Rytwiany: sympozjum o mnichach kamedułach z okazji 400-lecia Pustelni Złotego Lasu

W Pustelni Złotego Lasu w Rytwianach zakończyło się 24 września dwudniowe sympozjum naukowe pt. „Kameduli w Rytwianach – 400 lat Pustelni Złotego Lasu”. W obradach wzięli udział naukowcy z ośrodków akademickich, konserwatorzy dzieł sztuki, historycy i miłośnicy rytwiańskich zabytków.

Biskup sandomierski Krzysztof Nitkiewicz przekazując pozdrowienie uczestnikom sympozjum wyraził radość, że obok aspektów duchowych jubileuszu Pustelni Złotego Lasu znalazła się inicjatywa o charakterze naukowym.

„Pomaga ona lepiej zrozumieć bogactwo życia duchowego mnichów kamedulskich oraz ich wkład w misję ewangelizacyjną Kościoła” – przekazał hierarcha.

W niedzielę Mszy św. w zabytkowym pokamedulskim kościele pw. Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny przewodniczył biskup senior Edward Frankowski.

Ks. kan. Wiesław Kowalewski, rektor kościoła podkreślił, że sympozjum jest dopełnieniem trwających uroczystości 400 – lecia Pustelni Złotego Lasu.

– Do przeżyć duchowych dołączamy część naukową. Gościmy największych specjalistów z tematyki związanej z życiem, duchowością kamedułów oraz sztuką związaną z eremami. Każdy z przybyłych naukowców prezentując swoją wiedzę niezwykle ubogaca nas i przybliża do tego, co stanowiło i nadal stanowi sens życia eremitów kamedułów – podkreślał ks. Wiesław Kowalewski.

Podczas wykładów naukowcy przypomnieli m.in. bogatą duchowość kamedułów, którzy mieszkali w Rytwianach, ich styl życia, duchowość oraz oddziaływanie na wiarę i kulturę regionu.

Prof. dr hab. Zbigniew Bania z Uniwersytetu Księdza Stefana Wyszyńskiego w Warszawie stwierdził, że głównym powodem, dla którego Tęczyńscy ufundowali klasztor kamedułów w Rytwianach mogła być potrzeba pogłębienia duchowości tych terenów, a bogate życie wewnętrzne zakonników miało oddziaływać na lokalną społeczność.

Ks. Tomasz Moskal z KUL w swym wykładzie zwrócił uwagę na to, że od 1617 do 1825 r. w Rytwianach przebywali eremici kameduli, którzy modlili się i pracowali.

– Czas, który tutaj spędzali kameduli oscylował wokół dwóch elementów: modlitwy i pracy. W trakcie tego sympozjum podjęliśmy refleksję nad tym wymiarem ich obecności tutaj. Oprócz tego, co dziś pozostało po kamedułach, czyli kościół i pozostałości klasztoru trzeba było podjąć refleksję nad ludźmi, którzy wypełniali te budynki, a byli to nie tylko eremici, ale i również czeladź klasztorna, czeladź folwarczna, pielgrzymi, którzy przybywali do tego miejsca, ubodzy, którzy szukali wsparci i inni, którzy pukali do tej furty – mówił ks. Tomasz Moskal z KUL.

Archeolodzy opowiadali o wynikach badań, które przeprowadzano na terenie rytwiańskiej pustelni. W wykładach podkreślano znaczenie barokowego kościoła klasztornego, który jest perłą architektury kościelnej.

O wpływie kamedułów na sztukę i o przedstawieniach życia kamedulskiego w sztuce mówiły: prof. Christie Moisan-Jabłoński z Warszawy oraz dr Lucilla Conigiello z Florencji.

Za początek Pustelni Złotego Lasu uznawana jest data 27 sierpnia 1617 r. Kościół pw. Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Rytwianach został poświęcony 27 września 1637 r.

Przez wieki mnisi uczynili w niej miejsce osobistego uświęcenia, ale także schronienie dla wielu osób szukających duchowego wzmocnienia, ucieczki przed sprawami światowymi czy nawet azyl dla prześladowanych.

Kameduli w Rytwianach przebywali 201 lat. Klasztor został skasowany na mocy dekretu carskiego z 1819 roku. Ostatni mnisi opuścili to miejsce w 1825 roku.

W pokamedulskim, XVII – wiecznym zespole klasztornym Pustelni Złotego Lasu po rewitalizacji funkcjonuje centrum relaksacyjno-kontemplacyjne. Jest ono miejscem wewnętrznego wyciszenia oraz duchowego i fizycznego odpoczynku otwartym dla wszystkich.