Stalowa Wola: modlitwą i wspomnieniami uczczono pamięć abp. Ignacego Tokarczuka

Z okazji 20. rocznicy nadania abp. Ignacemu Tokarczukowi honorowego obywatelstwa Stalowej Woli oraz 50. rocznicy mianowania go przez bł. papieża Pawła VI biskupem diecezji przemyskiej zorganizowana została sesja naukowa. Odbyła się ona 24 lutego w auli „Solidarności” w Zamiejscowym Wydziale Nauk o Społeczeństwie KUL w Stalowej Woli.

W części modlitewnej, która odbyła się w kościele akademickim bp Krzysztof Nitkiewicz przewodniczył Mszy św. koncelebrowanej w intencji abp. Ignacego Tokarczuka oraz zmarłych kapłanów.

W słowie wprowadzającym w liturgię biskup sandomierski podkreślił ojcowski wymiar posługi abp. Tokarczuka, który z poświęceniem i heroizmem troszczył się o duchowe i materialne potrzeby powierzonych sobie wiernych.

W homilii bp Edward Frankowski przywołując postać arcybiskupa odwołał się do faktu przyznania mu w dniu 1 czerwca 1996 r. przez Krąg Przyjaciół Prymasa Tysiąclecia nagrody im. Stefana Kard. Wyszyńskiego – za „bezkompromisową służbę prawdzie”.

– Ksiądz arcybiskup w czasach trudnych dla kościoła miał odwagę nieustępliwie głosić prawdę i czynem ją potwierdzać. Przywołując jego słowa mogę powiedzieć: „Prawda daje wolność, a kłamstwo zniewala. Prawda daje szacunek dla człowieka, który mówi prawdę. Trzeba żyć prawdą. Dzięki służbie prawdzie w sposób bezkompromisowy wprowadza się w życie też inne wartości” – mówił bp Edward Frankowski.

W części naukowej swoimi wspomnieniami o „niezłomnym pasterzu” podzieliło się wiele osób, w tym m.in. 101-letni ks. infułat Józef Sondej, emerytowany proboszcz parafii pw. Chrystusa Króla w Rzeszowie oraz bliski jego współpracownik biskup senior Edward Frankowski.

Zdaniem ks. infułata Józefa Sondeja, abp. Tokarczuka należy usytuować obok polskich największych duchowych przywódców: św. Jana Pawła II i Prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego.

Bp Edward Frankowski w swej wypowiedzi wspomniał o tym, że zawsze mógł liczyć na pomoc abp Tokarczuka, który mu zaufał, błogosławił, radził i pomagał. Był to, bowiem człowiek wielkiego ducha, odważny w głoszeniu Słowa Bożego, ale zawsze bardzo skromny.

Prezydent Stalowej Woli Lucjusz Nadbereżny podkreślił, iż nadanie tytułu honorowego obywatela Stalowej Woli abp Ignacemu Tokarczukowi było podziękowaniem za jego wkład w budowanie wolnej Polski.

Sesję zakończyła promocja filmu „Niezłomny obrońca Kościoła katolickiego w Polsce. Abp Ignacy Tokarczuk”, przygotowanego przez Telewizję Trwam, a zawierającego zapis rozmowy z arcybiskupem.

Zorganizowana została przez Instytut Pamięci Narodowej Oddział w Rzeszowie także wystawa „Abp Ignacy Tokarczuk – Kościół, władza, opór społeczny”.

Patronat nad sesją sprawowali: biskup sandomierski Krzysztof Nitkiewicz oraz Władysław Ortyl, marszałek województwa podkarpackiego.

Abp Ignacy Tokarczuk żył w latach 1918–2012. Urodził się w Łubiankach Wyższych koło Zbaraża. W 1937 r. wstąpił do Metropolitarnego Seminarium Duchownego we Lwowie i jednocześnie rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne na Uniwersytecie Jana Kazimierza. W 1940 r. we Lwowie podjął studia w podziemnym seminarium zorganizowanym przez ks. Stanisława Frankla.

Święcenia kapłańskie przyjął 21 czerwca 1942 z rąk bp. Eugeniusza Baziaka. Jego pierwszą placówka duszpasterską była parafia Złotniki, następnie parafia św. Marii Magdaleny we Lwowie. W 1951 uzyskał stopień doktora filozofii przedstawiając pracę i rozpoczął pracę w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na stanowisku adiunkta. W 1952 r. wyjechał do Olsztyna, gdzie został zatrudniony w Seminarium Duchownym „Hosianum". W 1962 wrócił na KUL jako adiunkt w Katedrze Teologii Pastoralnej.

Papież Paweł VI mianował go 3 grudnia 1965 biskupem diecezjalnym diecezji przemyskiej. Papież Jan Paweł II podniósł go 2 czerwca 1991 do godności arcybiskupa, zaś 25 marca 1992 ustanowił metropolitą nowo powstałej metropolii przemyskiej.

W latach 1967-1993 był członkiem Rady Głównej Episkopatu Polski i wielu komisji, m.in. Komisji ds. Duszpasterstwa Ogólnego, Komisji ds. Budowy Kościołów, Komisji Wspólnej Episkopatu i Rządu PRL, przewodniczącym Komisji „Iustitia et Pax".

Arcybiskup wspierał opozycję demokratyczną z Komitetu Obrony Robotników, Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, Komitetu Samoobrony Chłopskiej Ziemi Lubelskiej i NSZZ „Solidarność”. Za swoją bezkompromisową postawę wobec PRL, w szczególności odważne wystąpienia przeciwko zakłamaniu i ateizacji społeczeństwa, był inwigilowany i szykanowany przez władze i Służbę Bezpieczeństwa. Zyskał miano „biskupa niezłomnego”.

Odznaczony został przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego 3 maja 2006 r. Orderem Orła Białego. Od maja 2007 do lutego 2009 był członkiem kapituły tego orderu. Za swoją postawę duszpasterską otrzymał m.in. Nagrodę Stefana Wyszyńskiego, Krzyż Obrony Lwowa, Odznakę „Zasłużony za działalność kulturalną" nadaną przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

W 2012 został laureatem nagrody „Świadek Historii”. Był honorowym obywatelem miasta Przemyśla, Rzeszowa, Jarosławia, Jasła i Stalowej Woli. Otrzymał również tytuły: Honorowego Członka NSZZ „Solidarność" oraz Honorowego Członka Związku Sybiraków. Był autorem wielu publikacji i artykułów. Zmarł 29 grudnia 2012 roku w Przemyślu.