Święta Katarzyna: młodzi szukają wsparcia u klauzurowych bernardynek

W czasie Wielkiego Postu, coraz więcej młodych ludzi prosi siostry bernardynki klauzurowe, z klasztoru w Świętej Katarzynie, o modlitwę i rozmowę.  Młodzi pukają do furty klasztoru, umawiają się telefonicznie, a najczęściej kontaktują się za pomocą poczty elektronicznej.

Jak mówią siostry, im bliżej Wielkanocy, tym takich spotkań jest więcej. Przy furcie duchowego wsparcia udziela potrzebującym s. Krystyna.

W rozmowie z KAI, siostra przełożona Tadeja Strona wylicza problemy, z którymi do klasztoru zgłaszają się młodzi ludzie. Są to wszelkiego rodzaju uzależnienia: od alkoholu, narkotyków i używek, zniewolenie przez seks i internet. Wiele młodych małżeństw prosi także o modlitwę w intencji poczęcia dziecka.

W diecezji kieleckiej i w Polsce nadal panuje silna wiara w skuteczność modlitwy sióstr bernardynek. – Choć żyjemy za kratą, poza światem, poświęcając swoje życie dla Pana Jezusa i jak najczęstszej modlitwy, to zewnętrzny świat przychodzi do nas z intencjami, rozmowami, przesyła listy. Szczególnie młodzi ludzie tak bardzo potrzebują  kontaktu, uwagi i rozmowy – mówi siostra przełożona.

Kościół i klasztor w Świętej Katarzynie u stóp Łysicy, były erygowane w XV wieku. Miejsce kultu kilkakrotnie niszczyły pożary.

Dekretem bp. Wojciecha de Boża Wola Górskiego z 1815 r., klasztor został nadany bernardynkom z Drzewicy, których dotychczasowa siedziba spłonęła.

W 1847 r. pożar znów zniszczył kościół, 7 ołtarzy, chór, organy, dzwony, bibliotekę i budynki klasztorne. Bernardynki jednak nie opuściły Świętej Katarzyny. Kościół z klasztorem został odbudowany, przetrwały czasy ukazów carskich, kasacji i okupacji hitlerowskiej.

Po wojnie klasztor prowadził kursy kroju, szycia i haftu a także internat, a do 1962 roku – stołówkę.
Obecnie w Świętej Katarzynie żyje i pracuje 26 sióstr bernardynek – Mniszek Trzeciego Zakonu Regularnego Św. Franciszka z Asyżu. Zgodnie z regułą, dzielą czas pomiędzy modlitwę w intencjach Kościoła, Polski, ludzi, którzy o nią proszę oraz pracę dla potrzeb klasztoru (nadal mają niewielkie gospodarstwo) i miejscowego kościoła (są zakrystiankami, organistkami).