Sandomierz: wystawa pn. „Oratorium Sługi Bożego ks. Wincentego Granata”

Wystawa zorganizowana pt. „Oratorium Sługi Bożego ks. Wincentego Granata” w gmachu Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu uroczyście będzie otwarta 10 grudnia br. przy okazji odbywającego się sympozjum naukowego poświęconego sandomierskiemu kandydatowi na ołtarze. Poświęci go bp Krzysztof Nitkiewicz.

Scenariusz urządzenia ekspozycji noszącej tytuł „Przez prawdę do miłości” napisany został w oparciu o książki s. Ireny Szumił: Deo et Ecclesiae oraz Przez prawdę do miłości. Przygotowała ją kustosz Urszula Stępień z sandomierskiego Muzeum Diecezjalnego – Domu Długosza.

Zrealizowania układu plastycznego podjął się artysta Marcin Cebula, prowadzący pracownię plastyczną przy ul. Zawichojskiej w Sandomierzu – autor m.in. aranżacji wystawy o „Męczennikach dominikańskich i sandomierskich podczas najazdu tatarskiego na Sandomierz”.

– W celu wyeksponowania pamiątek zachowanych po ks. Granacie zbudowany został w sali stelaż, na którym pokazane zostały w sposób chronologiczny najważniejsze etapy życia ks. Granata: począwszy od pobytu w domu rodzinnym, naukę w Szkole Filologicznej w Sandomierzu, w Wyższym Seminarium Duchownym i studia w Rzymie – informuje KAI kustosz Urszula Stępień. – Następnie pokazana została jego praca, jako prefekta szkół radomskich, profesora Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu i wreszcie, jako wykładowcy i rektora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Tej części towarzyszą kopie dokumentów, liczne fotografie i cytaty, a także ikonografia Sandomierza tego czasu – dodała kustosz Stępień.

Ostatnim działem są wspomnienia różnych osób zatytułowane „Wciąż żyje w pamięci” oraz informacja na temat procesu beatyfikacyjnego rozpoczętego w 1995 r. przez bp. Wacława Świerzawskiego i obecne działania. Tej części towarzyszy gablota z fragmentami wydobytymi z grobu (m.in. sutanna, brewiarz) oraz płyta z grobowca, przeniesiona z cmentarza katedralnego.

Obok płyty postawiony został ołtarz, przy którym duchowny sprawował liturgię jako kapelan Sióstr Służek Najświętszej Maryi Panny w Sandomierzu. Zaaranżowany został gabinet z jego biurkiem, a na nim wyeksponowana została m.in. maszyna do pisania, której używał.

W gablotach znajdują się dokumenty, listy m.in. list bp. Piotra Gołębiowskiego napisany na Jubileusz 50-lecia kapłaństwa, listy Prymasa Polski kardynała Stefana Wyszyńskiego. Pokazane zostały także pamiątki osobiste: brewiarze, Pismo Święte, różaniec, pióra do pisania (położone przy rękopisach), okulary, lupa, nożyki do papieru itp. W zabytkowej szafie ustawione zostały książki: te napisane przez ks. Granata, prace zbiorowe, w których są jego artykuły oraz książki o kandydacie na ołtarze (najliczniejsze autorstwa s. Haliny Ireny Szumił).

Sługa Boży ks. Wincenty Granat urodził się 1 kwietnia 1900 roku w Ćmielowie. Przyjął święcenia kapłańskie w 1924 roku w Sandomierzu. Był wieloletnim wykładowcą – teologiem sandomierskiego seminarium, a także profesorem (1952-1970) i rektorem (1965-1970) Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Uznawany jest za jednego z najwybitniejszych polskich dogmatyków przez całe życie prowadził intensywną pracę naukową, której owocem jest ponad 330 publikacji. Jest autorem szeregu prac o charakterze filozoficzno-teologicznym, w tym dziewięciotomowej Dogmatyki katolickiej oraz dwutomowego dzieła: Ku człowiekowi i Bogu w Chrystusie. Brał m.in. udział w pracach redakcyjnych Encyklopedii Katolickiej, „Roczników Teologiczno-Kanonicznych” oraz „Zeszytów Naukowych KUL”. Zmarł w opinii świętości 11 grudnia 1979 r. w Sandomierzu.