Rychwałd – oazowicze modlili się w sanktuarium na Żywiecczyźnie

Poruszające świadectwa, wspólna modlitwa oraz entuzjazm i radość z budowania żywego Kościoła towarzyszyły uczestnikom Dnia Wspólnoty Oazy Wielkiej Góry Oliwnej, który odbył się 31 lipca w sanktuarium Matki Bożej Rychwałdzkiej. W wydarzeniu wzięło kilkaset uczestników drugiego turnusu wakacyjnych rekolekcji Ruchu Światło-Życie organizowanych na terenie diecezji bielsko-żywieckiej. Eucharystii przewodniczył biskup pomocniczy diecezji bielsko-żywieckiej Piotr Greger. Duchowny podzielił się osobistym świadectwem związanym z własnym uczestnictwem w oazie.

„Na podstawie przeprowadzonych badań dowiadujemy się, że ze wszystkich Osób Boskich ludzie najmniej potrafią powiedzieć o Duchu Świętym. Tymczasem to właśnie On prowadzi Kościół, ożywia naszą wiarę, sprawia, że nie jesteśmy sierotami – zauważył.

Biskup zwrócił uwagę, że dzień Pięćdziesiątnicy to dopełnienie misterium paschalnego – moment, w którym Kościół otrzymuje dar Ducha Świętego i zostaje posłany, by głosić Ewangelię. Wskazał, że Duch Święty tchnie życie w Kościół tak, jak Bóg tchnął życie w człowieka u zarania dziejów.

Dużą część homilii bp Greger poświęcił osobistym wspomnieniom z młodości, kiedy sam jako uczestnik brał udział w rekolekcjach oazowych pierwszego stopnia w ośrodku w Koniakowie. Podzielił się doświadczeniem swojej pierwszej praktyki Namiotu Spotkania, którą – jak przyznał – szybko pokochał.

„Namiot Spotkania stał się moim duchowym odkryciem. Pamiętam, że każdego dnia otrzymywaliśmy konkretne fragmenty Pisma Świętego do osobistego rozważania” – przyznał. „To był czas autentycznego spotkania z Bogiem obecnym w Jego Słowie. Chciałbym, byście również po zakończeniu rekolekcji nie rezygnowali z tej praktyki. Kilka minut dziennie – i wasze życie duchowe będzie się rozwijać” – zapewnił.

Biskup wskazał na znaczenie formacji i roli Ruchu Światło-Życie w uczeniu młodych, czym naprawdę jest Kościół. „Charyzmat oazy nie polega jedynie na rozumieniu Kościoła, ale na byciu nim – podkreślił.

W Dniu Wspólnoty w Rychwałdzie uczestniczyli młodzi z różnych zakątków diecezji i Polski, a nawet z zagranicy, kapłani, siostry zakonne, animatorzy i moderatorzy. Spotkanie było okazją do radosnego świadectwa, wspólnej modlitwy, dzielenia się doświadczeniem rekolekcji i odnowienia osobistej relacji z Bogiem w Duchu Świętym.

Przed Eucharystią wspólnoty rekolekcyjne zaprezentowały się, przedstawiając znaki – proporce – oraz dzieląc się świadectwami. W wydarzeniu uczestniczyły: młodzieżowe oazy różnych stopni oraz wspólnoty rodzin Domowego Kościoła.

Bernadeta z oazy w Zagórniku mówiła o przemieniającym doświadczeniu spowiedzi i adoracji. „Oddałam Bogu ogromny lęk. Od tamtej chwili poczułam ulgę i pokój” – wyznała.

Małżeństwo z Domowego Kościoła, przeżywające rekolekcje w Bystrej Krakowskiej, opowiadało o duchowej drodze, jaką przeszli, zawierzając Bogu swoje życie i trudne doświadczenia. „Zrozumieliśmy, że bez pełnego zaufania nie da się iść dalej. Pan Bóg nas prowadził nawet wtedy, gdy nie widzieliśmy drogi” – mówili, przywołując trudny czas, gdy dwukrotnie utracili dach nad głową.

Emilka przyznała, że przyjechała na rekolekcje do Juszczyny z niechęcią i oporem, a nawet planowała całkowicie zrezygnować z oazy. „Bóg miał inny plan. Już od pierwszego dnia pokazywał mi, że jestem Jego córką, że mam wartość i że mogę być wolna” – podkreśliła.

Wśród obecnych znalazły się wspólnoty: łączonego stopnia I i II OND z Koszarawy, III stopnia OND z Żabnicy, I stopnia ONŻ z Zagórnika, I stopnia Domowego Kościoła z Koszarawy (diecezja opolska), II stopnia Domowego Kościoła z Bystrej (diecezja zamojsko-lubaczowska), II stopnia ONŻ z Juszczyny. Ta ostatnia wspólnota, z ks. Maciejem Dąbrowskim, pełniła wraz z franciszkanami – opiekunami miejsca, rolę gospodarzy podczas spotkania w Rychwałdzie.