Rocznica poświęcenia archikatedry białostockiej

„To ludzie, którzy przychodzą tu z wiarą, aby spotkać Boga czynią Kościół żywym, nie mury” – mówił abp Józef Guzdek podczas Mszy św. w archikatedrze białostockiej. W rocznicę poświęcenia tej świątyni Eucharystię koncelebrował bp Henryk Ciereszko oraz prałaci i kanonicy Białostockiej Kapituły Metropolitalnej.

W homilii ks. prał. Roman Balunowski podkreślił, że człowiek, choć wierzy w wszechobecność Boga, potrzebuje konkretnych miejsc, w których może doświadczać Jego bliskości – takich jak świątynie. Wchodząc do nich, odrywa się od codzienności i zbliża do wieczności; świątynia to miejsce modlitwy, spotkania z Jezusem w Eucharystii, słuchania słowa Bożego i budowania wspólnoty Kościoła. „Dlatego powinniśmy być wdzięczni Bogu i ludziom za to, że mamy te miejsca modlitwy i że są osoby, które o nie się troszczą” – mówił.

Przypomniał, że to wyjątkowe miejsce modlitwy powstało na początku XX w., w trudnych czasach zaborów, a świątynia ta, z czasem podniesiona do rangi archikatedry i kościoła jubileuszowego, odgrywa kluczową rolę w życiu duchowym nie tylko parafii, ale całej archidiecezji. Zauważył, że uroczystość poświęcenia bazyliki archikatedralnej przypada w pierwszy dzień Nowenny do Ducha Świętego, „dlatego wchodzimy w czas modlitwy o Jego nowe Zesłanie i otwartość serc na Jego dary”.

Przed udzieleniem błogosławieństwa abp Guzdek podkreślił, że ta świątynia – duchowe serce diecezji – „tętni życiem i modlitwą, a dzięki trosce duchowieństwa i wiernych nabrała nowego blasku”. W swoim słowie zaznaczył, że nie chodzi tylko o piękno odrestaurowanych murów, ale o żywą wspólnotę Kościoła, która gromadzi się tu na modlitwie, adoracji i sprawowaniu Eucharystii.

„To ludzie, którzy przychodzą tu z wiarą, aby spotkać Boga czynią Kościół żywym, nie mury. Ta katedra jest świadkiem ich radości i smutków, modlitw i dziękczynienia, codzienności i wydarzeń świątecznych” – mówił.

Metropolita białostocki zachęcał, by świątynia katedralna nie była jedynie zabytkiem czy miejscem okazjonalnych wydarzeń religijnych, ale stała się dla wiernych punktem odniesienia – miejscem duchowego zakorzenienia i nieustannego wzrastania w wierze. Przypomniał też, że każdy kościół poświęcony Bogu jest znakiem Jego obecności pośród ludu, ale katedra – jako matka wszystkich kościołów diecezji – ma szczególne znaczenie w życiu wspólnoty wierzących.

Dziękował wszystkim, którzy przez modlitwę, posługę i ofiarność przyczyniają się do tego, że ta świątynia rzeczywiście żyje.

Obecną bazylikę metropolitalną pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny wzniesiono w latach 1900-1905 w stylu neogotyku wiślańsko-bałtyckiego, przybudowując ją do istniejącego do dzisiaj kościoła farnego z pierwszej połowy XVII w. Konsekrowana została 30 maja 1931 r. przez abp. Romualda Jałbrzykowskiego, metropolitę wileńskiego. Od 1945 r. pełniła rolę prokatedry. W 1985 r. papież Jan Paweł II obdarzył świątynię przywilejem bazyliki mniejszej, a 5 czerwca 1991 r., erygując diecezję białostocką, ustanowił ją katedrą.