Ukraińska studentka: Polsko, zabierz Ukrainę do Europy…

„Polska i Unia Europejska stały się dla mnie drugim domem” – to ważny i wzruszający esej Serafimy Dudowej, młodej Ukrainki z Żytomierza, dziś studentki Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej (UMCS) w Lublinie. Powstał on w ramach kursu na temat historii procesu integracji europejskiej (1945-2025) przeprowadzonego w UMCS przez dr. Georga Zieglera, blisko związanego z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim Jana Pawła II, długoletniego pracownika instytucji Unii Europejskiej odpowiedzialnego za integrację Ukrainy z Europą. Zdaniem dr. Zieglera, jest to głos moralny w narastającym klimacie nastrojów antyukraińskich, które są sprzeczne z nauczaniem Kościoła.

Polska i Unia Europejska stały się dla mnie drugim domem

Serafima Dudowa

Europa to dla mnie nie tylko miejsce na mapie – to uczucie. Uczucie bezpieczeństwa, solidarności, człowieczeństwa. Pochodzę z kraju, który od 2022 roku zmaga się z wojną. Życie, które kiedyś było zwyczajne i przewidywalne, w jednej chwili zmieniło się w niepewność, strach i konieczność ucieczki. Musiałam opuścić swój dom, rodzinne miasto, znajomych i wszystko, co było dla mnie bliskie.

Kiedy przyjechałam do Polski po rozpoczęciu wojny, byłam zagubiona, przytłoczona emocjami, niepewna tego, co mnie czeka. A wtedy wydarzyło się coś, co na zawsze zostanie w moim sercu – ludzie zaczęli do mnie pisać, dzwonić, oferować pomoc. Pamiętam moją nauczycielkę języka polskiego z liceum w Puławach – napisała do mnie z ogromnym współczuciem, z ciepłymi słowami, które były dla mnie jak promień światła w ciemności.

Moi koledzy i koleżanki z liceum – ci sami, z którymi jeszcze niedawno dzieliłam szkolne ławki – przesyłali mi wiadomości z propozycją pomocy. Oferowali dach nad głową, jedzenie, ubrania, wsparcie, a przede wszystkim serce. Pisali z taką szczerością i troską, że po raz pierwszy od wielu dni poczułam się… bezpieczna. Otoczona opieką, zauważona, przyjęta.

Wtedy zrozumiałam, czym naprawdę jest Europa. To wspólnota, która nie odwraca wzroku od cierpienia innych. To ludzie, którzy potrafią dzielić się tym, co mają, nawet jeśli sami nie mają zbyt wiele. To poczucie, że nie jesteś sam, nawet w najtrudniejszym momencie życia.

Dziś, po tych wszystkich doświadczeniach, mogę z czystym sercem powiedzieć: Polska i cała wspólnota europejska stały się dla mnie drugim domem. Domem, w którym liczy się człowiek. Domem, który przyjmuje, kiedy Twój własny płonie. Domem, który uczy, że pokój to nie jest coś oczywistego – to dar, który trzeba chronić i przekazywać dalej.

Europa to także przestrzeń rozwoju. To miejsce, w którym młodzi ludzie mają szansę zdobywać wiedzę, podróżować, poznawać innych, uczyć się otwartości i odpowiedzialności za wspólne dobro. Jako młode pokolenie mamy nie tylko dostęp do edukacji na najwyższym poziomie, ale też realny wpływ na kształtowanie przyszłości – Europy bardziej zjednoczonej, zielonej, nowoczesnej i solidarnej.

Społeczność europejska daje poczucie przynależności. Uczy, że różnice kulturowe są bogactwem, a nie barierą. Że razem – mimo różnych języków, tradycji i historii – możemy budować coś większego niż tylko granice państw. Możemy tworzyć wspólny dom, oparty na wzajemnym szacunku i współpracy.

Dla mnie Europa to również nadzieja – na przyszłość mojej Ukrainy. Marzę o tym, że pewnego dnia mój kraj będzie w pełni częścią tej wspólnoty. Że odbudujemy nasze miasta i serca, nie tracąc tego, co wojna brutalnie chciała nam odebrać – naszej godności, wiary i wolności.

Europa to pamięć o dobru, które mnie spotkało. To cicha siła solidarności. To prawdziwe człowieczeństwo. Ale przede wszystkim – to przyszłość, w której chcę uczestniczyć, współtworzyć ją i pielęgnować razem z innymi młodymi ludźmi z całej Europy.

——-

Serafima Dudowa pochodzi z Ukrainy (Żytomierz) i po wybuchu rosyjskiej wojny agresji w lutym 2022 roku musiała uciekać do Polski. Znalazła schronienie w Puławach, gdzie uczęszczała do liceum. Od października 2024 r. jest studentką na Wydziale Politologii i Dziennikarstwa UMCS w Lublinie. Tekst napisała jako pracę seminaryjną na temat „Czym jest dla mnie Europa?”.

Fot. archiwum Serafima Dudowa