Święta Weronika Giuliani zachęca do pogłębienia jedności z Bogiem

Świętej Weronice Giuliani, kapucynce i mistyczce, której 350 rocznica urodzin będzie obchodzona 27 grudnia br., poświęcił Benedykt XVI swą środową katechezę. W auli Pawła VI zgromadziło się około 7 tysięcy wiernych, wśród nich uczestnicy międzynarodowego kongresu duszpasterzy cyrkowców w Rzymie, a podczas audiencji ogólnej odbył się występ cyrkowców z zespołu Bracia Pellegrini.

Mówiąc o przesłaniu św. Weroniki Giuliani, żyjącej na przełomie XVII i XVIII wieku, Ojciec Święty podkreślił, że „uczy nas ona jak rozwijać w naszym życiu jedność z Panem, powierzając siebie Jego woli z pełną i całkowitą ufnością oraz jedność z Kościołem, oblubienicą Chrystusa”. Święta zachęca nas także do „uczestnictwa w bolesnej miłości Ukrzyżowanego Chrystusa dla zbawienia wszystkich grzeszników i do spojrzenia ku Niebu, celowi naszej ziemskiej pielgrzymki, gdzie będziemy żyli wraz z tak wielu braćmi i siostrami radością pełnej komunii z Bogiem”. Ponadto mistyczka poleca codzienne karmienie się Słowem Bożym, „by rozpalić nasze serce i ukierunkować nasze życie”.

Zdaniem Benedykta XVI ostatnie słowa świętej mogą być uznane za syntezę jej doświadczenia mistycznego: „Odnalazłam Miłość, Miłość pozwoliła się widzieć!”. Weronika w opinii papieża była „mężnym świadkiem piękna i mocy Bożej miłości, która ją pociąga, przenika, rozpala. To miłość ukrzyżowana, która wycisnęła się na jej ciele, tak jak to miało miejsce w przypadku św. Franciszka z Asyżu w Jezusowych stygmatach”.

– Chrystus, z którym głęboko zjednoczona jest Weronika to Chrystus cierpiący, Chrystus Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Pańskiego – powiedział Ojciec Święty. Podkreślił, iż ta kapucyńska mistyczka pojmowała swą misję jako pośrednictwo między ludźmi a Bogiem, między grzesznikami a Ukrzyżowanym Chrystusem. W opinii Weroniki Jezus cierpi z powodu ludzkich grzechów, lecz także ze względu na cierpienia, jakie wierni słudzy musieli znosić na przestrzeni wieków, w czasie Kościoła, właśnie ze względu na swą mocną i konsekwentną wiarę.

Benedykt XVI zauważył, że w porównaniu z przekonaniami swej epoki, które postrzegały zbawienie w kategoriach indywidualistycznych, skoncentrowaniu na „zbawieniu swej duszy”, Weronika ukazuje silne poczucie solidarności, wspólnoty ze wszystkimi braćmi i siostrami zmierzającymi do Nieba. Sprawy doczesne, choć są doceniane w sensie franciszkańskim, okazują się zawsze względne, we wszystkim podporządkowane Bożemu „smakowi” i pod auspicjami radykalnego ubóstwa – zauważył papież.

Ojciec Święty podkreślił także, iż w jej życiu zawsze odnajdujemy pragnienie życia wiecznego. W jej pismach można znaleźć wielką zażyłość ze świętymi tekstami. „Ważne chwile doświadczenia mistycznego Weroniki nigdy nie są oddzielone od wydarzeń zbawczych celebrowanych w liturgii, gdzie szczególne miejsce ma proklamacja i słuchanie Słowa Bożego, które oświeca, oczyszcza, umacnia doświadczenie Weroniki, czyniąc je doświadczaniem kościelnym” – stwierdził Benedykt XVI.

Przeczytaj pełny tekst katechezy Benedykta XVI

W Auli Pawła VI obecna dziś była także delegacja diecezji Citta’ di Castello wraz z tamtejszym biskupem, Domenico Cancian, gdzie 27 grudnia będzie obchodzona 350 rocznica urodzin św. Weroniki Giuliani.

W audiencji wzięli też udział uczestnicy odbywającego się w Rzymie międzynarodowego kongresu duszpasterzy cyrkowców. Zorganizowała go Papieska Rada ds. Duszpasterstwa Migrantów i Podróżujących. Z tej okazji swą sztukę zaprezentowało Ojcu Świętemu i zgromadzonym wiernym czterech ekwilibrystów z zespołu Bracia Pellegrini. Są oni zdobywcami nagrody „Złotego Clowna” na festiwalach w Moskwie i Monte Carlo. Przedstawili oni, ubrani w białe spodnie z odsłoniętym torsem papieżowi dziesięciominutowy program. Na jego zakończenie Benedykt XVI powstał, aby ich pozdrowić.

Benedykt XVI pozdrowił też pielgrzymów w kilku językach. Zwracając się do Polaków powiedział: „Serdecznie pozdrawiam pielgrzymów polskich. Prorok Adwentu, Izajasz, wzywa nas w liturgii tego okresu do ufności, męstwa, nadziei: „Odwagi! Nie bójcie się! Oto wasz Bóg. On sam przychodzi, aby was zbawić” (Iz 35, 4). Niech to orędzie obudzi w nas pragnienie odnowy ducha i trwania w bliskości z Chrystusem. „Radujcie się, bo Pan jest blisko” (Flp 4, 4). Z serca wam wszystkim błogosławię”.