Rychwałd: pielgrzymka Krucjaty Wyzwolenia Człowieka

Pod hasłem „Narodzić się na nowo ku wolności” w sanktuarium w Rychwałdzie odbywała się 11 maja I Pielgrzymka Krucjaty Wyzwolenia Człowieka (KWC). W spotkaniu, które było jednocześnie Kongregacją Ruchu Światło-Życie diecezji bielsko-żywieckiej, udział wzięło około 400 osób – przedstawicieli Domowego Kościoła Ruchu Światło-Życie oraz Oazy młodzieży z różnych oazowych rejonów diecezji.

Rychwałdzkie spotkanie to pomysł Iwony i Stanisława Cinalów z Diecezjalnej Diakonii Wyzwolenia oraz o. Donata Wypchło, franciszkanina z Rychwałdu – rozpoczęło się od tzw. zawiązania wspólnoty i konferencji o potrzebie zaangażowania w KWC. Ks. Wojciech Ignasiak z Ośrodka Profilaktyczno-Wychowawczego im. ks. Franciszka Blachnickiego w Katowicach przypomniał, jak radosny powinien być człowiek prawdziwie wolny, narodzony na nowo w Jezusie.

Podczas spotkania przedstawiciele świętującego swe 40-lecie Domowego Kościoła, przybliżyli historię Oazy Rodzin na terenie diecezji bielsko-żywieckiej. Mówili o tym Katarzyna i Bogdan Mleczkowie oraz moderator diecezjalny Domowego Kościoła, ks. Jerzy Musiałek. Przypomniano, że pierwsze kręgi rodzin powstały na Podbeskidziu w 1973 roku.

Kulminacyjnym momentem pielgrzymki była Eucharystia w sanktuarium Matki Bożej Rychwałdzkiej pod przewodnictwem moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie, ks. Marcina Aleksego. Podczas Mszy św. modlono się za siedmioosobową rodzinę oazowiczów z Jastrzębia Zdroju, która została dotknięta katastrofą pożaru swojego domu. W wyniku tragedii dwoje dzieci straciło życie, a kolejnych dwoje i ich matka walczą o życie.
Po nabożeństwie majowym uczestnicy zostali i namaszczeni rychwałdzkim „olejkiem radości”.

KWC została powołana przez ks. Franciszka Blachnickiego i Ruch Światło-Życie w 1979 r. 8 czerwca tegoż roku Jan Paweł II podczas pielgrzymki do Polski oficjalnie zaaprobował i pobłogosławił jej działalność. Abstynencja od alkoholu w Krucjacie to osobisty dar, podjęty dobrowolnie z pobudek miłości i odpowiedzialności za dobro drugiego człowieka, m.in. jako zadośćuczynienie za grzechy pijaństwa, środek przemiany obyczajów mający charakter profilaktyczny i wychowawczy.