Ukazał się wywiad – rzeka z abp. Hoserem

„W każdym położeniu mamy dziękować. Każde położenie, w jakim się znajdujemy, jeżeli rozstrzygamy dane zagadnienie w duchu wiary, stanowi pozytywne doświadczenie człowieka” – to słowa abp Henryka Hosera z wywiadu, udzielonego Michałowi Królikowskiemu.

Biskup, który rzadko udziela się w mediach, po kilku latach znajomości (min. Królikowski jest członkiem Zespołu Ekspertów Konferencji Episkopatu Polski) zdecydował się na obszerny wywiad i wypowiada się na najważniejsze dla Kościoła i społeczeństwa tematy, a także opowiada o swoim życiu wewnętrznym.

Pięć rozmów z biskupem warszawsko-praskim potwierdza, słowa o dziękczynieniu nie są bez pokrycia – rozmówca min. Królikowskiego miał wiele okazji do dziękczynienia w trudnych sytuacjach. Pochodzi ze znanej rodziny warszawskich ogrodników, którego ojciec zginął podczas rzezi cywilów na Woli w czasie Powstania Warszawskiego, doświadczył powojennej bezdomności i tułaczki po utracie dorobku życia przez rodzinę. Z pierwszego wykształcenia lekarz, z powołania zakonnik, członek Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego, misjonarz w Rwandzie o imponującym dorobku, który widział efekty ludobójstwa konfliktu plemiennego. Po 21 latach służby w Afryce, został przełożonym Regii Stowarzyszenia Apostolstwa katolickiego we Francji, gdzie doświadczył innego rodzaju wojny – cywilizacyjnej, w której stawką jest ochrona życia i normalnej rodziny.
Wreszcie sekretarz pomocniczy kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów i obecnie biskup warszawsko-praski.

W rozmowie wyjaśnia, dlaczego sformułowanie „Kościół otwarty” jest tautologią (gdyż jest i powinien być z natury otwarty, apostolski i misyjny). O tym, że rozmówca min. Królikowskiego jest otwarty, świadczą jego kontakty z takimi osobami jak Czesław Miłosz, Andrzej Wajda czy wreszcie postawa związana z katolickim pogrzebem Jerzego Giedroycia. Abp Hoser wyjaśnia stanowisko Kościoła w sprawie in vitro, aborcji i eutanazji oraz wobec rodziny, mówi o tajemnicy zła, ale też o tym, że Bóg tylko pozornie jest słaby, gdyż Jego miłość zawsze okazuje się zwycięska.

W rozmowie wyznaje, że każdy etap jego życia przygotowywał go do następnego i istotnie, na zagadnienia związane z rodziną, płcią, zapłodnieniem pozaustrojowym, homoseksualizmem – patrzy z punktów widzenia biologii, antropologii, filozofii i teologii. Jako lekarz z wykształcenia nie ma wątpliwości, że płeć zdeterminowana jest biologicznie, wyjaśnia, dlaczego akty homoseksualne są niesprawiedliwe, czy w którym momencie zaczyna się życie. Jako teolog i osoba oczytana w literaturze humanistycznej mówi o skutkach społecznych i duchowych antykoncepcji, aborcji, homoseksualizmu, rozbicia rodziny. Ubolewa, że dzisiejsza Europa jest apologią grzechu i ciemności, co dostrzegają jego umiłowani Afrykańczycy – widzą oni, że większość mieszkańców starego kontynentu traktuje dziecko jako przeszkodę do osobistego i społecznego
rozwoju. Arcybiskup mówi o współczesnej etyce sentymentów, która neguje i próbuje wyeliminować cierpienie, będące nieodłączną częścią życia.

W książce zawarty jest wprost znakomity, jasny i syntetyczny wykład na temat ideologii gender, w którym abp Hoser wykazuje przesłanki, umożliwiające jej powstanie. Wizję człowieka, który jest kreatorem samego siebie i nie dopuszcza żadnych determinizmów, łącznie z prawami natury, a na tym polega gender, negująca to wszystko – arcybiskup nazywa szaleństwem.

Spokojny ton wypowiedzi abp. Hosera nie oznacza jednak braku zdecydowania – biskup warszawsko-praski przestrzega przed głoszeniem Ewangelii „z rabatem”, które jest niewiernością wobec posłannictwa Kościoła, a w konsekwencji – samego Boga.

Mimo ogromu zła, które dostrzega we współczesnym świecie, abp Hoser przestrzega przed strachem. „Nie możemy zapominać, że Bóg jest większy. U Niego się schronimy. Bezpieczne miejsce znajdziemy w Jego przestrzeni – w Kościele. Kościół jest niezatapialny i niezniszczalny” – stwierdza biskup warszawsko-praski.

Choć nie było to celem autora i jego rozmówcy, z rozmów wyłania się osobowość bohatera – rozmodlonego introwertyka, który zdaje sobie sprawę, że bez modlitwy żadne ludzkie działania nie będą owocne i który określa się jako eklektyk duchowości, choć św. Teresa od Dzieciątka Jezus jest mu szczególnie bliska. Jest też abp Hoser erudytą znakomicie diagnozującym problemy współczesności, pełen nadziei, że ludzie ostatecznie masowo powrócą do racjonalności – czyli do Boga. Z rozmowy wyłania się też człowiek wrażliwy, który mówi o ks. Wojciechu Lemańskim „brat” i nie zasklepia się w bólu, spowodowanym przez krzywdzące i zniesławiające opinie, fabrykowane przez liczne media – swojemu rozmówcy spokojnie wyjaśnia, z którymi mediami współpracuje, a którym odmawia.

Czytelnik otrzymuje też kolejne świadectwo o racjonalności wiary i o tym, że nauka o wierze i moralności to efekt otwarcia na Ducha Świętego, ale też owoc rozumu, ugruntowanego przez nauki ścisłe i humanistyczne. Otrzymuje też czytelnik pewność, co jest najważniejsze – jest to miłość, która jest wieczna.

Bóg jest większy, rozmawiają abp Henryk Franciszek Hoser SAC i Michał Królikowski, Wydawnictwo Apostolicum, Ząbki 2013.