Skrzyńsk: przy sanktuarium poświęcono Polską Drogę Krzyżową

Polska Droga Krzyżowa została poświęcona w sanktuarium Matki Bożej Staroskrzyńskiej w Skrzyńsku koło Przysuchy. Przy każdej plenerowej stacji zostały umieszczone w formie napisów najważniejsze wydarzenia z dziejów kraju m.in. chrzest Polski, zjazd gnieźnieński, czy też najazd Tatarów na Polskę. Uroczystościom, które odbyły się 8 września, przewodniczył biskup Henryk Tomasik. Podczas Mszy świętej biskup radomski dokonał "aktu zawierzenia Jezusowi Chrystusowi Zbawicielowi i Maryi Staroskrzyńskiej Ojczyzny i Narodu Polskiego".

Polska Droga Krzyżowa znajduje się wokół miejscowego sanktuarium. Rzeźby naturalnej wielkości wykonane zostały w kamieniu. Przy pierwszej stacji został umieszczony napis z wypowiedziami Jana Pawła II dotyczącymi umiłowania Ojczyzny. Kustosz sanktuarium ks. Andrzej Szewczyk powiedział, że plenerowa droga krzyżowa jest odpowiedzią na współczesne znaki zacierania śladów patriotycznych w polskim społeczeństwie.

Czczony w sanktuarium w Skrzyńsku obraz Matki Bożej koronował 6 września 1998 roku Prymas Polski kard. Józef Glemp. Trzy lata po tym wydarzeniu sanktuarium przeżyło kradzież obrazu. Kilka dni później wizerunek Matki Bożej został odnaleziony przez policjantów z Warszawy, Radomia i Przysuchy. Od tego momentu Matka Boża Staroskrzyńska jest patronką funkcjonariuszy Komendy Stołecznej Policji. Podczas rekoronacji ówczesny biskup radomski Zygmunt Zimowski nadał Matce Bożej Staroskrzyńskiej tytuł Matki Piękniej Miłości.

Początki kultu Matki Bożej w Skrzyńsku wiążą się z postacią Dunina. Jak pisze Jan Długosz – żona księcia Władysława skazała Dunina na karę obcięcia języka i pozbawienia wzroku. Modląc się przed obrazem Maryi, odzyskał on wzrok i mowę. Od tego czasu odnotowano wiele cudownych uzdrowień za przyczyną Matki Bożej Staroskrzyńskiej. Obraz Matki Bożej Staroskrzyńskiej należy do zespołu gotyckiego malarstwa tablicowego, umownie nazwanego grupą Madonn Piekarskich, podobnie jak wizerunek z Błotnicy. Powstał prawdopodobnie w latach 1440-1460. W czasie konserwacji obrazu w latach 1991-1992 okazało się, że pod obecnym wizerunkiem znajduje się inny, najprawdopodobniej z XII wieku.