Ukraina niezachwiana w swej wierze – wspólne orędzie lwowskich biskupów

Wojna, jakiej doświadczamy, jest zbrodnią przeciw życiu, gdyż niesie z sobą cierpienia i śmierć, ból i niesprawiedliwość – tak rozpoczyna się wspólne orędzie, skierowane 4 lutego do katolików i prawosławnych ukraińskich, podpisane przez 5 hierarchów tych Kościołów. Dokument wiąże się z gwałtownym zaostrzeniem się sytuacji w kraju i agresją rosyjską w Donbasie. Wśród jego sygnatariuszy znalazł się biskup lwowski i halicki Filaret z promoskiewskiego Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego (UKP).

„Ukraina, umęczona doświadczeniami ostatniego roku, pozostaje niezachwiana w swej wierze i twardym pragnieniu wolności” – głosi wspólny dokument. Zwraca uwagę, że „na naszych oczach rodzi się nowe państwo, nowe pokolenie bohaterów, które godzi się ofiarować własne życie, zapomnieć o wygodzie i spokoju i jako pierwsze odpowiedzieć na krzyk swej ziemi o pomoc”.

Hierarchowie podkreślili, że nikt nie był przygotowany do wojny. „Żadna matka nie mogła pomyśleć, że niebawem będzie musiała prosić Pana o łaskę dla swego syna, aby szczęśliwie wrócił do domu ze strefy ATO [operacji antyterrorystycznych – KAI], a jej modlitwa stanie się jego bronią duchową” – czytamy w orędziu. „Wszyscy chlubimy się naszymi bohaterami, bo to właśnie ich siła ducha, cierpliwość, odwaga i męstwo stały się dla wielu Ukraińców przykładem tego, jak należy kochać swe państwo” – napisali biskupi.

Wezwali następnie mieszkańców kraju do pokonania ludzkiego strachu i osiągnięcia bojaźni Bożej oraz przestrzegli przed niebezpieczeństwem oswojenia się z doniesieniami o śmierci czy kalectwie ukraińskich wojskowych i ochotników, a wojna zabiera najlepszych. „Nie możemy zobojętnieć i nie okazywać współczucia wobec cierpień rannych, bólu ich bliskich, nieszczęścia wdów i sierot” – zaapelowali autorzy przesłania.

Jednocześnie zwrócili uwagę na inny poważny problem, jaki opanował społeczeństwo – od najwyższych urzędników po przeciętnych obywateli – korupcję, która osłabia siłę państwa. Za jedyną możliwą drogę uwolnienia się od tej plagi biskupi uznali „tytaniczną, ofiarną pracę, za którą często nie otrzymuje się nie tylko godnej zapłaty, ale podziękowania ani pochwały”.

Dokument wzywa więc do dalszej jedności modlitewnej, w miarę możliwości do podejmowania czynów duchowych i wyrzeczeń cielesnych, po to, „aby pokój zapanował najpierw w naszych sercach, gdyż osiągnięcie pokoju jest również walką o życie”. Zaapelowano o wzajemne wspieranie się, pomaganie sobie w odkrywaniu prawdy w swoim sercu, w dostrzeganiu potrzeby jedności, w wątpliwościach – wolności a we wszystkim miłości, „pokój bowiem jest darem Bożym, jest dziełem sprawiedliwości i owocem miłości”.

Autorzy orędzia wyrazili współczucie krewnym i przyjaciołom niewinnie zabitych, zapewniając, że „pamięć o nich będzie żyła wiecznie w następnych pokoleniach Ukraińców, a to właśnie jest prawdziwą nieśmiertelnością”.

Na zakończenie swego dokumentu hierarchowie wyrazili wiarę w to, że „zjednoczywszy swe wysiłki, pokonamy agresję i zło w imię godności i tych wartości moralnych, które są fundamentem naszej wspólnej niezwyciężonej przyszłości, ustrzeżemy podarowaną nam przez Boga wolność i nie dopuścimy do podziału naszej ojczyzny”.

Orędzie podpisali: katolicki (łaciński) metropolita lwowski abp Mieczysław Mokrzycki, greckokatolicki arcybiskup i metropolita lwowski Ihor Woźniak, metropolita lwowski i sokalski Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Kijowskiego – Dymitr (Rudiuk), metropolita lwowski Ukraińskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego – Makary (Małetycz) oraz biskup lwowski i halicki Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego (Patriarchatu Moskiewskiego) – Filaret (Kuczerow).