Ubóstwo nieabstrakcyjne

O czym mówi papież Franciszek, gdy mówi o ubóstwie – zastanawia się na łamach niedzielnego wydania dziennika włoskich przedsiębiorców „Il Sole-24 Ore” ordynariusz archidiecezji Chieti-Vasto Bruno Forte.

Wybitny włoski teolog nie ma wątpliwości, że z tego tematu „uczynił on priorytet nauczania słowem i życiem, które z codzienną wiernością ofiarowuje Kościołowi”.

Zdaniem włoskiego hierarchy istnieją „trzy aspekty ubóstwa: jego negatywne oblicze, które wyraża się w nędzy nękającej ogromną część ludzkości i ukazywane jest w świetle reflektorów mediów; ubóstwo jako wartość i jako wybór życia; i wreszcie solidarność, jakiej wymaga troska o ubogich wraz z formami, na jakie musi się przekładać, aby była autentyczna i skuteczna”.

Abp Forte przypomina słowa, jakie Franciszek wypowiedział niedawno podczas spotkania z uczniami i absolwentami szkół jezuickich we Włoszech i w Albanii, że nie ma abstrakcyjnego ubóstwa, jest ono bowiem „ciałem ubogiego Jezusa w dziecku, które jest głodne, które jest chore, w tych strukturach społecznych, które są niesprawiedliwe”.

„Ze słów tych jasno wynika, że ubodzy i ubóstwo nie stanowią abstrakcyjnej kategorii myślenia dla tego papieża, który nieprzypadkowo przyjął imię przyjaciela Siostry Nędzy: kiedy mówi o ubogich, pamięta na pewno o konkretnych twarzach i sytuacjach, z którymi zetknął się w swoich życiu ucznia Jezusa zaangażowanego w naśladowanie Go w niezwykle złożonym i pełnym sprzeczności kontekście Ameryki Łacińskiej” – stwierdza abp Forte.

Uważa on, że „proste i konkretnie wezwanie, aby z ubóstwa ostatnich uczynić papierek lakmusowy, służący weryfikacji naszych wartości i celów, do których dążymy, jest nadzwyczajnym bodźcem do zmiany stylu życia” i że „właśnie w ten sposób papież Franciszek pomaga nam odkryć ubóstwo jako wartość”.

„Chcieć zrobić coś autentycznego dla innych i zrobić to: oto konkretne wyzwanie solidarności” – podsumowuje ordynariusz Chieti-Vasto, według którego papieskiego ostrzeżenie, że Kościół stając się zamożnym i zapominając o bezinteresowności „starzeje się, a w końcu umiera”, odnosi się nie tylko do Kościoła.