Światowy Dzień Wody i konsekwencje chrztu

Witam wiosennie! Od 1993 roku 22 marca obchodzony jest Światowy Dzień Wody (Word Water Day). W 2004 roku podczas 58. sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ, lata 2005-1015 ogłoszono Międzynarodową Dekadą „Woda dla Życia”. Jej inauguracja odbyła się 22 marca 2005 r. W rezolucji Zgromadzenie Ogólne NZ uznało, że dostępność czystej wody jest jednym z największych wyzwań, przed którymi stoi ludzkość, a dostęp do czystej wody jest jednym z najważniejszych czynników, decydujących w przyszłości o rozwoju społecznym i ekonomicznym krajów.

W Polsce problem kurczących się zasobów naturalnych tego jednego z najcenniejszych surowców na Ziemi jest wciąż niedoceniany, mimo że pośród 26 państw Unii Europejskiej jesteśmy na 22 miejscu pod względem ilości wody przypadającej na jednego mieszkańca. Światowy Dzień Wody został ustanowiony przez ONZ dla podkreślenia dramatu 1,1 mld osób na świecie, które nie mają dostępu do wody pitnej. Ale w dobie zmian klimatycznych jest także swoistym memento dla wszystkich: zasoby wody ciągle maleją – każdy z nas jest za to odpowiedzialny.
Co roku Światowy Dzień Wody obchodzony jest pod innym hasłem: w 2011 brzmi ono ‘Water for cities – Responding to the Urban Challenge’, Woda dla miast – w odpowiedzi na miejskie wyzwania.

Wiemy, że woda ma swój cykl, na który my nie mamy wpływu. Deszcz, który pada na wszystkich, bogatych i ubogich, przypomina nam o tym, że stworzenie jest darem powierzonym naszej opiece. Zatem i woda nie należy do nikogo w sposób szczególny, ale jest darowana nam dla dobra wszystkich. W tradycji judeochrześcijańskiej bogaty symbolizm wody jest przepiękne streszczony w „Modlitwie nad wodą chrzcielną”:
„Boże, Ty niewidzialną mocą dokonujesz rzeczy niezwykłych przez sakramentalne znaki.
Ty w ciągu dziejów zbawienia przygotowałeś wodę przez Ciebie stworzoną, aby wyrażała łaskę chrztu świętego.
Na początku świata Twój Duch unosił się nad wodami, aby już wtedy woda nabrała mocy uświęcania.”

Następnie wspominamy wody potopu i wody Morza Czerwonego będące znakiem wód chrzcielnych, symbolem przyszłego życia, końca grzechu i nowego początku dla całego stworzenia. I tak, jak przez rzekę Jordan Bóg przeprowadził swoich wybranych do ziemi Kanaan, by tam mogli żyć w jedności i pokoju, tak też poprzez wody chrztu, pielgrzymi lud Boży wchodzi do ziemi obiecanej, gdzie panuje sprawiedliwość i harmonia. A Jezus, gdy umierał na krzyżu woda i krew wypłynęły z Jego boku otwierając nam drogę do zbawienia.

Chrzest nie jest rytem przejścia do uprzywilejowanego klubu. Jest on przede wszystkim zobowiązaniem się do służby naszym siostrom i braciom oraz do ukazywania świętości naszego Boga i Ojca, tak jak czynił to Jezus. Jest to sakrament, poprzez który wierzący wyrażają swoje zobowiązanie do życia jako napełniona Duchem Świętym wspólnota, która chce antycypować pełnię życia, jaką Bóg zachowuje dla całego stworzenia.

O. Stanisław Jaromi OFM Conv.

absolwent teologii i ochrony środowiska, doktor filozofii, od lat zaangażowany w chrześcijańską edukację ekologiczną, wieloletni delegat franciszkanów ds. sprawiedliwości, pokoju i ochrony stworzenia, przewodniczący Ruchu Ekologicznego św. Franciszka z Asyżu - REFA i szef portalu www.swietostworzenia.pl. Interesuje się sprawami dialogu pomiędzy nauką i wiarą, kulturą i duchowością, chrześcijańską wizją świata i różnymi nurtami ekofilozofii. Pracował duszpastersko w Czechach oraz w międzynarodowych centrach franciszkanów w Asyżu, Rzymie i Krakowie; obecnie mieszka w Radomsku.