Uczczono rocznicę aresztowania bp. Czesława Kaczmarka

Dzisiaj – w 70. rocznicę aresztowania bp. Czesława Kaczmarka, sądzonego i skazanego w czasach PRL, delegacja z bp. Marianem Florczykiem na czele oddała hołd biskupowi kieleckiemu przed jego pomnikiem przy bazylice katedralnej.
Zostały złożone kwiaty i zapalone znicze – w imieniu kielczan, jako symbol pamięci. Kwiaty złożyli: Rafał Nowak, wicewojewoda świętokrzyski i Krzysztof Słoń, senator RP z PiS.

Bp Czesław Kaczmarek został aresztowany 20 stycznia 1951 r. przez funkcjonariuszy Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Postawiono mu fałszywe oskarżenia m.in. o szpiegostwo na rzecz Stanów Zjednoczonych i Watykanu. Zrehabilitowany został pośmiertnie w 1990 r.

Bp Marian Florczyk przypomniał, jak trudne i okrutne były czasy PRL, nawiązał m.in. do wizyty biskupów kieleckich w warszawskim więzieniu, gdzie obejrzano miejsca związane z bp. Kaczmarkiem, zachęcił do odkrywania prawdy o reżimowych czasach. – Trzeba od nowa odsłonić prawdę o biskupie Czesławie Kaczmarku, bo w dalszym ciągu jest ona niepełna i wielu jej się boi – mówił bp Marian Florczyk.

– Brutalny i wieloletni proces doprowadził do tego, że biskup przyznał się do wszystkiego, czego sobie życzyły ówczesne władze. To oczywiście było wyimaginowane i miało wbić klin między Kościół, a wiernych. Biskup był jednym z najbardziej nieugiętych wówczas hierarchów. Nie zgadzał się z decyzjami władz i na księży współpracujących z reżimem – mówił wicewojewoda Rafał Nowak.

Związek bp. Kaczmarka z Kielcami datuje się od 1938., gdy odbył on ingres do katedry.

Podczas wojny i niemieckiej okupacji angażował się w działalność charytatywną, prowadził konspiracyjne seminarium duchowne, opiekował się uciekinierami, wspierał materialnie ruch oporu.

W czasie wojny bp Kaczmarek przyjął do diecezji ponad 240 księży diecezjalnych i zakonnych, którym groziła zagłada na terenach północnej i zachodniej Polski włączonych do III Rzeszy. Pomimo tego, iż gmach seminarium duchownego w Kielcach był w rękach okupantów (w budynku znajdował się szpital), przyjął do seminarium duchownego w okresie okupacji 86 alumnów z zamkniętych seminariów diecezjalnych i zakonnych. Tysiące wysiedleńców i uciekinierów, szczególnie po upadku Powstania Warszawskiego ocaliły swoje życie w diecezji kieleckiej, a klimat do ich przyjęcia stworzył bp Kaczmarek.

Po Pogromie kieleckim (4 lipca 1946 r.) powołał komisję do zbadania jego okoliczności. Ustalenia komisji stały się podstawą sporządzonego 1 września 1946 r. raportu, w którym odpowiedzialnością za wydarzenia zostały obarczone służby sowieckie. Biskup zdołał przekazać ten raport ambasadorowi Stanów Zjednoczonych.

W warunkach powojennych wspierał ubogich i angażował się w odbudowę zniszczeń. Zwracał również uwagę na intelektualną i duchową formację młodzieży, zwłaszcza przyszłych duchownych, erygował nowe parafie, przeprowadzał akcje trzeźwościowe.

20 stycznia 1950 r. został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa. Poddawany torturom przyznał się do niepopełnionych czynów, po czym w procesie pokazowym we wrześniu 1953 r. skazany został na 12 lat więzienia oraz utratę praw publicznych.

Zwolniony został w 1957 r. Powrócił wówczas do diecezji kieleckiej, mimo ponownych prób usunięcia go przez władze w 1959 r., szykan i upokorzeń. Zmarł 26 sierpnia 1963 r. w Lublinie.