Sikórz: sympozjum o prof. Fijałkowskim – twórcy polskiego modelu Szkoły Rodzenia

„Życie jest darem” – pod takim tytułem w Szkołach Katolickich w Sikorzu koło Płocka odbyło się sympozjum poświęcone prof. Włodzimierzowi Fijałkowskiemu, twórcy polskiego modelu Szkoły Rodzenia, członkowi Papieskiej Akademii „Pro Vita” – absolwentowi tej szkoły i mieszkańcowi Ziemi Dobrzyńskiej. W gronie prelegentów znalazł się m.in. syn profesora Paweł Fijałkowski.

Sympozjum rozpoczęło się Mszą św. w kościele parafialnym w Sikorzu. Przewodniczył jej i homilię wygłosił bp Piotr Libera. „Prof. Fijałkowski był świadkiem życia: i w obozie zagłady, i na sali porodowej, i w tym, co konsekwentnie wyznawał i w co wierzył. Zwłaszcza dzisiaj trzeba przypominać jego niezłomną postawę. Gdy w 1956 r. wprowadzono ustawę o dopuszczalności przerywania ciąży, wtedy doktor Fijałkowski na kartach zdrowia pacjentek zgłaszających się do przerwania ciąży wpisywał: `Jako człowiek – odmawiam`” – mówił hierarcha.

Cytował także wspomnienia lekarza o pobycie w obozie koncentracyjnym, tamtejszej „sponiewieranej i zdeptanej ludzkiej godności”. „Tam nikt i nic się nie liczyło. Wtedy to zrodziło się w moim sercu pragnienie, że jeżeli ocaleję to resztę swojego życia poświęcę służbie tej najwyższej wartości. I będę przekonywał świat i ludzi, że życie jest piękne, że nie można igrać z życiem ludzkim i człowiekiem” – przypominał młodzieży bp Libera.

Obrady sympozjalne odbywały się na auli szkolnej, rozpoczął je ks. Mariusz Oryl, dyrektor Szkół Katolickich w Sikorzu.

Prof. dr hab. Dorota Kornas-Biela z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego wskazała na polskie i chrześcijańskie korzenie profesora Fijałkowskiego, ciągłe poszukiwanie mistrzów życia i pragnienie świętości.

„Włodek nie potrafił nie kochać nawet swoich wrogów. Był jednoznacznym i stanowczym, a zarazem łagodnym człowiekiem. Mówił więcej o dobru niż o złu i czynił dobro. Przez sport kształtował ciało i charakter, przez codzienną Eucharystię – ducha. Jako obrońca życia od poczęcia napisał kobiecie ubiegającej się o aborcję: „jako człowiek odmawiam”.

Zachęcała także młodych ludzi, by słuchali tzw. opowieści rodzinnych, bo one „kształtują tożsamość i honor każdego człowieka”. Wykazała też, że Włodzimierz Fijałkowski umarł w opinii świętości.

Z kolei ks. dr Mirosław Nowosielski z Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie wskazał na potrzebę naśladownictwa. „Ważne jest by uczyć się ze śladów tych, którzy nas poprzedzili” – mówił. Zachęcał też młodzież, by „potrafiła od siebie wymagać”. Przekonywał, że „wysoka jakość życia jest wtedy, gdy napotykane problemy stają się wyzwaniami do pokonania”.

Natomiast wychowawca młodzieży Mariusz Błażewicz, w wystąpieniu „Jak wygrać młodość?” zalecał, aby młodzi ludzie szukali spotkania z człowiekiem, bo „ ludzie mówią dziś do siebie, ale nie rozmawiają” oraz by potrafili marzyć i szukali sensu w sobie. „Żyć życiem, a nie tylko po to aby je przeżyć” – zwracał się do uczestników sympozjum.

Zgadzał się z tym syn profesora Paweł Fijałkowski, który wskazał na trud wychowawczy ojca i na kształtowanie wzajemnych relacji ojciec. „To z dobrej relacji w rodzinie rodzi się dobre życie” – stwierdził gość sympozjum.

Odbyła się również dyskusja panelowa, którą poprowadził rektor płockiego seminarium duchownego, ks. dr Marek Jarosz. Odbył się także występ młodzieży Szkół Katolickich pod tytułem „Życie jest darem”.

Sympozjum towarzyszyły wystawy: o życiu profesora Fijałkowskiego, prac fotograficznych i plastycznych uczniów Katolickiego LO oraz o historii polskiego parlamentaryzmu do roku 1891. Wydarzeniu patronował biskup płocki Piotr Libera.

W sympozjum w Sikorzu uczestniczyło kilkaset osób, w tym młodzież szkolna z katechetami.

Prof. dr hab. Włodzimierz Fijałkowski (1917-2003) był lekarzem ginekologiem-położnikiem, twórcą polskiego modelu Szkoły Rodzenia. Był absolwentem Niższego Seminarium Duchownego i Liceum im. świętego Stanisława Kostki i Uniwersytetu Warszawskiego; brał udział w tajnym nauczaniu w Warszawie; był więźniem niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau oraz innych obozów na terenie Niemiec. Po wojnie pracował m.in. w Klinice Ginekologii i Położnictwa w Łodzi. Szykanowany za odmowę dokonywania aborcji, został usunięty z Akademii Medycznej. W maju 1994 r. został członkiem Papieskiej Akademii Życia „Pro Vita”. W swojej pracy naukowej zajmował się przede wszystkim rozwijaniem i wdrażaniem programu naturalnego planowania rodziny, promocją porodu naturalnego oraz biologicznymi, psychologicznymi i pedagogicznymi aspektami rozwoju dziecka w okresie prenatalnym.