„Słupy i Sacrum oraz Sztandary” Henryka Musiałowicza – wernisaż

„Pion drzewa, poziom horyzontu” to tytuł wystawy prezentującej prace Henryka Musiałowicza, zmarłego przed siedmiu laty wybitnego malarza i rzeźbiarza. Jego prace będą prezentowane w Galerii Współczesnej Sztuki Sakralnej „Dom Praczki”. Wernisaż wystawy odbędzie się w czwartek 27 stycznia o godzinie 18.00.

Widzowie zobaczą dzieła, które powstały w latach 90. XX wieku w pracowni w Cieńszy. Są to cykle, które Musiałowicz nazwał „Słupy i Sacrum oraz Sztandary”. W pracach tych, jak zaznaczają organizatorzy, zatarły się granice między obrazem, formą rzeźbiarską, a instalacją. Budzą skojarzenia m.in. z kolumnami, kapliczkami lub krzyżami przydrożnymi.

„Malarstwo i rzeźba Musiałowicza to bezkresny obszar skojarzeń, analogii i związków. Inspirował się naturą, jako źródłem najwyższych emocji i zachwycenia” – zaznaczają organizatorzy. „Słupy” Musiałowicza stały się ucieleśnieniem nowych symboli interesujących artystę, realizując ideę pradawności, magiczności, rytualności sztuki dążącej do oddania prapoczątków.

Natomiast „Sztandary” to jedna z najbardziej ekspresyjnych i dramatycznych form, jakie tworzył artysta. Umieszczone w naturalnej przestrzeni, poddane ruchom wiatru, przywołują odniesienia do tradycji chorągwi. Chorągwie symbolizują suwerenność i niezależność, a jednocześnie określają tożsamość tych, którzy pod tym znakiem występują.

Artysta całe swoje życie podporządkował tworzeniu. Sztuka Musiałowicza jest określana jako „ponadczasowy pomost, spinający odrębność wielu tradycji, kultur i dokonań”.

Wystawie towarzyszy prezentacja fotograficznych portretów artysty, wykonanych przez Macieja Cieślaka w pracowni w Cieńszy na Kurpiach.

Wernisaż odbędzie się w reżimie sanitarnym.

Henryk Telesfor Musiałowicz, rzeźbiarz i artysta malarz, urodził się 5 stycznia 1914 r. w Gnieźnie. W 1948 r. otrzymał dyplom warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni profesora Felicjana Szczęsnego. W latach 50. Musiałowicz wyjechał do Holandii, by po raz pierwszy zetknąć się ze sztuką Rembrandta.

Bezpośredni kontakt z malarstwem holenderskiego mistrza zaważył na jego dalszych poszukiwaniach artystycznych. Po powrocie artysta zwrócił się ku lapidarnej formie wyrażanej czernią i bielą. W tym okresie powstał znamienny dla jego twórczości cykl „Wojna przeciw człowiekowi”, a następnie cykle „Reminiscencje”, „Epitafia” i „Rodzina.

W roku 1984 r. przeniósł się do Puszczy Białej, gdzie tworzył w swoim wiejskim domu w Cieńszy. Zbudował tu pracownię, w której, obok obrazów, zaczął tworzyć obiekty rzeźbiarskie i instalacje.

Henryk Musiałowicz eksponował swe prace na ponad 100 wystawach indywidualnych i brał udział w około 250 wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. Prace artysty znajdują się w muzeach, a także w licznych znaczących kolekcjach prywatnych w Polsce i na świecie. Był laureatem wielu prestiżowych nagród i wyróżnień. Jego malarstwo, wysoko cenione przez krytykę, należy do poszukiwanych przez światowych kolekcjonerów. Zmarł w Warszawie 24 lutego 2015 r.