Rzeszów: Bp Jan Wątroba przyjął kandydata do diakonatu stałego

W piątek 10 marca br. w parafii pw. Św. Mikołaja w Rzeszowie podczas Mszy św. bp Jan Wątroba przyjął do grona kandydatów do diakonatu stałego Bartłomieja Marczaka. To pierwszy w historii diecezji rzeszowskiej kandydat do diakonatu stałego.

Mszy św. w kościele na rzeszowskiej Przybyszówce przewodniczył bp Jan Wątroba. Eucharystię koncelebrowali także ks. Wiesław Rafacz, proboszcz parafii pw. Św. Mikołaja w Rzeszowie, ks. Grzegorz Strzelczyk, dyrektor Ośrodka Formacji Diakonów Stałych Archidiecezji Katowickiej i proboszcz parafii pw. Św. Maksymalna w Tychach, ks. Tomasz Kołodziej, opiekun formacji z ramienia diecezji rzeszowskiej, ks. Jacek Szczęch, kierownik duchowy kandydata i proboszcz parafii pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy i św. Floriana w Rzeszowie oraz ks. Tomasz Błaż, ks. Tomasz Bąk i ks. Tomasz Ryczek.

Jak wspomniał bp Wątroba, było to historyczne wydarzenie w dziejach diecezji rzeszowskiej, gdyż jest to pierwszy kandydat z naszej diecezji. Bartłomiej Marczak formuje się w Ośrodku Formacji Diakonów Stałych Archidiecezji Katowickiej. Formacja do diakonatu stałego trwa trzy lata i składa się z trzech etapów. Pierwszy, tzw. aspirantura poświęcony jest głównie pogłębianiu świadomości czym jest diakonat stały, a przez to weryfikacji, czy aspirant posiada ludzkie i duchowe sprawności konieczne do podjęcia posługi. Poprzez obrzęd ad missio rozpoczyna się drugi etap – kandydatura. Jest on związany z formacją teologiczną oraz praktycznym przygotowaniem do posługi. W czasie tego etapu kandydaci przyjmują posługi lektoratu i akolitatu. Trzeci etap jest bezpośrednim przygotowaniem do święceń.

Diakonat wywodzi się już z czasów apostolskich, gdzie diakoni zajmowali się przede wszystkim posługą miłosierdzia, czyli działalnością charytatywną, społeczną, itp. W okresie średniowiecza diakonat zaczął zanikać w wyniku intensywnego rozwoju zgromadzeń zakonnych, które w dużej mierze przejęły obowiązki diakonów. Posługę diakonatu w Kościele  przywrócił Sobór Watykański II.

Słowo diakon oznacza „ten, który służy”. Podstawowym zadaniem diakonów stałych jest więc praca charytatywna na rzecz biednych i ubogich zarówno w sensie materialnym jak i duchowym. Dodatkowymi gałęziami działalności diakonów jest posługa słowa (głoszenie homilii, katecheza parafialna, grupy formacyjne, ewangelizacja) i posługa liturgiczna (asystowanie biskupowi i prezbiterom, w czasie Mszy św. odprawianie nabożeństw).