Trzebinia k. Żywca: 25 lat obecności karmelitanek misjonarek w Polsce

Jubileusz 25 lat obecności na ziemiach polskich obchodziły 27 października w Trzebini koło Żywca karmelitanki misjonarki. Dwie siostry – Kolumbijka i Hiszpanka – przybyły jako pierwsze do Polski, kilka miesięcy po tym jak Jan Paweł II wyniósł na ołtarze założyciela zgromadzenia o. Franciszka Palau OCD. Obecnie obok trzebińskiego domu edukacyjno-formacyjnego placówki karmelitanek misjonarek znajdują się w Zabrzu i Krakowie.

Niedzielne uroczystości odbywały się w kościele parafialnym pw. Matki Bożej Różańcowej w Trzebini. W Mszy św. dziękczynnej, której przewodniczył ks. infułat Władysław Fidelus z konkatedry żywieckiej, udział w liturgii wzięli ojcowie karmelici, mieszkańcy podżywieckiej wioski oraz karmelitanki misjonarki z różnych stron Polski i świata. W modlitwie uczestniczyli także przedstawiciele rodziny Marii i Jana Raczków, którzy podarowali Karmelowi Misyjnemu swój rodzinny dom.

S. Águeda Solas, Hiszpanka, która 25 lat temu przybyła na ziemie polskie wyjaśnia, że owocem beatyfikacji założyciela zgromadzenia, która odbyła się 24 kwietnia 1988 roku w Rzymie, było wysłanie sióstr na cztery strony świata, by założyły nowe wspólnoty. „Wśród nowych krajów, w których powstały takie wspólnoty była też i Polska” – wyjaśnia i zaznacza, że dopóki siostry nie poznały dobrze języka o charyzmacie zgromadzenia, polegającym na łączeniu kontemplacji i modlitwy, mogły komunikować jedynie za pomocą stylu życia, jakie prowadziły.

S. Orfilia Ospina, Kolumbijka, wspomina, że kiedy dowiedziała się o posłaniu, przyjechała do nowego kraju z wielką radością i ciekawością. „Podziwiamy osoby, które tutaj spotkaliśmy. Osoby bardzo gościnne, udzieliły nam wsparcia, obdarzyły życzliwością. Tutaj dałam część swojej młodości, swojego życia, jak najlepiej potrafiłam” – mówi i przyznaje, że zakorzenienie w Polsce charyzmatu o. Palau nie było takie trudne, gdyż w kraju tym duchowość karmelitańska jest mocno rozpowszechniona.
S. Marlena Milani, Włoszka, która przybyła do Polski w 1991 roku, wspomina, że chciała poznać nie tylko język, ale i tutejszą tradycję oraz zwyczaje. Przypomina też zdanie założyciela zgromadzenia, by iść tam gdzie otwierają drzwi. „Dlatego starałyśmy się zobaczyć, co mogłyśmy z robić w tej rzeczywistości. I odkryłyśmy liczne możliwości: spotykałyśmy sie z dziećmi, odwiedzałyśmy chorych, starszych, pomagałyśmy w kościele” – dodaje.

Trzebinia jest domem macierzystym w Polsce karmelitanek misjonarek. Tutaj po początkowej formacji w postulacie nowicjuszki przygotowują się do złożenia pierwszej profesji zakonnej.

Siostry w Trzebini współpracują w duszpasterstwie parafialnym i w duszpasterstwie powołaniowym; organizują dni skupienia dla młodzieży oraz towarzyszą osobom i grupom przeżywającym swoje indywidualne dni skupienia i rekolekcje; organizują dni skupienia dla dzieci przygotowujących się do I Komunii Świętej towarzyszą i współpracują w formacji III Karmelu Świeckiego; prowadzą spotkania z dziećmi; pracują z dziećmi niepełnosprawnymi; odwiedzają chorych i starszych; pomagają potrzebującym rodzinom.

Bł. Franciszek Palau OCD urodził się w Aytona (Lerida-Hiszpania) 29 grudnia 1811 r. Zmarł w Tarragonie 20 marca 1872 r. Złożył śluby zakonne w Karmelu Terezjańskim w Barcelonie. 2 kwietnia 1836 r. został wyświęcony na kapłana w Barbastro (Huesca). Mając 28 lat, przez wielu biskupów został mianowany misjonarzem apostolskim. Był karmelitą bosym rozmiłowanym w samotności i oddanym głębokiej modlitwie oraz przepowiadaniu słowa Bożego. Został wygnany do Francji i zesłany na Ibizę. Nie ominęła go także krytyka. Cierpiał głód i prześladowanie, niebezpieczeństwo śmierci i oszczerstwa.

Doświadczenie, pobożność maryjna, pobożność eucharystyczna przeżywana jako tajemnica komunii, która buduje i umacnia Kościół stanowią podstawę misyjnej duchowości Franciszka Palau i jego charyzmatu jako założyciela zgromadzenia.

Był kierownikiem duchowym, pisarzem, publicystą, misjonarzem działającym przy Kongregacji Nauki Wiary, dyrektorem szkoły katechetycznej dla dorosłych, redaktorem tygodnika i egzorcystą.

Pierwsza wspólnota sióstr założona przez o. Palau powstała na Półwyspie Iberyjskim w Santa Cruz de Vallcarca w 1862 roku. W 1872 roku zakonnik opublikował Reguły i Konstytucje Sióstr Tercjarek NMP z Góry Karmel św. Teresy od Jezusa. 3 grudnia 1907 Papież Pius X zatwierdził Zgromadzenie jako Instytut na prawie papieskim i aprobował Konstytucje Sióstr Tercjarek Karmelitanek Bosych. W 1910 odbyła się pierwsza wyprawa misyjna poza Hiszpanię do Villa Mercedes w Argentynie, a w 1925 kolejna do Uraba w Kolumbii. W 1941 reskryptem papieskim zostaje nadany Zgromadzeniu tytuł Sióstr Karmelitanek Bosych Misjonarek. Kościół uznał w ten sposób, że Zgromadzenie ma charakter misyjny. Od 1967 za zezwoleniem Stolicy Apostolskiej, Instytut nazywa się Zgromadzeniem Karmelitanek Misjonarek.