Tarnobrzeg: kapłani zawierzyli miasto opiece Matki Bożej Dzikowskiej

Tarnobrzescy kapłani zawierzyli miasto opiece Matki Bożej Dzikowskiej podczas uroczystej Mszy św. sprawowanej w kościele pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w klasztorze ojców dominikanów. Inicjatywa zawierzenia wyszła od grupy osób świeckich.

Gospodarz uroczystości, przeor o. Karol Wielgosz OP w swej homilii zwrócił uwagę na to, że można próbować działać, pomagać, szyć maseczki i robić wiele innych rzeczy, ale należy zdać sobie sprawę z tego, że jest to niewystarczające, bo zbyt mało wiemy o tym nowym wirusie i chorobach, jakie wywołuje, aby móc się obronić.

– Przez obecną epidemię możemy tylko żyć. I jest to doświadczenie dla nas bardzo trudne, gdyż wydaje się nam, że żyjemy tylko wówczas, gdy działamy. Teraz możemy tylko i możemy aż żyć. Możemy tylko i aż wejść w głąb naszych serc. Jeżeli dzisiaj dobrze przeżyjemy akt zawierzenia, będący momentem wejścia w głąb naszego serca, rezygnacji z działania na rzecz życia, faktycznie pomożemy innym, zanosząc im miłość, Boży pokój, nadzieję, nie będziemy dzielić się histerią. Będziemy dzielić się życiem Bożym i pokojem, którymi nasze serca zostaną przepełnione dzięki wstawiennictwu Matki Najświętszej – podkreślał przeor

Parafia pw. Wniebowzięcia NMP jest najstarszą, która powstała w Tarnobrzegu, założonym w 1593 r. przez Stanisława Tarnowskiego na mocy przywileju króla Zygmunta III Wazy. W Dzikowie, graniczącym z Tarnobrzegiem, na zamku Tarnowskich zlokalizowana była kaplica, gdzie znajdował się słynący łaskami obraz Matki Bożej. Cudowny charakter tego wizerunku uznał bp A. Trzebnicki 11 listopada 1675 r. W związku z tym podjęto decyzję o budowie świątyni by zapewnić obrazowi godną oprawę.

Jednocześnie 29 czerwiec 1676 r. Jan Stanisław Amor Tarnowski wraz ze swoją małżonką Zofią założyli klasztor oo. dominikanów w Dzikowie. Wkrótce wybudowany został drewniany kościół, poświęcony przez bp. M. Oborskiego 17 lutego 1677 r. Przeniesiono do niego łaskami słynący obraz Matki Bożej z kaplicy zamkowej.

Pierwsza świątynia przetrwała do 1703 r. Uległa bowiem pożarowi. Wówczas podjęto dzieło budowy murowanego klasztoru i kościoła. Na podstawie dekretu Stolicy Apostolskiej z 17 kwietnia 1904 r. koronacji Obrazu Matki Bożej Dzikowskiej dokonał 8 września 1904 r. bp J. S. Pelczar (korony zostały dwukrotnie skradzione w 1927 i 1959 r.). Parafię pw.  Wniebowzięcia NMP, prowadzoną przez oo. dominikanów, erygował bp A. Nowak 10 lipca 1922 r.

Wnętrze obecnego kościoła jest trójnawowe o układzie bazylikowym, z lekko wydłużonym prezbiterium, typowym dla kościołów klasztornych. Ołtarz główny wykonany został przez snycerza krakowskiego ok. 1706 r. Centralnym jego punktem jest obraz Matki Bożej Dzikowskiej. W ścianie prezbiterium znajdują się liczne epitafia rodziny Tarnowskich. Po lewej stronie wkomponowano neorenesansowy nagrobek Juliusza Tarnowskiego – powstańca styczniowego. Od strony wschodniej nawy namalowano polichromię, przedstawiającą Matkę Bożą Różańcową. Wyposażenie wnętrza jest głównie barokowe.