Spotkanie sióstr przełożonych zakonów żeńskich w archidiecezji wrocławskiej

Władza nie powinna być celem, ale drogą służby – wtedy staje się prawdziwym bogactwem – podkreślał bp Jacek Kiciński CMF podczas dnia skupienia dla przełożonych żeńskich zgromadzeń zakonnych archidiecezji wrocławskiej. Spotkanie odbyło się we Wrocławiu, w klasztorze Sióstr Maryi Niepokalanej.

W wydarzeniu uczestniczyły siostry pełniące funkcje przełożonych we wspólnotach zakonnych – reprezentujące 27 zgromadzeń żeńskich działających na terenie archidiecezji, w tym także wspólnoty klauzurowe. Dzień skupienia rozpoczął się od Eucharystii, której przewodniczył biskup pomocniczy archidiecezji wrocławskiej.

W homilii bp Kiciński zwrócił uwagę na konieczność rachunku sumienia – nie tylko w kontekście zarządzania wspólnotą, ale przede wszystkim w odniesieniu do własnego życia duchowego. – W posłudze przełożonej łatwo skupić się na życiu innych i zapomnieć o sobie. A przecież pytanie „co jest moim bogactwem?” powinno nieustannie towarzyszyć naszej refleksji – mówił.

Wskazał na subtelne zagrożenie, jakie niesie przyzwyczajenie się do własnych kompetencji i niezależności: – Człowiek nie neguje Boga, ale zaczyna sądzić, że świetnie radzi sobie bez Niego. I to jest początek duchowego zaślepienia – ostrzegał.

Kaznodzieja odniósł się również do biblijnego obrazu bogacza i Łazarza. Bogacz, zapatrzony w siebie, nie dostrzegał cierpienia bliźniego, a kiedy przyszła wieczność – było już za późno na zmianę. – Korektę życia możemy przeprowadzić tylko tu, na ziemi – przypomniał bp Jacek.

Nawiązując do słów św. Carla Acutisa: „Każdy rodzi się oryginałem, ale wielu umiera jako kserokopia”, zachęcał siostry do autentyczności w powołaniu. – Często chcielibyśmy, żeby wspólnoty były złożone z „kserokopii”. Ale Bóg powołuje oryginały. I nawet jeśli są różne – jeśli są ukierunkowane na Jezusa, pociągną innych. Kserokopia – nigdy.

Biskup przypomniał, że dla założycieli zgromadzeń dobra materialne nie były celem, lecz środkiem do służby człowiekowi. – Wszystko, co potrzebne do zbawienia, zostało nam już powiedziane. Teraz od nas zależy, jak to wykorzystamy – mówił.

Zwrócił uwagę, że ubóstwo w życiu zakonnym nie ma jednej definicji – tu nie istnieje „złoty środek”. – Albo radykalizm, albo jego brak. Albo droga światła, albo droga zaślepienia. Trzeciej drogi nie ma – podkreślił. – Naszym bogactwem jest powierzone nam zadanie i odpowiedzialność. Nie będziemy rozliczani z dóbr materialnych, ale z tego, jak sprawowaliśmy władzę. Czy była ona służbą?

Bp Kiciński ostrzegł przed symptomami oderwania się od wspólnoty i powołania. Wśród nich wymienił: uleganie pochlebstwom, fałszywe poczucie bezpieczeństwa, stan samozadowolenia i duchową rutynę. – Grozi nam urzędowość, w której nie zauważamy „Łazarza” – siostry we własnej wspólnocie. Sprawdzianem naszej postawy nie musi być śmierć. Może nim być koniec kadencji. To wtedy okazuje się, na kogo naprawdę możemy liczyć.

Po Eucharystii uczestniczki spotkania miały okazję do nieformalnej rozmowy przy kawie i cieście.

– Takie dni skupienia są bardzo potrzebne – mówi s. Marietta Miksa CDC, referentka zakonna w archidiecezji wrocławskiej. – To czas integracji, wymiany doświadczeń, ale też po prostu poznania się, zwłaszcza że ze względu na rotacje we wspólnotach nie zawsze się znamy. Cieszy mnie jedność i atmosfera współpracy – szczególnie teraz, gdy trwa proces synodalny w Kościele wrocławskim – przyznaje.