ŚRODA V TYGODNIA WIELKIEGO POSTU: niewolnicy grzechu

Kiedy poznasz Prawdę – Jezusa Chrystusa, zobaczysz też prawdę o sobie. Kiedy wyznajesz prawdę o sobie i wyznajesz Prawdę – Jezusa Chrystusa, wtedy kończy się lęk a zaczyna wolność.

Słowa Ewangelii według św. Jana

Jezus powiedział do Żydów, którzy Mu uwierzyli: Jeżeli będziecie trwać w nauce mojej, będziecie prawdziwie moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli. Odpowiedzieli Mu: Jesteśmy potomstwem Abrahama i nigdy nie byliśmy poddani w niczyją niewolę. Jakżeż Ty możesz mówić: Wolni będziecie?

Odpowiedział im Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu. A niewolnik nie przebywa w domu na zawsze, lecz Syn przebywa na zawsze. Jeżeli więc Syn was wyzwoli, wówczas będziecie rzeczywiście wolni. Wiem, że jesteście potomstwem Abrahama, ale wy usiłujecie Mnie zabić, bo nie przyjmujecie mojej nauki. Głoszę to, co widziałem u mego Ojca, wy czynicie to, coście słyszeli od waszego ojca.

W odpowiedzi rzekli do Niego: Ojcem naszym jest Abraham. Rzekł do nich Jezus: Gdybyście byli dziećmi Abrahama, to byście pełnili czyny Abrahama. Teraz usiłujecie Mnie zabić, człowieka, który wam powiedział prawdę usłyszaną u Boga. Tego Abraham nie czynił. Wy pełnicie czyny ojca waszego. Rzekli do Niego: Myśmy się nie urodzili z nierządu, jednego mamy Ojca – Boga. Rzekł do nich Jezus: Gdyby Bóg był waszym ojcem, to i Mnie byście miłowali. Ja bowiem od Boga wyszedłem i przychodzę. Nie wyszedłem od siebie, lecz On Mnie posłał. (J 8,31-42)

Niewolnicy grzechu

Po raz kolejny mamy w Ewangelii przykład niezrozumienia nauki Jezusa i nie przyjęcia Jego Słowa. Myślenie Jezusa i myślenie słuchających go Żydów nie znajdują punktu stycznego. Jezus mówiąc o wyzwoleniu przez poznanie prawdy pokazuje konieczność przyznania się do grzechu. Dla Żydów jest to oburzające, uważali oni bowiem, że zostaną zbawieni przez samo bycie potomstwem Abrahama i przestrzeganie Prawa.

Aby lepiej zrozumieć tekst tej Ewangelii należy dokonać rozróżnienia na potomstwo Abrahama i dzieci Abrahama. Jezus wyrzuca Żydom, że nie są dziećmi Abrahama, jak Izaak, ponieważ nie ma w nich wiary. Są jedynie potomstwem – jak Izmael, syn niewolnicy. Podstawowym kryterium jest więc wiara. Żydzi, którzy uważają siebie za dzieci Abrahama, są jedynie niewolnikami Prawa.

Zastanawiające jest, że Żydzi w odpowiedzi na słowa Jezusa mówią, że nigdy nie byli poddani w niczyją niewolę. Historia Izraela pokazuje coś zupełnie innego, wystarczy przypomnieć sobie niewolę w Egipcie czy też niewolę babilońską. Co więcej, pozostają w niewoli rzymskiej. Niewola w historii Narodu Wybranego zawsze była konsekwencją niewierności Bogu. Rozmówcy Jezusa chcą za wszelką cenę, nawet za cenę kłamstwa pokazać że są sprawiedliwi, nie są w stanie uznać swojej niewierności Bogu. Bóg posyła im Zbawiciela, a oni trwają w zaślepieniu. Trwając w kłamstwie, nie są dziećmi Abrahama, tym bardziej nie są dziećmi Boga, ale sami czynią się dziećmi ojca kłamstwa – diabła. Bezgrzeszność to przecież jedno z największych kłamstw Szatana.

Czy jestem w stanie przyznać się do grzechu? Czy też ciągle udaję, oszukuję siebie i innych, żyję w iluzji, w lęku przed ujawnieniem prawdy o tym, kim jestem? Mogę być pobożnym katolikiem wypełniającym praktyki religijne i jednocześnie nie mieć Boga za Ojca. Czy umiem przyjmować prawdę o mnie, którą pokazują mi inni? Czy umiem tak czytać Słowo Boże by widzieć w Nim prawdę o sobie i o wielkiej miłości Boga do mnie? Nie wystarczy jednak samo przyznanie się do grzechu. Dzieckiem Bożym człowiek staje się jedynie przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Tylko On jako Syn Boży i Syn Człowieczy zarazem, przez Swoją śmierć i zmartwychwstanie wysłużył nam dziecięctwo Boże.

Kiedy poznasz Prawdę – Jezusa Chrystusa, zobaczysz też prawdę o sobie. Kiedy wyznajesz prawdę o sobie i wyznajesz Prawdę – Jezusa Chrystusa, wtedy kończy się lęk a zaczyna wolność.

Jezu Chryste stojąc pod Twym Krzyżem wyznaję, że jestem w niewoli grzechu. Ty, który ranisz po to by uleczyć, pokaż mi prawdę o mnie abym umiał stanąć przed Tobą w pokorze i uznać, że tylko w Tobie jest dla mnie ratunek. Niech Krew wypływająca z Twego przebitego boku oczyści mnie, bym wraz z Tobą umierając, z także z Tobą został przywrócony do życia.