzeniem ochronek, szkół, internatów i innych dzieł.

Przykład takiej postawy daje także, jak przypomniał kard. Dziwisz, św. Jan Paweł II. „Modlił się nie tylko w wyznaczonych porach dnia, ale także pośród wszystkich prac, podróży, spotkań z ludźmi. Był zatopiony w Bogu, dlatego tak bardzo był blisko ludzkich spraw, problemów Kościoła i świata. W takiej perspektywie oceniał wydarzenia, nauczał i podejmował decyzje” – wspominał osobisty sekretarz papieża.

We Mszy św. uczestniczyły siostry sercanki z matką generalną zgromadzenia i zarządem generalnym.

Bł. Klara Ludwika Szczęsna urodziła się w ubogiej i licznej rodzinie w 1863 roku. W dzieciństwie nie otrzymała żadnego wykształcenia. Jako dwunastolatka straciła matkę i to doświadczenie zbliżyło ją do Boga, przyspieszając proces jej duchowego dojrzewania. Pięć lat później opuściła rodzinny dom i usamodzielniła się podejmując pracę krawcowej. Szukając pogłębienie swej wiary, spotkała bł. Honorata Koźmińskiego, który pomógł jej odkryć piękno życia zakonnego. Wstąpiła do Zgromadzeniu Sług Jezusa, dzięki któremu przez Warszawę i Lublin dotarła do Krakowa.
Drugim ważnym spotkanym człowiekiem okazał się ks. Józef Sebastian Pelczar, późniejszy biskup i święty. Razem założyli Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego, którego Siostra Klara została pierwszą przełożoną generalną i pełniła ten urząd aż do swej śmierci. Zmarła w wieku 53 lat. W marcu 1994 roku kard. Franciszek Macharski rozpoczął jej proces beatyfikacyjny. Wspomnienie liturgiczne bł. Klary Szczęsnej obchodzone jest 7 lutego.